مدیریت شهری صددرصد سوداگرانه است/ با بحران پاسخگویی مواجه هستیم

به گزارش خبرنگار ایلنا، عباس آخوندی در مراسم افتتاحیه دومین کنفرانس جامع مدیریت شهری ایران گفت: مدیریت شهری در همه دنیا مطرح است و نه آن قدر بزرگ و ملی است که دستگاه ملی و حکومت مرکزی درگیر آن باشد و نه آنقدر کوچک است که حکومت مرکزی نسبت به آن بی‌تفاوت باشد به طوری که مثلا در مورد اتفاقی مانند حادثه پلاسکو دولت مرکزی نیز درگیر می‌شود.

وی با ا شاره به این ماهیت دوگانه مدیریت شهری افزود: ما در حال حاضر به دلیل ساختار و مسائل قانونی در ارتباط با مدیریت محلی، دچار بحران پاسخگویی مدیریت شهری در ایران هستیم که بحرانی جدی است و سبب شده در کلانشهرهای ایران با دو مسئله رو به رو باشیم.

وزیر راه توضیح داد: اولین مسئله این است که آیا شهرها قابلیت زندگی دارند؟ که در پاسخ با این سوال با ابهام روبروییم، زیرا شاهدیم که از نظر دسترسی به هوای سالم، امنیت اجتماعی و عدالت با مسائل پیچیده روبرو هستیم.

آخوندی ادامه داد: مساله دوم مربوط به امکان حرکت در شهرهای بزرگ است، به طور مثال در ساعات پیک ترافیک سرعت حرکت در شهر تهران کمتر از 7 کیلومتر در ساعت است.

وی ادامه داد: ما در ایران نتوانستیم؛ میان دو سطح و لایه حکمروایی تفکیک ذهنی و نظری قائل شویم و لایحه مدیریت شهری نیز این اشتباه را ادامه می‌دهد ما هنوز لایحه‌ای به نام دولت محلی را نپذیرفتیم.

وزیر راه و شهرسازی افزود: آیا با حکمروایی ملی مغایرت دارد که برای مردم شهرهای مختلف کالای عمومی مناسب با خودشان را تعریف کنیم؟ حاکمیت ملی ماموریت ندارد و خودش برنامه تعیین می‌کند و مالیات وضع می‌کند اما مدیریت شهری پولی دریافت می‌کند و وظیفه‌ای دارد. در یک حکمروایی محلی نظام مالی محلی وجود دارد تا تصمیمات دولت محلی را تعریف کند ما همه اینها را داریم اما شفافیت نداریم. پیشنهاد من این است که بپذیریم نظام مدیریت شهری در ایران شکست خورده است.

وی خاطرنشان کرد: ما شاهد حضور رئیس جمهور، استاندار، فرماندار، بخشدار و دهیار در ایران هستیم که همه اینها متعلق به حکومت مرکزی است و در موازات آن شهرداری را نیز داریم. چرا باید حاکمیت مرکزی حتی در روستایی با 20 خانوار نیز به این شکل حضور داشته باشد؟

آخوندی خاطرنشان کرد: از سال 80 تا سال 95 ، 13 هزار هکتار در تهران ساخت و ساز جدید شد که 7 هزار هکتار آن در مناطق شهری و 6 هزار هکتار خازج از مناطق شهری بود و هیچ ابزاری بر آن نظارت نکرد. همچنین از سال 80 تا 95 تنها در محدوده شهری تهران 40 هزار هکتار از اراضی کشاورزی، مسکونی شد که همه اینها نشان می‌دهد با یک تفکیک ذهنی نادرست روبروییم.

آخوندی با بیان اینکه قانون تقسیمات کشوری تا کجا می‌خواهد به سطوح پایین برود؟ اظهار کرد: باید این امتداد در سطح فرماندار متوقف شود و بعد از آن در نظام تقسیمات کشوری نداشته باشیم و در طول آن نظام تقسیمات شهری و مدیریت شهری باشد و حریم شهرها به طوری موزائیک شود که هیچ نقطه‌ای خارج از نظر شهرداری‌ها نباشد.

وزیر راه و شهرسازی گفت: اگر تقسیم بندی درستی داشته باشیم به جای لایحه مدیریت شهری لایحه حکمروایی محلی را خواهیم داشت و در این صورت نظام پاسخگویی نیز شفاف می‌شود در حالی که اکنون با حداقل بهره‌وری و بی‌عدالتی بسیار گسترده و عدم امکان اعمال قانون روبروئیم و دولت امکان اجرای سیاست‌های ملی را ندارد به طوری که در هر حادثه بحران به وجود می‌آید.

وی خاطرنشان کرد:‌ رئیس جمهور سوگند می‌خورد که حافظ حقوق مردم باشد اما آیا امکان آن را دارد؟ حکمروایی محلی اکنون به گونه‌ای است که به مجلس، دولت و ملت پاسخ نمی‌دهد و در زمانی که شهر را می‌فروشد رئیس جمهور نمی تواند نظری بدهد مثلا درست در محل کار آقای روحانی در نزدیکی پارک نیاوران ساختمانی بود که قرار بود به پارکینگ تبدیل شود اما به اطلس مال تبدیل شد و همه اعتراض کردند اما آیا رئیس جمهور می‌توانست در این زمینه کاری کند؟

آخوندی ادامه داد: همچنین شاهد بودیم که در میدان سپاه در منطقه صد در صد میراث فرهنگی ساخت و ساز شد یا ساختمان سه طبقه ایران زمین برای ساخت 2 برج بزرگ تخریب شد و از ما خواستند که چشم‌هایمان را درویش کنیم تا این دو برج را بسازند بلکه بخشی از تعهدات بابک زنجانی را بتوانند پرداخت کنند.

وی توضیح داد: تاکنون بیش از 270 برج در معابر کمتر از 12 متر ساخته شده است و شمال تهران از بین رفته است چه کسی می‌خواهد پاسخ دهد؟

آخوندی اظهار کرد: منطقه 22 تبدیل به منطقه ساخت و سازهای بلندمرتبه شده است و فارغ از ابعاد زیست محیطی آن که کریدور بادهای تهران در آنجاست تنها 4 درصد مردم در منطقه 22 به حمل و نقل عمومی دسترسی دارند در حالی که 20 سال از حمل و نقل عمومی در اولویت است در باقی شهرها نیز همین است مثلا در مشهد 300 برج در اطراف حرم ساخته شده است.

آخوندی ادامه داد: لایحه مدیریت شهری مساله بنیادی را حل نکرده و می‌خواهد به مدیریت شهری که پاسخگو نیست امتیازات بیشتری بدهد. من با مدیریت یکپارچه شهری موافقم اما در جایی که ابتدا تضمین اجرای قانون و پاسخگویی مدیریت محلی وجود داشته باشد اما مدیریت شهری ما صد درصد سوداگرانه است و آنها می‌توانند در هر جای ایران ساخت‌وساز کنند.

وی تاکید کرد: در سال 95 شهرداری تهران سه برابر وزارت راه بودجه دریافت کرده است، اما آیا کوچکترین توجهی به حمل و نقل عمومی که محور اصلی توسعه در تهران است دیده می‌شود؟

آخوندی توضیح داد: در اوایل دهه 80 گفته می‌شد که نمایشگاه تهران را از شهر خارج کنیم 15 سال حتی یک ایستگاه مترو در نمایشگاه زده نشد و نمایشگاه با فشار به خارج از شهر منتقل شد این نظام مدیریت سوداگرانه است و گرنه درست در وسط لندن هم نمایشگاه وجود دارد که با 10 ایستگاه حمل و نقل عمومی تامین می‌شود و مگر می‌شود که برای هر نمایشگاه کوچکی مردم را به 30 کیلومتر خارج از شهر ببریم.

وی تاکید کرد: هزینه پل صدر بیش از یک میلیارد دلار بود این پروژه چه مساله‌ای را از حمل و نقل عمومی حل کرد یا مثلا ساخت و سازها در بلوار ارتش چه مساله‌ای را از ترافیک برطرف کرد؟

وزیر راه و شهرسازی خاطرنشان کرد: از سال 89 تا 91 ، 760 هزار واحد مسکونی در تهران پروانه گرفتند که بیش از 50 درصد آنها بالای خیابان انقلاب است آیا این گونه به دنبال عدالت، مبارزه با فقر و اجرای سخنان مقام معظم رهبری در مورد بافت‌های فرسوده و عدالت شهری هستیم وقتی باغات شمیران به محلی برای سوداگری تبدیل می‌شود جایی برای عدالت شهری می‌ماند.

وی اظهار کرد: در حال حاضر 400 هزار واحد مسکونی خالی در تهران وجود دارد با این شرایط چگونه می‌شود برای مسکن شهری، حمل و نقل عمومی و ... برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری کرد. همه چیزها سوداگرانه شده و من حتی با باقی ماندن پادگان‌ها هم در شهر موافقم.

وی تاکید کرد: زمانی که شورای شهر می‌گوید ما نمی‌فهمیم که بودجه شهرداری چطور تامین و هزینه می شود مردم چگونه می‌توانند اطمینان پیدا کنند تا مشکلات حل شود. در همه جای دنیا دولت به شهرداری‌ها پول می‌دهند اما مشخص می‌کنند که مثلا سیاست‌های رفع فقر، محیط زیست یا حمل و نقل عمومی باید انجام شود اما اکنون به دولت مرکزی می‌گویند حق اظهار نظر ندارید و تنها باید پول را بپردازید این مدیریت درستی نیست از طرف دیگر دولت مرکزی در سطح بهداری‌ها نیز گرفتار است به طوری که یک حادثه در یک روستا وزیر را مجبور به پاسخگویی می‌کند.