پایین بودن دستمزد و تنگ شدن عرصه بر کارگران فصلی

به گزارش خبرنگار ایلنا از مازندران، به دلیل وجود مشاغل فصلی کشاورزی بویژه در فصل بهار و تابستان، مازندران با انبوهی از کارگران فصلی حتی از سایر استان‌های کشور مواجه می‌شود و این در حالیست که نبود امنیت شغلی و کار ثابت دغدغه هر روز همه کارگران فصلی و روزمزد است.

بارها اعلام شد که کارگران فصلی از جمله آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند که به دلیل‌عدم وجود قوانین حمایتی دولتی، نداشتن امنیت شغلی، عدم پوشش بیمه‌ای، کار سخت و ساعات طولانی اشتغال در معرض شدیدترین آسیب‌های روحی و جسمی هستند و باید فکری بحالشان شود.

با گذری کوتاه در میادین و مکان‌های اجتماع کارگران روزمزد و فصلی در شهر‌های مختلف مازندران می‌توان جمعیتی قابل توجه از افرادی را مشاهده کرد که از نخستین ساعات صبح برای انجام کار چشم به راه خودروهایی که به دنبال کارگر هستند، نشسته‌اند.

کارگران فصلی، نامی است که برای آنان انتخاب شده اما با سایر کارگران تفاوت‌های اساسی دارند و نداشتن قراداد کار، بیمه، حق اولاد، حق مسکن، مزایای بازنشستگی از جمله دغدغه‌های آنها است.

تحصیلاتی که آب و نان نشد

قاسم زاده یکی از شهروندان مازندرانی که دارای لیسانس است، به خبرنگار ایلنا گفت: نبود شغل برای تمام سال، چالش امنیتی شغلی است که در کنار نداشتن دستمزد مناسب و عدم بیمه بر مشکلات ما افزود و آینده‌مان را به مخاطره انداخت.

وی افزود: وضعیت اشتغال در مازندران بسیار نامناسب است و با دارا بودن تحصیلات دانشگاهی، به دلیل فقدان شغل متناسب با رشته تحصیلی، کارگری می‌کنم و تحصیلات برایم آب و نان نشد و نبود کار دائم دغدغه جدی من است.

سفره‌ کارگران زیر بار تورم هر روز کوچک‌تر می‌شود

میرزایی از دیگر کارگران مازندرانی با بیان اینکه سفره‌ کارگران زیر بار تورم هر روز کوچک‌تر می‌شود و همواره شرمنده خانواده هستیم، به خبرنگار ایلنا گفت: مسئولان باید به داد مان برسند چراکه بیمه و امنیت شغلی نداریم و همین چند لقمه نانی که برای خانواده خود با کلی مشکلات تهیه می‌کنیم هم با گرانی‌هایی که روز به روز افزایش می‌یابد کمرمان را شکسته است.

وی گفت: به خدا شرمنده خانواده خود هستیم، چطور با حقوق ۲۰۰ الی ۳۰۰ هزار تومان در روز آنهم با توجه به تورمی که وجود دارد باید شکم خود و فرزندان مان را سیر کنیم.

این شهروند مازندرانی یادآور شد: در شرایط فعلی همه تلاش‌مان را برای به دست آوردن لقمه‌ای نام می‌کنیم و گاهی از روی ناچاری ضایعات جمع آوری کرده و می‌فروشیم.

وی گفت: در شرایطی که کاری وجود ندارد و یک روز کار می‌کنیم و یک هفته بیکاریم، فقط زنده‌ایم و شرمنده خانواده‌مان.

وی افزود: با قیمت اقلام خوراکی و کرایه خانه‌‌های سربه فلک کشیده چطور می‌توان زندگی کرد؟ آنهم در حالی که هر روز قیمت‌ها افزایش می‌یابد و حقوق کارگران همچنان ثابت است.

قلی‌پور از دیگر کارگران فصلی مازندران هم به خبرنگار ایلنا گفت: نبود بیمه کارگران، مساله‌ای است که به شدت ما را رنج می‌دهد و با ۲۰ سال کار در شغل‌های مختلف متأسفانه هنوز بیمه‌ای ندارم.

وی افزود: کارگر ساختمانی هستم، اما به دلیل رکودی که در جامعه ساخت و ساز حاکم است و گرانی‌ها موجب شده ساخت و سازها به کندی انجام شود، بیکارم و روزها به امید در آوردن  لقمه‌ای نان در چهار راه شهرمان به دنبال کار می‌گردم.

این کارگر مازندرانی با بیان اینکه متأسفانه به دلیل‌عدم آگاهی در زمان‌ مقرر نسبت به بیمه اقدام نکردم و از مزایای بیمه بی‌بهره‌ام و کنار سختی معیشت و هزینه بالای زندگی، هزینه‌های درمان هم برایم طاقت فرسا شده است.

وی با ابراز تأسف از اینکه از کارت مهارت هم بی‌بهره است، افزود: سازمان تأمین اجتماعی برای بیمه، کارت مهارت فنی می‌خواهد و من از داشتن این کارت هم‌ محروم مانده‌ام و سوادی هم ندارم که پی کارت و امتحان دادن بروم.

وی گفت: زمانی که کار فصلی نداشته باشیم به سراغ دست‌فروشی و جمع آوری ضایعات می‌رویم که این کارها هم مشکلات خودشان را دارند. امیدواریم مسئولان هر چه سریعتر به داد مان برسند.

تشکل‌های کارگری مطالبه‌گری کنند

رئیس فراکسیون کارگری مجلس هم با بیان اینکه ۶۰ درصد جمعیت جامعه را کارگران تشکیل می‌دهند، به خبرنگار ایلنا گفت: باید در مورد کارگران دغدغه داشته باشیم.

علی بابایی کارنامی افزود: کارگران فصلی باید مکانی برای اجتماع داشته باشند و در خیابان‌ منتظر کار نباشند و این در حالیست که شهرداری‌ها مکلف به ایجاد سرپناه برای کارگران ساختمانی هستند و انتظار است نسبت به ایجاد جایگاه رسمی کارگران فصلی و ساختمانی اقدام کنند.

رئیس فراکسیون کارگری مجلس و نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس یادآور شد: دغدغه بیمه کارگران را داریم و من از حق کارگران کوتاه نمی‌آیم و وظیفه ما دفاع از این قشر است و معتقدم باید مطالبه‌گری کرد.

وی افزود: سفره کارگران‌ خالی است و باید تشکل‌های کارگری مطالبه‌گری کنند.