گزارش تحلیلی/
تجربه مداخله صنفی کارگران کره جنوبی در حساسترین مسئله سیاسی
چکیده: «تشکلهای صنفی از جانب کارگران تنها وکالت صنفی دارند و در بسیاری از نقاط جهان بلحاظ قانونی، و از آن مهمتر از نظر اخلاقی دخالت سیاسی را سوءاستفاده از وکالت صنفی کارگران به شمار میآورند. اینگونه است که بغیر از احزاب، تشکلهای کارگری در موضوعات مهمی همچون انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری موضع اصولی سکوت را در پیش میگیرند.»
کارگران کره جنوبی که پس از بالاگرفتن تنشهای دیپلماتیک میان دو کره چندین هفته است که بیکار شدهاند، خواستار از سرگیری دوباره فعالیت ها در شهرک صنعتی مشترک با کره شمالی شدند.
بر اساس گزارش دریافتی ایلنا، شماری از کارگران کره جنوبی با تجمع روی پلی در مناطق مرزی این کشور که به منطقه صنعتی کایسونگ منتهی می شود، آغاز دوباره فعالیت ها را در این شهرک صنعتی خواستار شدند.
«لی ایم دونگ»، دبیر اتحادیه کارگران شهرک صنعتی کایسونگ گفت:« ما خواستار عادی سازی دوباره و بدون شرطِ فعالیت ها در منطقه کایسونگ هستیم. کارگران کایسونگ می خواهند سر کارشان بازگردند.»
یک تجربه تاریخی
به دنبال بالا گرفتن تنشها میان دو کره در ماههای اخیر و تهدیدهای نظامی پیونگ یانگ و خشم مقامات کره شمالی از قطعنامه های سازمان ملل، کارگران اهل کره جنوبی که 53 هزار نفر تخمین زده شدهاند، ناچار به خروج از منطقه صنعتی کایسونگ و بازگشت به کشورشان شدند. اکنون این کارگران خواستار آن هستند که دوباره به سر کارشان بازگردند.
این اقدام کارگران که به وضوح مداخلهای در امور دیپلماتیک (که از قضا حساسترین بخش سیاست است) مینماید، از آن جهت اهمیت دارد که تشکلهای صنفی در سراسر جهان از دخالت در امور سیاسی پرهیز میکنند چرا که این دخالت از وجههی صادقانهشان در طرح مطالبات صنفی نزد مقامات، جامعه و حتی اعضای وفادارشان میکاهد.
از طرف دیگر تشکلهای صنفی از جانب کارگران تنها وکالت صنفی دارند و در بسیاری از نقاط جهان بلحاظ قانونی، و از آن مهمتر از نظر اخلاقی دخالت سیاسی را سوءاستفاده از وکالت صنفی کارگران به شمار میآورند. اینگونه است که بغیر از احزاب، تشکلهای کارگری در موضوعات مهمی همچون انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری موضع اصولی سکوت را در پیش میگیرند.
با این وجود اما نمیتوان انکار کرد که در برخی جوامع، سیاست پای خود را به تمامی شئون زندگی، به ویژه اقتصاد کشانده است و کارگران همچون تمامی افراد و اصناف، برای دفاع از حقوق صنفی خود ناگزیر به مواجهه سیاسیاند.
در چنین شرایطی تمیز دادن اقدام سیاسی درست و در راستای منافع صنفی از گرفتار شدن در «سیاسی بازی» بسیار دشوار به نظر میرسد. با این حال شاید مطالعه پیگیرانهی دقیق و استفاده از تجربیات کارگران سایر نقاط دنیا (همچون اقدام اخیر کارگران کره جنوبی) راهگشا باشد.