از محمد سریر تجلیل شد

 ایلنا: مراسم بزرگداشت «محمد سریر» در قالب برنامه «سرو هنر» عصر دوشنبه ۲۶ دی و با حضور استادان مطرح موسیقی و علاقمندان به موسیقی فاخر ایرانی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان، مراسم با نمایش فیلمی مستند آغاز شد و سپس اکبر عالمی با معرفی محمد سریر به عنوان یکی از بزرگان و مفاخر هنری گفت: شاید کمتر کسی بداند که دکتر سریر بازنشسته وزارت امور خارجه است و از سال ۵۲ تا ۸۲ در سمت‌های مختلفی چون رایزن علمی و فرهنگی ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد، سرپرست امور کنسولی سفارت ایران در وین، نمایندگی در سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) و آژانس بین المللی انرژی را برعهده داشته است. او انسانی چند وجهی است و مدارج علمی ‌را با دریافت دیپلم ریاضی و سپس، لیسانس اقتصاد از دانشگاه تهران و فوق‌لیسانس علوم سیاسی از دانشکده علوم سیاسی طی کرد؛ در ‌‌نهایت دکترای اقتصاد خود را از دانشگاه اقتصاد وین دریافت کرد.
غلامحسین امیرخانی رئیس شورای‌عالی خانه هنرمندان ایران نیز گفت: پیش معلم‌های تاریخ خوانده‌ایم که صدق در وجود انسان‌ها مایه ذوق می‌شود و ذوق به ترتیبی در وجود انسان به شکل هنر تجلی پیدا می‌کند و آثاری ماندگار خلق می‌شود. من این افتخار را داشتم که از ابتدای تاسیس خانه هنرمندان ایران در کنار ایشان باشم و در تمامی جلسات و بحث‌ها شاهد این امر بودم که تحمل و ظرفیت بالای او توام با اندیشه و ذوق بوده و باعث شده هیچ پیش‌آمدی باعث رنجش او نشود؛ این صفت عالی، باید سرمشق همه ما باشد.
در ادامه حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی ایران روی صحنه حاضر شد و گفت: ما در خانه موسیقی، به خواست خود دکتر سریر قانونی گذاشته‌ایم که تجلیل‌ها شامل اعضای هیات‌مدیره خانه موسیقی نشود؛ اگر نه پیش از این‌ها ما وظیفه برگزاری چنین مراسمی را داشتیم. با این وجود خانه هنرمندان ایران قدم پیش گذاشت و متولی برپایی چنین برنامه‌ گرانقدری شد که باید از دکتر «مجید سرسنگی» مدیرعامل این مجموعه برای این کار تشکر کرد. حتما استادان موسیقی در مورد ویژگی‌های خاص کار ایشان سخن می‌گویند اما شخصیت چند وجهی ایشان، او را در زمینه اخلاق هم به عنوان یک الگو به ما معرفی کرده است.
برنامه با اجرای قطعه «ایران» از ساخته‌های محمد سریر و آواز محمدرضا صادقی ادامه پیدا کرد. سپس فرید عمران موسیقیدان و آهنگساز ایرانی با امیدواری از برگزاری چنین برنامه‌هایی برای همه بزرگان عرصه هنر گفت: هر هنرمندی در زندگی سرگردان وارد هستی می‌شود و در این وادی بی‌انت‌ها باید دنبال همین هدفی می‌گردد که رسیدن به آن سخت است و باید مشکلات را مهار کرد. این نمایش بین خرد انسان و نبوغ است که باید یکدیگر را شناسایی کنند تا به هدف برسند. ما چیزی که پس از شنیدن یکی موسیقی تا سال‌ها به یادمان می‌ماند، یک خط ملودی است و از اسرار پشت خط بی‌خبریم اما موسیقی‌دان در تمام مدت با این خطوط و نت‌ها می‌جنگد.
پرویز کلانتری طراح و نقاش با یادآوری هنر دیپلماسی در رفتارهای محمد سریر گفت: سال‌های ۵۷ و ۵۸ بود و دکتر سریر در مورد انقلاب‌های بسیاری خوانده بود و می‌دانست که دیر یا زود برای سفارت‌خانه‌ها چه مشکلاتی پیش می‌آید. زمانی که گروهی از ایرانیان معترض پشت سفارت ایران در وین جمع شده بودند، او با اعتماد‌به‌نفس به میان آن‌ها رفت و از رهبر جوان آن‌ها خواست که داخل بیاید و با هم صحبت کنند. پس از چند ساعت گفت‌و‌گو، او را متقاعد کرد که باید انتقال قدرت به آرامی صورت بگیرد. او سال‌هاست درگیر مدیریت هنری است؛ یک طرف هنرمندان نازک‌دل و زود‌رنجند و یک طرف حاکمیت است و سوتفاهم‌ها. او می‌ان‌دار این دو گروه است که کار سختی است و از هر کسی برنمی‌آید.
در ادامه برنامه قطعه «نامه» از ساخته‌های سریر با صدای بیژن بیژنی و پیانوی نگین سریر نواخته و اجرا شد.
علی هاشمی از پیشکسوتان موسیقی روی صحنه رفته و گفت: از خانه که بیرون می‌آمدم یکی از همسایه‌ها مرا دید و گفت کجا می‌روی؟ گفتم بزرگداشت دکتر محمد سریر. گفت: خدا رحمتش کند! خندیدم و گفتم: ایشان در قید حیاتند و در زمان حیات از ایشان تقدیر می‌شود. گویا رسم شده است که ما تنها از رفتگان تقدیر کنیم. محمد سریر از جمله انسان‌هایی است که هر‌گاه به خانه ما می‌آیند، خانه ما به وجد می‌آید. من در مورد موسیقی او صحبت نمی‌کنم بلکه خود او و شخصیت والایش برای من و خانواده و همه شما محترم و عزیز است.
برنامه با نمایش ویدئوآهنگی از کنسرت یادمان شادروان محمد نوری که در مهر سال ۹۰ از سوی سریر اجرا شده بود، ادامه پیدا کرد. هوشنگ کامکار برای دقایقی کوتاه روی صحنه رفت و گفت: همه صحبت‌هایی که دوستان گفتند درست است اما من حیفم آمد که نکته‌ای را نگویم. ایشان یکی از حامیان موسسه «محک» برای کمک به بیماران سرطانی است و تا جایی‌که من می‌دانم همواره در کنار این کودکان و خانواده‌هایشان بوده است.
محمدرضا فروتن بازیگر سینما و تلویزیون به عنوان سخنران بعدی روی صحنه رفته و گفت: بسیار خوشحالم که در مورد دکتر محمد سریر عزیز سخن می‌گویم و شاید روزی دلیل این همه علاقه و ارادت را گفتم. ایشان نمونه‌ای از یک انسان آشنا با خویشتن خویش است. فکر می‌کنم خداوند دوست دارد وجود یگانه خودش را در تک‌تک همه ما زندگی کند و دکتر سریر به این علاقه به خوبی پاسخ گفته است. دکتر سریر نقشه راهش را یافته است و با عملکردشان، احساس‌های زیبایی را در ما متولد کرده است. گوهری که در وجود همه ما به ودیعه گذاشته شده است، ایشان را سعادتمند کرده است. فارغ از دانش کارآمد ایشان، به واسطه شادمانه زیستن او شادمانم.
قطعه «یاد تو» از دیگر ساخته‌های استاد سریر اجرا شد که «جلال‌الدین منبری» اجرای آواز و «نگیرن سریر» اجرای پیانو آن را برعهده داشتند.
سپس شاهین فرهت روی صحنه رفته و گفت: ما هنوز ۲۰ سال نداشتیم که با هم آشنا شدیم. سریر همیشه برای من پشتوانه‌ای بوده که ما کمترین اختلاف را با هم داشته‌ایم. همان‌طور که هوشنگ کامکار عزیر گفت به نظرم مسئولیت‌پذیری را هم باید به خوبی‌های محمد سریر اضافه کرد. مردم ما برای شنیدن موسیقی بردبار و مشتاق هستند من دوست دارم در مجالسی که موسیقی بیشتر اجرا می‌شود، حضور داشته باشم.
در ادامه مراسم، فرهت یكی از سمفونی‌های خود را به محمد سریر تقدیم کرد. سریر پس از دریافت این سمفونی گفت: ما خاطرات بسیاری خوبی با هم داشته‌ایم که از یادآوری‌اش گاهی اشک به چشمان «شاهین» ‌ می‌آید و الان آن اشک‌ها را در این سمفونی ریخته است.
ایرج نوذری به عنوان آخرین سخنران در صحبت‌هایی کوتاه گفت: استاد محمد سریر خود عشق است و من حداقل ۵۰ سال است که شاهد این موضوع هستم. الان خیلی‌ها زحمت می‌کشند اما تسهیلات و امکانات امروز و آن دوران قابل مقایسه نیست. در آن سال‌ها به همه هنرمندان، مطرب می‌گفتند. ایشان در آن دوران دکترا گرفتند و این موضوع ارزشمند است و من تنها می‌توانم در مقابل ایشان زانو بزنم.
در بخش پایانی برنامه عزت‌الله انتظامی، غلامحسن امیرخانی و مجید سرسنگی برای اهدای نشان «سرو هنر» به سریر روی صحنه رفتند. عزت‌الله انتظامی پیش از اهدای جایزه گفت: من خیلی دیر و از زمان حضور در شورای‌عالی خانه هنرمندان ایران با دکتر سریر آشنا شدم و تا به امروز نمی‌دانستم که ایشان دیپلمات هم بوده‌اند. یک بار فردی به من گفت که سریر «آدم» است؛ من روی این واژه خیلی حساسم و به مرور زمان متوجه شدم که واقعا آدم خوبی است.
در ادامه این مراسم؛ سرسنگی هدایای معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران را به نمایندگی از سوی محمدهادی ایازی به سریر اهدا کرد. حسن ریاحی دبیر جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر نیز از هدایایی را از طرف دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به پاس خدمات شایسته استاد محمد سریر به وی اهدا کردند. سعیده قدس مدیر موسسه محک هم لوح تقدیری را به این استاد بزرگوار تقدیم کرد.
آخرین قطعه موسیقی این برنامه دونوازی گیتار و پیانو «نگین سریر» و «حامد پورساعی» بود که با آواز «محمدرضا صادقی»، قطعات «عاشقانه» و «آرزو‌ها» از دیگر ساخته‌های دکتر سریر را اجرا کردند.
در انتهای برنامه سریر با تشکر از همه حاضران و سخنرانان مراسم گفت: آرزو می‌کنم کمی دیگر زنده بمانم تا بتوانم قسمت دیگری از کار‌هایم را انجام دهم. من در وین برای ادامه کار موسیقی کلاسیک کار کرده‌ام از‌‌ همان نوجوانی به موسیقی علاقمند بودم و معتقدم که موسیقی در کنار شعر باید به این سرافرازی رسید. این علاقه من است که شعر با موسیقی همراه شود امیدوارم بتوانم با جامعه هنری سراسر دنیا ارتباط برقرار کنم.
در انتهای برنامه محمد سریر قطعه‌ای از ساخته‌هایش را که هنوز در هیچ برنامه و آلبومی منتشر نشده است، بر اساس شعری از فریدون مشیری را با پیانو نواخت.