رکود تبریز در تولید علم و توسعه زیرساختی شهر

به گزارش خبرنگار ایلنا از تبریز،تبریز به لحاظ سبقه تاریخی آن، همواره کانون توجهات داخلی و خارجی بوده و این ویژگی کهن‌شهر تبریز دلیلی بر توسعه این شهر در حوزه‌های مختلف است. اما در چند سال اخیر، می‌توان رکود این شهر در تولید علم، پیشرفت و توسعه شهری و بخصوص توسعه عمرانی و زیرساختی شهر را شاهد بود.

اگر نگاهی به برخی از پروژه‌های کلان شهری و استانی بکنیم، به عینه شاهد این رکود در اکثریت این پروژه‌ها می‌شویم. به نظر می‌رسد دلیل رکود برخی از پروژه‌ها بیش از هر چیز دیگر ناکارآمدی مدیران شهری و استانی باشد؛ به عنوان مثال، اتوبان تبریز سهند، پس از سالها انتظار به صورت نیمه‌کاره افتتاح شده و موجب بروز خسارت جدی به خودروهای هموطنان در این مسیر شد. اکنون معلوم نیست چه کسی خسارت وارده بر خودروهای آسیب دیده در این اتوبان را جبران خواهد کرد.

نمونه دیگر آن بحث قطار شهری است. پروژه‌ای که به روایتی کلنگ اولین متروی ایران را در تبریز بر زمین زدند، و امروز اکثر کلانشهرها از این شیوه مدرن حمل و نقل بهره‌مند شده‌اند اما تبریز در پیچ و خم افتتاح ایستگاه های خط یک است. بدتر از تأخیر و عدم تکمیل آن افتتاح‌های عجله‌ای و پیامدهای ناشی از آن است که چند وقت پیش خروج واگن قطار شهری از ریل، موجب نابودی کامل آن واگن شد. چقدر خوشبخت بودند مدیران شهری و استانی که هیچ مسافری در آن واگن و قطار حضور نداشت. تنها چند نفر از شاغلین در متروی تبریز آسیب دیده اند.

پروژه میدان آذربایجان، ساماندهی حاشیه نشینی، مرمت آثار تاریخی، ساخت و ساز در حریم بافت تاریخی و میراث فرهنگی، نمونه های دیگری از پروژه‌های شهری هستند که نیمه‌کاره ماندن آنها نشان از کمبود نظارت و شاید عدم تخصص مسئولین عمرانی شهر و استان دارد.

دلیل این ناهماهنگی و فقدان نظارت بر پروژه‌های عمرانی چه می‌تواند باشد؟ کدام نهاد و یا کدام شخص منصوب در استان باید جوابگوی این همه بی‌برنامگی باشد؟

اکثر دستگاه‌های دولتی، معاونتی به نام معاونت عمرانی دارند، که تحت نظارت معاون عمرانی استاندار قرار دارند. به عبارتی هر پروژه شهری بایستی موافقت و نظارت این معاونت و شخص معاون را جلب کند.

در بیانی صحیح می‌توان گفت معاون فنی و عمرانی استاندار بایستی جوابگوی عدم تکمیل، افتتاح پروژه‌های نیمه‌‌تمام و خسارت وارده بر خود شهر و شهروندان باشد