نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استانها:
هوتگها بلای جان مردم جنوب سیستان و بلوچستان شدهاند / دولت به فکر مردم استان باشد
نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استانها با بیان اینکه هوتگها بلای جان کودکان شده اند، گفت: دولت باید یک فکر جدی برای ایجاد شبکه آبرسانی کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، محمدکریم عزیزی با اشاره به مرگ یک معلم و دو دانش آموز در چابهار گفت: بیست و چهارم اردیبهشت سالجاری سه نفر از جمله دو کودک در روستای «سلوربازار» از توابع شهرستان دشتیاری در یک هوتگ غرق شده و جان خود را از دست دادند.
وی افزود: «مریم هوت» فرزند عبدالباسط، «رقیه هوت» فرزند امجد دو کودکی بودند که به هوتگ سقوط می کنند و «یاسمین هوت» که گفته میشود معلم این دو کودک بوده برای نجات جان آنها از خودگذشتگی کرده و خود را به آب میزند اما متاسفانه هر سه جان خود را از دست میدهند.
عزیزی عنوان کرد: این اتفاق تبدیل به یک رخداد پرتکرار در منطقه شده است. چندی پیش نیز کودکی 4 ساله در روستای «عیدو بازار» شهرستان دشتیاری بر اثر سقوط در هوتگ جان خود را از دست داد.
نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استانها نبود امکانات را عامل این مسئله معرفی کرد و توضیح داد: به دلیل نبود سیستم آب رسانی درست و بهداشتی مردم مجبور به استفاده از هوتگها هستند. این هوتگها بسیار ناایمن بوده و منبع آب مشترک انسان و حیوان است که باعث میشود علاوه بر شیوع بیماریهای مشترک، سبب غرق شدن در آب یا کشته شدن کودکان توسط گاندوها میشود.
وی تصریح کرد: مردم جنوب استان تا کی باید غم از دست دادن فرزند را تجربه کنند؟ تاکی باید دختران و پسران خردسال برای تامین نیاز اولیه خود یعنی دسترسی به آب باید جان خود را از دست بدهند؟ چطور میشود ریسک زندگی در منطقهای اینقدر بالا باشد و برای دسترسی به آب باید جان گذاشت؟
عزیزی اظهار کرد: استانی که ظرفیت بیشماری از جمله معادن، ساحل اقیانوسی، بندرگاه و ... دارد چرا نباید بتواند آب آشامیدونی مردم خود را تامین کند؟ ما در آستانه ورود به قرن جدید هستیم و مردم تعجب میکنند که چطور میشود، شهر و روستایی هنوز آب لوله کشی نداشته باشد و مردم برای تامین آب مورد نیاز خود مجبور باشند از آب گل آلود و غیربهداشتی استفاده کنند.
وی افزود: باید دولت یک فکر اساسی برای این مسئله کند و علاوه بر لوله کشی مناسب آب، مناسب سازی هوتگها از وقوع چنین اتفاقاتی را بگیرد.
هوتگ به گودال طبیعی یا دستساز انسان گفته میشود که برای جمعآوری آب باران در مناطقی که از شبکه آبرسانی و لولهکشی محروم هستند، مردم و حیوانات بهصورت مشترک از آب آن استفاده میکنند.