قدم به قدم تا رسیدن به معشوق

به گزارش خبرنگار ایلنا، ساعت هشت و نیم صبح است و حدود ۸ ساعت مسیر و نشستن روی صندلی خشک اتوبوس مانع از چهره بشاش میهمانان ضیافت حسینی نشده، پیر و جوان، زن و مرد، کودک و خردسال و نوزاد و سالمند از اتوبوس پیاده و وارد مرز تمرچین می‌شوند.

کاروان در گوشه‌ای تجمع و منتظر دستور حرکت مدیر کاروان برای رفتن به پایانه هستند، توقفی کوتاه دارند و چون به جای خستگی ذوق زیارت را در چهره‌شان می‌بینم از این فرصت استفاده و برای دقایقی همکلام چند نفر از این عاشقان می‌شوم.

از کشور آذربایجان آمده‌اند، وقتی حس و حال یکی از بانوان این کاروان را می‌پرسم با لهجه آذری پاسخ می دهد: حسی که دارم قابل توصیف نیست، اینقدر زیبا و لذت بخش است که نمی‌توانم آنرا بیان کنم.

برای اولین بار است که راهی این سفر عشق شده و ادامه می‌دهد: وقتی میان این همه عاشق باشی خود را ارزشمند می‌دانی و به این حس و سعادتی که نصیبت شده افتخار می‌کنی.

زائر دیگری در حالی که کوله‌اش را به پشتش می‌اندازد، پاسخ می دهد: وقتی هدفت زیارت آقا امام حسین(ع) باشد حس خوبی را تجربه می‌کنی، حسی که قابل توصیف نیست، حسی که هدفش عاشقی برای آقا امام حسین(ع) است و این حس بسیار زیباست.

وی ادامه داد: در این راه محبت آقا را می‌بینی، خوشحالم که جزئی از بزرگترین اجتماع شیعیان جهان هستم و به عنوان زائر از طرف آقای امام حسین(ع) انتخاب شده‌ام.

جمعیت همچون موجی روان به سمت پایانه در حرکت است، جمعیتی که از کشورها و استان های همجوار آمده اند از‌ ترکیه،آذربایجان،گرجستان همه آمده‌اند، همه افرادی که محبت حسین(ع) در وجودشان رخنه کرده و موج می‌زند، اینجا حسین زبان مشترک تمامی زائران است زائران با نوای «لبیک یا حسین» پا به پایانه می گذارند.

دلم را به کاروان می‌سپارم و با آنها راهی بین‌الحرمین میکنم، کاروان که اعضا آن همگی شالی سبز به گردن دارند از من دور و من با چشمانی گریان آن‌ها را بدرقه می کنم.

اینجا به هر کجا نظر کنی عاشقی موج می‌زند، عشقی که از حسین(ع) سرچشمه گرفته و هیچ قلمی یارای نمایش آن نیست، اینجا زائران قدم به قدم به حسین نزدیکتر می شوند و من با حسرت در این اندیشه ام که باز جامانده از قافله عشق هستم.