در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
حباب امنیتی رژیم صهیونیستی ترکید/ پرداخت هزینه سوخت ارسالی به لبنان با پول محلی و تهاتر کالایی
سفیر سابق ایران در اردن گفت: اقدام مشترک ایران و عراق برای گذار لبنان از شرایط بحران کنونی لبنان حائز اهمیت است، هر دو کشور ضمن تبادل با پول محلی و یا تهاتر کالایی و رعایت پرداخت مدت‌دار و قیمت ترجیحی سعی در کمک به کشور برای پشت سر نهادن بحران جاری دارند.
مجتبی فردوسی‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره صادرات سوخت به لبنان اظهار داشت: صادرات سوخت به این کشور از چهار جهت حائز اهمیت بسیار است. نخست اینکه حزب‌الله لبنان از یک حزب سیاسی- امنیتی _ نظامی صرف در قبال تجاوزات رژیم صهیونیستی به یک عنصر فعال در اقتصاد لبنان بدل شد و توانست با بدست‌گیری ابتکار عمل و همچنین استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های مدیریت بحران اقتصادی بحران انرژی را یک تنه در برابر دشمنان داخلی و خارجی لبنان مدیریت کند. این دستاورد بزرگ خود نمایانگر برآمدن جبهه مقاومت در تمامی ابعاد نه تنها در لبنان بلکه در کل منطقه و شکل‌گیری اعتماد متقابل میان ملت‌ها و محور مقاومت اسلامی است.
حباب امنیتی رژیم صهیونیستی ترکید
وی ترکیدن حباب امنیتی رژیم صهیونیستی را دیگر اهمیت ارسال سوخت به لبنان دانست و افزود: اگر تا دیروز مرزهای امنیتی و خطوط قرمز لبنان را این رژیم ترسیم می‌کرد، امروزه دیگر این حریم در دستان محور مقاومت است.
راه‌حل همگرایی اقتصادی ایران در قبال شرارت آمریکا
سفیر سابق ایران در اردن گفت: موضوع دیگر حائز اهمیت در ارسال سوخت به لبنان اثبات وجود جمهوری اسلامی ایران در منطقه به عنوان جزئی از راه‌حل‌های نه تنها امنیتی بلکه توسعه همگرایی‌های اقتصادی و در مقابل اثبات اینکه غرب بویژه ایالات متحده‌آمریکا به عنوان جزئی از محور شرارت و عنصر بحران‌زا در غرب آسیا است.
انتقال سوخت به لبنان و پیام آغاز دوران سازندگی در منطقه
وی تاکید کرد: ابتکار انتقال سوخت به لبنان پیام ویژه‌ای را در گذار از شرایط بحران به تعاملات سازنده‌محور در منطقه غرب آسیا بویژه شامات با هدف آغاز دوران سازندگی و بازسازی از طریق تعاملات مشترک همپایه میان ایران، سوریه، عراق و لبنان ترسیم می‌کند، که به سهم خود افق آینده‌ای باثبات در چارچوب‌های همگرایی منطقه‌ای را در غیاب بازیگری غرب مخصوصا امریکا به منصه ظهور می‌رساند.
دستاورد اقتصادی ایران چیست؟
فردوسی‌پور بیان داشت: اینکه جمهوری اسلامی ایران از صادرکننده صرفِ نفت‌خام به صادرکننده عمده فرآورده‌های پالایشگاهی در بازارهای عمده آسیا و آمریکای لاتین بدل شده است، بزرگترین دستاورد اقتصادی است. ایران همواره رویکردی فراگیر به لبنان داشته و معتقد است که ثبات لبنان در گرو مشارکت همه طوایف آن در فرآیند حاکمیتی است. تعاملات اقتصادی با لبنان نیز از همین قاعده فراگیری تبعیت می‌کند.
وی ادامه داد: تلاش برای اتصال شبکه‌های برق سوریه به لبنان از قبل از بحران این کشور، ایجاد نیروگاه‌های خرد و شهرکی، مشارکت فعال در فرآیند بازسازی این کشور، تهاتر کالایی بویژه در عرصه‌های محصولات کشاورزی و مخصوصا اعلام آمادگی برای اجرای طرح‌های لرزه‌نگاری و اکتشاف نفت در فلات قاره جنوب این کشور، همگی ناظر بر رویکرد جامع‌محور ایران در همکاری‌های اقتصادی و بازرگانی با این کشور است.
پرداخت هزینه سوخت با پول محلی و تهاتر کالایی
سفیر سابق ایران در اردن خاطرنشان کرد: البته بازار انرژی لبنان بازار بزرگی نیست و با روند ثبات و تعادل سوریه؛ سوخت مصرفی آن از منابع این کشور همانند گذشته تامین خواهد شد. اقدام مشترک ایران و عراق برای گذار لبنان از شرایط بحران کنونی حائز اهمیت است و اگر دقت کرده باشیم هر دو کشور ضمن تبادل با پول محلی و یا تهاتر کالایی و رعایت پرداخت مدت‌دار و قیمت ترجیحی سعی در کمک به لبنان برای پشت سر نهادن بحران جاری دارند. همین رویکرد مؤید ضرورت شکل‌گیری همگرایی‌های منطقه‌ای و همسایه‌محور برای رسیدن به ثبات و امنیت توسعه‌محور در غرب آسیا است.
شیفت ایران از کارکرد سخت‌افزاری به فرآیندهای نرم‌افزاری
وی با اشاره به پیام منطقه‌ای انتقال سوخت از ایران به لبنان گفت: پیام تعامل جمهوری اسلامی ایران با وضعیت کنونی لبنان؛ ابتدا ناظر بر رویکرد منطقه‌گرایی بجای تعاملات غیرسازنده فرامنطقهای همراه با نفوذ استعماری است. دوم، بیانگر ظرفیت‌های ایران برای شیفت از کارکرد سخت‌افزاری به فرآیندهای نرم‌افزاری و انسان‌دوستانه و سوم، ناظر بر پاسداشت روابط متعادل همراه با احترام متقابل و بدون چشم‌داشت به حاکمیت طرف متعامل است. از همه مهمتر باور توان و ظرفیت‌های منطقه‌ای در گذر از شرایط بحرانی آن خواهد بود.
ایران در کانون توجه سیاست‌های سازنده منطقه‌ای
فردوسی پور تاکید کرد: تردیدی نیست که تعامل اخیر با لبنان آن‌هم خارج از عرف متداول منفعت‌گرای بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقهای، سبب خواهد شد تا ایران در کانون توجه سیاست‌های مؤثر و سازنده منطقه‌ای، بویژه در دولت سیزدهم قرار گیرد.
