دو مدیر بزرگ، آرزوست

به گزارش ایلنا از اصفهان، چه در افکار مدیریتی هر مدیر ورزشی بگنجد و چه نگنجد، و چه صدای تمامی اهالی منهای فوتبال بلند و بلندتر باشد و چه ساکت باشند، فوتبال و طرفداران آنرا، نمی توان کمرنگ جلوه داد و این رشته ورزشی را می توان گل سر سبد باشگاه‌های ورزشی نامید.

فوتبال تنها بخاطر همه گیر بودنش جذابیت ندارد، بلکه شهرت و حتی گردش پول‌های چشمگیر، شاید انگیزه‌هایی باشند که هر مدیری را برای حضور در باشگاه های فوتبالی وسوسه می کند.

اما در این بین و بخاطر وجود جذابیت‌‌های یاد شده آنچه بیشتر اهمیت دارد سرمایه‌‌های یک باشگاه ورزشی است، سرمایه ای که در هر شرایط و بخاطر تنها احساس لحظه ای شادی در هرشرایطی روی سکوها می نشید و با هزینه از جیبشان به دنبال موفقیت تیمشان می گردند و حتی گاهاً موفقیت خودشان را در موفقیت تیمشان می دانند، آنها هوادار نام دارند.

هواداران بزرگترین سرمایه های باشگاه‌های ورزشی هستند که باید به خواسته‌های منطقی آنها توجه شود، و قطعاً یکی از بزرگترین و شاید تنهاترین خواسته‌های آنها تصاحب جام های قهرمانی باشد.

با نگاهی گذرا به دو باشگاه اصفهانی حاضر در لیگ برتر فوتبال به این نتیجه می رسیم که هرگاه این دوتیم از مدیران بزرگ بومی، بهره برده‌اند صاحب جام و یا سهمیه جام باشگاه های آسیا شده اند؛ برای مثال تیم سپاهان دارای ۵ عنوان قهرمانی است که با مدیریت ساکت، خلیلیان و رحیمی بدست آمده است که هر سه این مدیران از مدیران موفق، صاحب سبک و پرآوازه ورزش کشور هستند.

بعد از این مدیران در برخی موارد سرمربی و شاکله تیم حفظ شده است، اما تیم در نیمه راه از هم گسسته و حتی از عنوان مدعی قهرمانی نیز فاصله گرفته است.

این موضوع نه تنها برای تیم های اصفهانی، بلکه برای تمام تیم های دنیا مصداق دارد، وجود یک مدیریت قوی می تواند یک کادر فنی قوی و بازیکنان قوی را در کنار یکدیگر جمع کند و یک مجموعه را به قهرمانی نزدیک کند.

در این میان هر دو تیم اصفهانی در فصل گذشته با داشتن مربیان تراز اول کشور، به دلیل ضعف شدید در مدیریت خواسته‌های هواداران را عملی نکرده‌اند.

برای مثال تیم سپاهان در یک بازی خانگی اگر به زمین می رفت و با ارائه یک بازی قوی معادلات را برهم می زد و یا تیم ذوب‌آهن که روزهای بی شماری را برای بستن قرار داد با علی دایی پشت سرگذاشت به صورت موازی مربی دیگری را در مشت خود حفظ می کرد شاید این روزها شادی فوتبالی، میزبان اصفهانی‌ها هم می شد، هر چند این معادلات به دستان  یک مدیر مقتدر با کاریزمای بالای رهبری قابل حل است.

با تمام این تفاسیر با یک نگاه کارشناسانه و خارج از احساس هوارادانه، و مروری بر تاریخ تصاحب جام‌های قهرمانی تنها به یک نتیجه می رسیم و آنهم نیاز نه تنها تیم‌های اصفهانی بلکه هر باشگاه بزرگی، یک مدیر بزرگ است.

با این اوصاف در اصفهان مدیران بزرگ ورزشی وجود دارد، که مدیریتشان در سطح کشور زبانزد است و قدرت بالای مدیریت بحران و حتی انگیزه لازم برای قهرمانی در آسیا در آنها موج می زند، پس لازم است متولیان تصمیم گیری در هر دو باشگاه بخصوص باشگاه پر هوادار سپاهان تصمیمی بگیرند تا سال آینده اصفهانی های پرشور در کنار لذت کسب ششمین جام قهرمانی، قهرمانی در آسیا را هم جشن بگیرند.

سعید انالی

کارشناس ارشد مدیریت ورزشی و تحلیل گر حوزه ورزش و جوانان