عضو سابق هیئت مدیره سازمان تامین اجتماعی:
موج سرگردان نقدینگی تهدیدی جدی برای بنگاه‌های اقتصادی است
عادات بی اساس در استفاده از تکنیک های مدیریتی هم که اخیرا توسط عده ای از مدیران مد شده , خود یک بازی خطرناکی است که تمام فعالیت های شرکت را در هم آمیخته و باعث گیجی کارکنان و دست اندر کاران می شود و خطر پذیری و افزایش اختلالات بیشتر را دامن می زند.
سیاست‌های ناکارآمد پولی و موج سرگردان نقدینگی تهدیدی جدی برای بنگاه‌های اقتصادی به شمار می‌روند.
سیدتقی نوربخش، عضو سابق هیئت مدیره سازمان تامین اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با بیان اینکه،همه سیاستگزاران اقتصادی و پولی در سطح خرد و کلان کشور برای سلامت اقتصاد و رونق تولید تلاش می‌کنند، اظهار داشت: با وجود تمامی تلاش‌ها هنوز نتوانسته‌ایم آسیب‌شناسی دقیقی از اقتصاد ایران داشته باشیم. به همین منظور باید عوامل فرسایش بنگاه‌های اقتصادی را بازبینی کرده و آُسیب‌شناسی جامعی در این خصوص مدنظر دولتمردان قرار گیرد.
وی با اشاره به بالابودن نرخ تامین پول برای بنگاه‌های اقتصادی اظهار داشت: یکی از هزینه‌های مترتب بر شرکت‌ها، که در صورت سود و زیان نیز قابل مشاهده است، هزینه‌های مالی است. هزینه مالی بخشی از هزینه‌های شرکت است که به دلیل تامین مالی و اخذ تسهیلات باید پرداخت کند.
وی افزود: در اثر افزایش نرخ سود بانکی و دست اندازهای موجود در تامین تسهیلات برای بنگاه‌های اقتصادی، بهای تمام شده پول و به تبع آن، هزینه تامین مالی شرکت‌ها افزایش می‌یابد که سبب کاهش حاشیه سود آن‌ها شده و ارزش سهام شرکت‌ها نیز به همین نسبت کاهش می‌یابد.
نور بخش سیاست‌های ناکارآمد پولی و موج سرگردان نقدینگی را تهدید جدی برای بنگاه‌های اقتصادی برشمرد و تاکید کرد: روند صعودی حجم نقدینگی را باید هشداری برای کشور تلقی کرد، هشداری که نشان از رکود تورمی در کشور دارد. تجربه نشان داده است که تورم با نقدینگی رابطه مستقیم دارد و با افزایش نقدینگی، باید منتظر تورمی بالا در کشود بود. در واقع در مقابل هر میزان رشد نقدینگی، باید ارائه کالا و خدمات در جامعه افزایش یابد و اگر این توازن ایجاد نشود، تورم ایجاد می‌شود.
وی افزود: متاسفانه این نقدینگی‌ها در بخش‌های ساختاری اقتصاد از جمله عمرانی، تولید و صنعت تزریق نشده است و اگر چنین اتفاقی نیفتد، نرخ بیکاری افزایش یافته و سایر بازار‌ها نیز دچار مشکل می‌شوند. افزایش نقدینگی متناسب با رشد تولید، به‌طور ذاتی مساله بدی نیست اما آثار منفی این افزایش را زمانی شاهد هستیم که نقدینگی در جایی که باید، هدایت نمی‌شود. این در حالی است که اگر از اکثر بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی سوال شود، متوجه می‌شوید که نقدینگی در جایی به جز تولید است.
به گفته نوربخش نقص در ابزارهای مدیریتی را باید یکی از مهم‌ترین عواملی دانست که بنگاه‌های اقتصادی را تحت فشار قرار داده است.
نوربخش در این رابطه اظهار داشت: در فرآیند کار و تولید، برنامه ریزی و اقدام لازم برای برطرف ساختن فاصله و نزدیک کردن عملکرد موجود به عملکرد مورد انتظار تنها توسط پیاده سازی نظام سنجش عملکردی ممکن و میسر می‌شود. خلق تئوریهای مدیریت نیز در همین راستا صورت پذیرفته تا راه را برای دستیابی به بیشتری بازده با کمترین هزینه هموار سازد.
وی گفت: متاسفانه آنچه در میان صاحبان صنایع در کشور ما مشاهده می‌شود آن است که آن‌ها نمی‌دانند که مثلا مهم‌ترین ابزارهای متداول بکار گرفته شده در شرکتهای جهانی برای ارتقاء سطح مدیریت و کیفیت و عملکرد چیست و رضایت مدیران نسبت به هر ابزار چقدر است پر واضح است که شناسایی و بکار گیری ابزارهای مدیریتی در صنایع باعث می‌شود که طرح ریزی استراتژیک، تهیه بیانیه و چشم انداز شرکت، نحوه تامین منابع از داخل و یا از بیرون، سنجش میزان رضایتمندی مشتریان، استراتزی‌های رشد، پرداخت مبتنی بر عملکرد و بخش بندی مشتریان و تمام ابعاد توسعه طرح بشکل کاملآ روشن و قطعی تعیین شده و امکان بقا و حضور شرکت در میدان رقابت و شرکت در بازار‌های جهانی به بهترین شکل ممکن فراهم شده و راه برای رشد و توسعه هموار و باز باشد.
نوربخش در پایان اضافه کرد: عادات بی‌اساس در استفاده از تکنیک‌های مدیریتی هم که اخیرا توسط عده‌ای از مدیران مد شده، خود یک بازی خطرناکی است که تمام فعالیت‌های شرکت را در هم آمیخته و باعث گیجی کارکنان و دست اندر کاران می‌شود و خطر پذیری و افزایش اختلالات بیشتر را دامن می‌زند.
