مهدی نصیری
ویدئو/ گزارش ایلنا از مشکلات بیماران جذامی، این طردشدگان اجتماعی
آدمهایی هستند که هستی و حضور آنها در این دنیا با درد و رنج گره میخورد، آدمهایی که از همان ابتدای تجربهی انسانی به دلیل قدرت جبر روزگار، جزو اقشار مطرود شده محسوب میشوند و تا پایان عمر "درد" همدم همیشگی آنها خواهد بود، آدمهای اغلب ساکت و آرامی که دنیای بیرون تمام درها را به روی آنها میبندد و آنها چارهایی جز در خود فرو رفتن ندارند. اما طبق گفته "علیرضا فیروز" رئیس مرکز آموزش و پژوهش بیماریهای پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران تنها ۵ الی ۱۰ درصد افراد امکان دارد، به این بیماری مبتلا شوند و بقیهی افراد به شکل ژنتیکی نسبت به این بیماری مقاوم هستند، از همین تعداد که امکان ابتلا دارند، فقط سیستم ایمنی تعدادی از آنها به میکروب مقاوم است و تعداد باقی مانده هم با وجود شرایط خیلی خاص و ارتباط مستمر چند ساله درگیر بیماری خواهند شد و در خیابان یا محل کار یا تماسهای اتفاقی، میکروب منتقل نخواهد شد.
بیماران جذامی، درد کشیدگانی هستند که در کنار مشکلات جسمانی متعدد، درد نگاههای ترحم برانگیز همراه با ترس دیگران را هم باید به جان بخرند، گاه با تفکرات اشتباه که بیماران جذامی خوره هستند و نزدیکی با آنها پر خطر است میجنگند و گاه با تنی خسته در دردهای خود فرو میروند. موضوعی که "هدیه کیوانزاده" مددکار موسسه نیکوکاری و خود اتکایی توانمندان آسیب دیده مجذوم اشاره میکند که تفکرات اشتباه چقدر بر افزایش مشکلات روحی این بیماران اثر دارد و بیشتر بیماران جذامی با مشکلات روحی بسیار عمدهایی مواجه هستند و همچنین بخش زیادی از این بیماران از اقشار فرودست جامعه محسوب میشوند که به دلیل مشکلات جسمی متعدد همچون بیحسی دست و پا و مشکلات شدید بینایی امکان کار کردن را از دست میدهند و چون حمایت بیمهای برای اغلب آنها وجود ندارد، روند درمانی مرتبی را پیش نمیگیرند و همین مشکلات آنها را بیشتر میکند.