رییس کمیسیون معادن اتاق بازرگانی در گفت‌وگو با ایلنا:
سرمایه‌گذاری برخی ایرانیان در معادن ترکیه و استرالیا / نتوانستیم سرمایهگذاریهای مشترک معدنی شکل دهیم
رییس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران اظهار داشت: متاسفانه ما معمولا همکاری مشترکی در حوزه معادن با کشورهای مختلف نداشتیم. در برهه‌هایی که تحریم‌های امریکا علیه ایران نبود، ارتباطاتی داشتیم برای مثال شرکت‌های خارجی در ایران در چند معدن درگیر بودند اما متاسفانه به واسطه تحریم‌ها کشور را ترک کردند.
بهرام شکوری در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا در مورد وضعیت همکاری‌های معدنی با دیگر کشورها اظهار کرد: به خاطر مشکلات تحریمی که داریم بیشترین میزان مبادلات اقتصادی ما در همه بخش‌ها با کشورهای همسایه از جمله عراق و علاوه بر آن چین است. اعداد و ارقام رسمی دو سال بعد اعلام می‌شود ولی آمارهای غیر رسمی نشان می‌دهد که ما سالانه تا 50 میلیارد دلار صادرات غیر نفتی داریم که حدود 30 درصد از آن را محصولات معدنی تشکیل می‌دهد.
وی در مورد پروژه‌های مشترک گفت: متاسفانه ما معمولا همکاری مشترکی در حوزه معادن با کشورهای مختلف نداشتیم. در برهه‌هایی که تحریم‌های امریکا علیه ایران نبود، ارتباطاتی داشتیم برای مثال شرکت‌های خارجی در ایران در چند معدن درگیر بودند اما متاسفانه به واسطه تحریم‌ها کشور را ترک کردند. چند مجموعه چینی هنوز هستند که در معادن ما سرمایه‌گذاری کردند و علاوه بر آن فقط هندی‌ها در چابهار سرمایه‌گذاری کردند.
شکوری افزود: بخشی از ایرانیان نیز به صورت جسته و گریخته سرمایه‌گذاری‌هایی در دیگر کشورهای اطراف مانند ترکیه یا حتی استرالیا انجام داده‌اند و معادنی را خریداری کرده‌اند. ولی به صورت گسترده ارتباط معدنی با دیگر کشورها متاسفانه شکل نگرفته است، اگر این اتفاق رخ می‌داد امروز در تحریم‌ها دچار مشکل نمی‌شدیم.
وی در خصوص علت نبود سرمایهگذاریهای مشترک تصریح کرد: به واسطه شاخص‌هایی که در دنیا تعریف می‌شود مانند شاخص کسب و کار و ... این اتفاق رخ می‌دهد. همه این شاخص‌ها تاثیرگذار است، وقتی ما شرایط مناسبی نداریم طبیعتا برای سرمایه‌گذاران خارجی چندان ایجاد علاقه‌ای نمی‌شود که در کشور ما سرمایه‌گذاری کنند.
رییس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران بیان کرد: تحریم‌ها هم علت مضاعفی بوده است، بسیاری از کمپانی‌هایی که در کشورهای مختلف در اروپا و یا در دیگر کشورها فعالیت می‌کنند رابطه به هم تنیده‌ای با آمریکا دارند. طبیعی است که اگر با ما رابطه داشته باشند روی ارتباط آنها با آمریکا تاثیر می‌گذارد. هیچ فعال اقتصادی که معقول فکر کند 1000 ریال را فدای 10 ریال نمی‌کند. از آنجا که میزان مبادلات آنها با آمریکا بیشتر است و برخی از آنها شرکای آمریکایی دارند، در نهایت پا پس می‌کشند، ایران را کنار می‌گذارند و سعی می‌کنند با ایران همکاری نکنند یا حتی اگر همکاری دارند به صورت غیررسمی باشد که دچار مشکل نشوند.
وی در پاسخ به سوالی در مورد امکان استفاده از منابع کشورهای همسایه گفت: ما می‌توانیم از منابع معدنی کشورهای همسایه استفاده کنیم. برای مثال ادامه منبع سنگان در کشور افغانستان است و حتی ادامه مسیر معدنی آنها می‌تواند از ایران باشد که امن‌تر است. این مناسبات می‌تواند شکل بگیرد اما ناامنی‌هایی که در افغانستان هم وجود دارد هم بی‌تاثیر نیست. متاسفانه بیشتر کشورهایی که در اطراف ما هستند و منابع معدنی دارند درگیر جنگ هستند. برای مثال افغانستان سال‌هاست که درگیر جنگ بوده یا عراق به تازگی از جنگ خلاص شده و در حال بازسازی است. سوریه هم با اینکه منابع معدنی خوبی دارد ولی درگیر جنگ است. طبیعتا بخش خصوصی هم چندان اشتیاقی برای سرمایه‌گذاری نشان نمی‌دهد.
شکوری خاطرنشان کرد: شرکت‌های خارجی برای سرمایه‌گذاری در ایران اشتیاق دارند و این علاقه ابراز می‌شود ولی متاسفانه به واسطه تحریم‌ها عملا نمی‌توانند سرمایه‌گذاری کنند. وگرنه علاقه‌مندی در بسیاری از کشورهای اروپایی و شرکت‌های آنها وجود دارد، سابقه همکاری با ما را نیز داشته‌اند.
وی همچنین متذکر شد: اگر کاری که آمریکا کرد ما می‌توانستیم با دنیا کنیم الان شرایط بهتری داشتیم، یعنی اگر می‌توانستیم سرمایهگذاریهای مشترکی را در زمانی که تحریم نبودیم یا بعد از امضای برجام شکل دهیم، شاید امروز گسستن این رابطه برای طرف‌های مقابل سخت بود. در حوزه نفت دیدیم که ژاپن و کره جنوبی به این علت که سیستم خود را روی نفت ایران تنظیم کرده بودند مجبور می‌شدند که از آمریکا مجوزهای موردی برای خرید نفت از ایران بگیرد. ما باید این ضرورت‌ها ایجاد می‌کردیم تا آنها نتوانند به راحتی کشور را ترک کنند. این خطای ما بود، ما یا از شرکت‌های خارجی تجهیزات خریدیم یا به آنها محصول بفروشیم؛ سرمایه‌گذاری مشترک انجام ندادیم. اگر این کار را می‌کردیم گسستن برای آنها هم هزینه‌های سنگینی داشت و شاید تلاش می‌کردند که این ارتباط قطع نشود.
