معیشت نامناسب و امنیتِ شغلیِ کم...

به گزارش خبرنگار ایلنا، حبیب صادق زاده، نایب رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی، درباره وضعیت کارگران در سال ۱۴۰۲ گفت: سالی که نکوست از بهارش پیداست! متأسفانه اگر از بهارِ سال ۱۴۰۲ شروع کنیم، باید بگویم که تعیین افزایشِ دستمزدِ ۲۷درصدی برای کارگران در شرایطی که نرخ تورم رسمی بالای ۴۰ درصد بود و نرخ سبد معیشت حداقلیِ رسمی ۱۳ میلیون تومان تعیین شده بود، نشان داد که معیشتِ کارگران هیچ اهمیتی برای وزارت کار و گروه دولتی ندارد. 

صادق زاده گفت: حداقل دستمزدِ کارگران در بهترین حالت حدود ۸ میلیون تومان تعیین شد که این رقم با سبد معیشتِ حداقلیِ تعیین شده در شورایعالی کار ۵ میلیون تومان فاصله داشت که اگر سبد معیشتِ مستقل را ملاک قرار دهیم، این فاصله بسیار بیشتر است. 

این نماینده کارگری گفت: دستمزد ۲۷درصدی در شرایطی مصوب شد که دولت قول کنترل نرخ تورم را داده بود، اما سال ۱۴۰۲ در حالی به پایان رسید که نرخ تورم همچنان بالای ۴۰درصد بود و دولت نتوانست تورم را کنترل کند. بدتر آنکه در انتهای سال شوک ارزیِ دیگری را تجربه کردیم و قیمت سکه و طلا افزایش پیدا کرد و این موضوع احتمالا تبعاتِ خود را روی افزایش قیمت‌ها در سال جدید می‌گذارد. 

صادق زاده بیان کرد: سفره‌ی کارگران در سال ۱۴۰۲ هر روز کوچکتر شد و ناتوانیِ آن‌ها برای تأمین حداقل‌های زندگی بیشتر شد و برای این وضعیتِ بد تنها تصمیمی که دولت و وزارت کار گرفت، تخصیص سبدِ کالای حداقلی بود که اگر واقع بینانه نگاه کنیم، این سبد نمی‌تواند و نتوانسته کمبودهای شدید خانوار کارگری را تأمین کند. 

نایب رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی بیان کرد: تداومِ ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی، کارگران را از کارخانه‌ها فراری و آن‌ها را به سمتِ کارهای کاذب می‌کشاند. عده‌ای از کارفرمایان و مسئولان در سال ۱۴۰۲ تأکید داشتند که کار هست اما کارگر نیست! باید به این افراد و مسئولان بگوییم که سیاستِ سرکوبِ دستمزدِ کارگران سبب شد، به اینجا برسیم و کارگران از کارخانه فراری باشند. 

صادق زاده بیان کرد: در کنارِ سرکوبِ مزدی که البته مختصِ امسال نیست، کارگران با مشکلِ چندساله‌ی نداشتنِ امنیتِ شغلی مواجه هستند. مشکلی که دولت و وزارت کار در ابتدای ورودش به کار، قول حل مسئله را به کارگران داد اما این اتفاق نیفتاد و کارگران همچنان از قراردادهای کوتاه مدت و نداشتنِ امنیتِ شغلی و اخراج‌های آنی و بدونِ دلیل رنج می‌برند. 

این فعال کارگری در پایان تأکید کرد: بی‌انصافی و بی‌عدالتی‌های بسیاری در حق کارگران طی سالهای متمادی شده است و امیدواریم در سال ۱۴۰۳ اوضاعِ آن‌ها بهبود پیدا کند.