در گفتوگو با ایلنا مطرح شد؛
سیاست کیفری ایران در مقابله با مواد مخدر کارآمدی لازم را ندارد/ افراد فقیر برای تأمین مایحتاج خود، جذب گروههای خلافکار میشوند
یک کارشناس ارشد حقوق، جزا و جرمشناسی گفت: توزیع مواد مخدر در اهواز بیشتر توسط برخی جوانان این شهرستان و با انگیزههای مالی در محلههایی با امکانات رفاهی و اجتماعی کمبرخوردار انجام میشود.
وحید طاهریحیات داودی درباره توزیع جرمشناسی و توزیع مواد مخدر در اهواز در گفتوگو با ایلنا اظهار کرد: مواد مخدر یکی از مسائل جدی در سطح بینالمللی از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بوده که نگاههای زیادی به خود معطوف کرده و بیش از ۴ دهه یکی از مسائل مهم کشور است.
جوانان آسیبپذیرترین گروه در برابر مواد مخدر
کارشناس ارشد حقوق، جزا و جرمشناسی گفت: آسیبپذیرترین گروه در برابر این آسیب جوانان هستند چرا که به دلیل بحران هویت، بحرانهای روانی ناشی از مشکلات اجتماعی، لذت بخشی، ماجراجویی و نظایر آن در معرض استفاده از مواد مخدر قرار میگیرند و ضربه مهلکی بر پیکره جامعه وارد میکند.
وی ادامه داد: همواره انتقادهایی از سوی حقوقدانان و مجامع بینالمللی به این موضوع وارد است که با اتخاذ شدیدترین مجازاتهای کیفری برای اینگونه جرمها، جرایم مربوط به آن کمتر نشده و گسترش یافته و این نشان میدهد سیاستهای کاربردی در این زمینه کارساز و مؤثر نیست و باید ابتدا عوامل مؤثر بر گرایش افراد به این جرم مشخص شود تا با بررسی آن بتوان راهکارهای پیشگیرانه متناسب اعمال کرد.
طاهری در ادامه به تحقیقات میدانی خود در این باره اشاره کرد و افزود: به نظرم مهمترین عوامل مؤثر در گرایش افراد به توزیع مواد مخدر در اهواز فقر، بیکاری، مهاجرت، بیسوادی، حاشیه نشینی، زندگی در محلههای جرمزا است.
وی گفت: افراد فقیر برای تأمین مایحتاج خود خیلی زود جذب گروههای خلافکار میشوند؛ چرا که میتوانند از این راه درآمد خوبی به دست بیاورند که البته در تمام موارد این موضوع صدق نمیکند.
شغلهای غیرتخصصی پوششی برای توزیع مواد مخدر در اهواز
وی با بیان اینکه از جمله آثار بیکاری و زندگی حاشیهنشینی تن دادن به شغلهای غیرتخصصی و فصلی است، شرایط را برای پیوستن فرد به جرگه توزیعکنندگان مواد مخدر افزایش میدهد، بیان کرد: دستفروشی، سیگارفروشی، دورهگردی و نظایر آن ضمن پوششی برای توزیع مواد مخدر از فرهنگ خاصی برخوردارند که استعمال سیگار و مواد مخدر در آن ارزش محسوب میشود و چنین شغلهایی در اهواز زیاد است، هر چند که باز تأکید میکنم این مسئله در باره همه افرادی که دارای چنین شغلهایی هستند صدق نمیکند.
طاهری در ادامه مطلب فوق تصریح کرد: بعد از تصویب قانون مبارزه با مواد مخدر در سال ۶۷ بیشتر افرادی که با جرایم مواد مخدر وارد زندان شدند در مشاغلی مانند دلالی، خرید و فروش کالاهای اوراقی، دستفروشی و... مشغول به فعالیت بودند.
کارشناس ارشد حقوق، جزا و جرمشناسی گفت: اهواز هر ساله تعداد زیادی مهاجر از روستاها و شهرهای دیگر به خود جلب میکند که توشه آداب و رسوم و اعتقادات خود را به همراه دارند که در محیط جدید با اوضاع متفاوت زندگی قبلی خود مواجه میشوند.
وی اظهار کرد: مهمترین انگیزه مهاجران دستیابی به کار و رفاه است که باعث هجوم آنها به بخش حاشیه نشینی و مشاغل غیرتخصصی و وادادگی آنها در برخورد با فرهنگ جدید میشود این عامل در کنار جوان بودن جمعیت مهاجران باعث سست شدن نظارتهای اجتماعی، کاهش نظارت خانواده بر فرزندان، فقدان آموزشهای مناسب برای دستیابی به شغل مناسب و باعث رانده شدن این گروه از سیستمهای اجتماعی و جذب شدن به سیستمهای کجرو میگردد.
دوستان ناباب محلی برای یافتن ابراز وجود است
طاهری بیسوادی، زندگی در محلههای جرمزا را از دیگر عوامل این جرم دانست و گفت: گروه دوستان بعد از خانواده دومین عامل مهم و اساسی در شکلگیری شخصیت افراد است، از آنجایی که در بعضی خانوادهها به نیازهای عاطفی فرزندان اهمیت داده نمیشود، نوجوان بیشتر وقت خود را با دوستان میگذراند. از دیگر عوامل ارتباط با دوستان ناباب برای یافتن محلی برای ابراز وجود است موهبتی که فرزند در خانه از آن محروم است.
وی با اشاره به اینکه اغلب توزیعکنندگان مواد مخدر توسط دوستان خود با مخدر آشنا شده و به وسیله آن جذب گروههای قاچاق و توزیع مواد مخدر شدند، افزود: توزیع مواد مخدر در اهواز در بیشتر موارد توسط جوانان با انگیزه مالی کسب درآمد در محلههایی با امکانات رفاهی و اجتماعی کمبرخوردار بوده که در طول ۲۴ ساعت شبانهروز بهراحتی و سادگی انجام میشود.
وی اضافه کرد: در صورتی که سیاست کیفری ایران در مقابله با مواد مخدر سیاست کیفری صفر مدار و تشدید مجازات است که تحقیقات نشان میدهد این سیاست کیفری کارآمدی لازم را ندارد و ضروری است قانونگذاران این سیاست کیفری خود را عدول کنند.
اقدامات مقطعی و فاقد برنامهریزی برای مبارزه با مواد مخدر چارهساز نیست
طاهری در پایان گفت: معضل مواد مخدر یک برنامهریزی مدون و مستمر دارد و اقدامات مقطعی و فاقد برنامهریزی در جهت مبارزه با مواد مخدر چارهساز نیست.