یادداشتی از نماینده مردم اصفهان؛
هفته ملی کودک و مسئله کودکان کار
نماینده مردم اصفهان و عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به مناسبت هفته ملی کودک، به بررسی معضلات کودکان کار پرداخته است.
در این یادداشت که ناهید تاج الدین آن را به رشته تحریر درآورده و نسخه‌ای از آن در اختیار خبرگزاری ایلنا قرار گرفته، آمده است:
در هفته ملی کودک قرار داریم ، هفته‌ای که بهانه‌ای است به کودکان بپردازیم و برای این هویت یعنی" کودکی " وقت بگذاریم . همانگونه که می‌دانید واژه کودک از ریشه واژه باستانی kuk برخاسته و به بزرگ نشدن و سادگی و پاکی اشاره دارد و برای همین معتقدم هفته ملی کودک به نوعی هفته پاسداشت پاکی و سادگی است .
پاکی و سادگی نابی که برخاسته از فطرت آدمی است و هنوز هم ما بزرگترها صادقانه‌ترین لحظه‌هایمان ، لحظه هایی است که به قول روان شناسان کودک درون‌مان فعال شده است .
در هفته ملی کودک قرار داریم و این هفته وقتی برایمان حائز اهمیت خواهد بود که بدانیم وضعیت امروز کودکان ما ، بازتاب آینده کشور ماست و این نکته اهمیت کودکان و تربیت آنها را برای ما دوچندان می‌کند .
در این هفته نمی‌توان از کودک گفت و بر وضعیت کودکان کار چشم پوشی کنیم. کودکانی که برابر برخی آمار ثبت شده بیش از 900 هزار نفر در ایران برآورد می‌شوند که از این تعداد نیمی کار ثابت دارند و به صورت تمام وقت کار می‌کنند و نیمی دیگر بعنوان کارگران فصلی در کوره پزخانه های آجرپزی و قالی بافی مشغول کار هستند .
نکته تاسف بار آنکه برابر آمار ، 90 درصد این کودکان دارای والدین هستند و 80 درصدشان مهاجرند که از این میزان 42 درصد از روستاها و شهرهای دیگر کشور و 38 درصد از کشورهای دیگر آمده اند و نکته تاسف بارتر آنکه 22 درصد کودکان کار دختر هستند .
باید گفت عواملی چون فقر اقتصادی ، ساختار خانواده و تغییرات اقتصادی ناگهانی ناشی از جنگ و بلایای طبیعی که منجر به مهاجرت می‌شود در مجموع مهمترین عوامل شکل‌گیری پدیده "کودکان کار" هستند .
کودکان کار زیرپوست همین شهر زندگی می‌کنند و ما شاید فرصت دیدن آنها را در چند ثانیه توقف پشت چراغ‌های قرمز راهنمایی و رانندگی داریم؛ کودکانی که کودکی نکرده‌اند و وارد دنیای‌بی‌رحم کار شده‌اند ، کودکانی که همه عمرشان را با حسرت نیاز سپری می‌کنند ، کودکان سالمی نخواهند بود و بزرگسالی های بعضا خطرناکی برای جامعه دارند .
یادمان باشد می‌تواند پشت هر یک از چراغ‌های قرمز شهر و در پس التماس و خواهش هر یک از کودکان کار ، آرام آرام ایدئولوژی جرم شکل گیرد و بزرگسالی کودکان کار خود را به شکل جرم‌های سریالی نمایان کند .
