استان فرهنگی کشور را به چشم مسئولانه نگاه کنید

ایلنا: واقعاً این استان فرهنگی کجاست که همه جا هست و بر همه چیز اثر می‌گذارد و در عین حال این قدر محروم است و مظلوم؟
در تعریف فرهنگ می‌توان گفت: فرهنگ، فضایی‌ست که ما را احاطه کرده و در آن تنفس می‌کنیم، بر اساس آن رانندگی می‌کنیم، لباس می‌پوشیم، غذا می‌خوریم، کشاورزی می‌کنیم، صنایعمان را می‌سازیم و اداره می‌کنیم، سازمان‌هایمان را شکل می‌دهیم و…
فرهنگ به رغم همه اهمیتش، مانند اکسیژنی است که وارد تار و پود بدن ما می‌شود، ولی به راحتی و از سر غفلت و بعضاً آگاهانه آن را آلوده می‌کنیم، فرهنگ نیز آلوده می‌شود، مسموم می‌شود و جامعه را به انواع بیماری‌ها و ضایعات روحی و رفتاری مبتلا می‌کند. لذا برای دستیابی به فرهنگ پاک و پاک نگه داشتن فرهنگ همه باید تلاش کنیم.
در جای جای قانون اساسی که مهم‌ترین و بالادست‌ترین سند محسوب می‌شود به مقوله فرهنگ و وظایف بخش‌های مختلف کشور در قبال آن اشاره شده است تا کسی خود را نسبت به آن بی‌مسئولیت نداند. در مقدمه قانون اساسی، وسایل ارتباط جمعی ملزم شده‌اند که «در خدمت اشاعه فرهنگ» قرار گیرند.
در اصل سوم قانون اساسی نیز دولت موظف شده است برای نیل به اهداف مذکور در اصل دوم، اقداماتی انجام دهد که اولین آن «ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی بر اساس ایمان و تقوا و مبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی» است. دومین بند این اصل، وظیفه دولت(به معنای حاکمیت و نه فقط دستگاه اجرایی) را «بالا بردن سطح آگاهی‌های عمومی در همه زمینه‌ها با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه‌های گروهی و وسایل دیگر» ذکر کرده است.
دریغ و صد افسوس که استان فرهنگی کردستان کشور در امور رفاهی، عمرانی، اجتماعی و… در کشور در رتبه‌های آخر سند چشم‌انداز ملی قرار گرفته است.
ما در استانی زندگی می‌کنیم که هنوز انتخاب نماینده مجلس و اعضاء شورای شهر بر اساس روابط است. این‌گونه شهر‌ها و مناطق روستای استان فرهنگی دچار مشکلات خاصی می‌شود. از آنجا که آموزگار مدرسه‌ای، از امورات شهری هیچ اطلاعی ندارد و بر کرسی پارلمان شهر تکیه می‌زند تا آنجاکه منتخبین مجلس به گونه‌ای وام‌دار عده‌ای خاص بوده و تنها فکر و ذکرشان ادای دین‌هایشان است تا اینکه بتوانند دوباره بر صندلی سبز رنگ پارلمان کشوری تکیه بزنند.
باری انتخاب شدن پیشکش اما انجام امور را چگونه معنی باید کرد؟ استان فرهنگی کشور آنقدر مهم است که در ایستگاه آخر پیشرفت ایران قرار گرفته و در این ۳۵ سال از آغاز حرکت این قطار؛ مردم کردستان چشم به راه رسیدن تحولات اقتصادی، اجتماعی، رفاهی و… هستند اما دریغ و صد افسوس که ریلی برای رسیدن قطار در کردستان مشخص نشده است.
ذخائر معادنی که در استان کردستان موجود است، اگر برای کردستانی‌ها صرف شود، بدون شک در این استان از فقر، بیکاری، اعتیاد و… خبری نخواهد بود.
لطافت نگاه فرهنگی به استان فرهنگی کردستان، زمانی مشخص می‌شود که این سرزمین علم و دانش به جایگاه رفیع و شایسته‌ای که داشته بود، برگردد و ساکنان این استان در آخرین محدوده توجه مسئولین پایتخت‌نشین قرار نگیرند و هر مدیر بی‌تجربه و بدون شناختی از کردستان را برای کسب تجربه و علم مدیریت به استان فرهنگی صادر نکنند.
امید که روایت استانداران گذشته، مدیران بی‌تعهد و… در این دیار تکرار نشود و کردستان سرآمد امور فرهنگی، رفاهی، اقتصادی و… ایران شود.

یادداشت از: شورش عزیزی