وزیر سابق آموزش و پرروش:
در حاشیه به دنبال ریشههایِ مسائل میگردیم
وزیر سابق آموزش و پرروش گفت: برای رسیدن به «مسئله» باید به لایههای میانی برویم و نسبتها و روابط بین پدیدهها را درک کنیم. یکی از خطاهای ما این است که در حاشیه به دنبال ریشهها میگردیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، حاجی میرازیی، وزیر سابق آموزش و پرورش در پنل همایش علمی فقر و نابرابری آموزشی در پاسخ به این سوال که علت فقر و نابرابری آموزشی چیست؟ گفت: ما با مسائل متعدی مواجه هستیم، اما در یک نگاه کلی باید بگویم که کارکرد نظام آموزش با اختلال همراه است و رمز گشایی از این اختلال پاسخ به این سوالها است.
وی گفت: در ابتدا برای ورود به بحث باید بین دو مفهوم مشکل و مسئله تفاوت قائل شویم. کاربرد این دومفهوم به جای هم صرفا خطای ادبیاتی نیست بلکه در تصمیمگیری هم اثرگذار است و فهم این تفاوت به تصمیم گیری شایسته کمک میکند.
وی ادامه داد: «مشکل» آن چیزی است که دیده میشود و یک نشانه است. ما برای حل مشکل نباید بر روی مشکلات توقف کنیم بلکه باید از مشکلات به منشا مشکلات برسیم. پدیده فقر آموزشی مشکل است و برای حل این مشکل باید به دنبال ریشهها باشیم.
حاجیمیرزایی گفت: برای رسیدن به «مسئله» باید به لایههای میانی برویم و نسبتها و روابط بین پدیدهها را درک کنیم. یکی از خطاهای ما این است که در حاشیه به دنبال ریشهها میگردیم.
وی گفت: ما نیازمند نگرش سیستمی به مسائل هستیم ما با گزارههای منفک و مستقل نمیتوانیم به سمت حل مسائل برویم. فقدان نگرش سیستمی ما را دچار اتلاف فرصت و منابع میکند.
وی گفت: ما منابع انسانی، منابع مالی، برنامه درسی و… داریم اما نظام خوب نداریم. ما امروز منابع مالی خوبی در سیستم داریم اما منابع مالی در سیستم آموزش و پرورش در خدمت سیستم نیستند. ۹۶ درصد از این منابع در آموزش پرورش هیچ دخالتی ندارند.
وی بیان کرد: این منابع باید در قالب طراحی هوشمند در تمام ارکان چرخیده شود. برنامه درسی ما از منابع مالی تغذیه نمیشود. پس من با اطمینان میگویم که اگر ۱۵۰هزار میلیاردتومان ۳۰۰ هزار میلیارد تومان هم بشود باز تاثیر نمیگذارد چون اینها پیوند سیستمی ندارند.
حاجیمیرزایی افزود: ما در آموزش و پروش مجموعهای هدفدار نداریم و این هدفها پایش نمیشود. حتی این سوال وجود ندارد که این اتفاق میافتد یا نه!
وی گفت: اگر عناصر و اجزای سیستم طراحی سنجیده نشده باشد کارکرد خوبی نخواهد داشت. این ارتباطها در سیستم آموزشی ما قطع است.
حاجیمیرزایی گفت: یک مجموعه باید تعریف مناسبی با بیرون از خود داشته باشد که ما نداریم. سیستمها باید بده بستان تعریف شده و همراستا با هم داشته باشند.
وی در پایان گفت: نسبت حکومت و آموزش و پرورش از ابتدا به درستی درک نشده است. ما نگرش غلط به مسئله داریم و مسئله را به درستی فهم نکردیم.