حسین حبیبی:
کارگران به کدام کاندیداها رای میدهند؟ / نمایندگانی به مجلس بفرستیم که صدای رسای کارگران باشند
حسین حبیبی ضمن برشماری منشور کارگری و خواستههای کارگران میگوید: علیرضا محجوب، یکتنه از کارگران و مطالباتشان دفاع کرده است و او تنها صدای کارگران است که باید تقویت شود.
حسین حبیبی (دبیر کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با انتخابات پیش رو و مواضع کارگران گفت: کارگران باید نمایندگانی را انتخاب کنند که همسو و همرای با کارگران باشند و وفق اصل ۶۷ قانون اساسی سوگند بخورند که پاسدار حریم ملت و حافظ حقوق ملت بوده و به خدمت به مردم پایبند باشند و همچنین استقلال کشور و آزادی مردم و تامین مصالح آنها را مدنظر داشته باشند.
به گفتهی حبیبی، آنچه مطرح است، «منشور کارگری» است؛ یعنی خواستههایی که کارگران از کاندیداهای ورود به مجلس یازدهم دارند. او معتقد است کارگران باید به کاندیداهایی رای بدهند که این منشور را بپذیرند و سوگند یاد کنند که به آن پایبند خواهند ماند.
منشور کارگری چیست؟
او مفاد این منشور را برمیشمارد:
۱- کاندیداهای مجلس باید به فکر امنیت شغلی کارگران باشند، چراکه امنیت ملی به آن بستگی داشته و همین امنیت شغلی کارگران است که باعث شکوفایی و رشد وتوسعه اقتصادی ایران میشود؛ امنیت شغلی یعنی دائمی شدن قراردادهای کار با ماهیت مستمر، یعنی به رسمیت شناختن حاکمیت اراده در عقد قرارداد کار برای کارگر .
۲- به دنبال ابطال دستورالعمل غیرقانونی ۳۵۷۲۳ وزارت کار و ابطال دادنامه ۱۷۹ هیات عمومی دیوان عدالت اداری که منجر به افزایش قراردادهای موقت در کارهای مستمر شد، باشند.
۳ – به دنبال تعیین زیرساختهای دستمزد عادلانه که تامینکننده معیشت واقعی و درخور شان و منزلت و افزایش قدرت خرید کارگران است، باشند.
۴ - اینک زمان آن نیست که به حداقل مزد فکر کرد چه رسد به مزد منطقهای و مزد توافقی، پس باید مانع تصویب شیوههای مزدی که منجر به تحقیر کارگران میشود، باشند.
۵- گسترش مناطق آزاد را باید متوقف و ابطال کنند چراکه منجر به فرار مالیاتی و حقوق گمرکی و مقرراتزدایی شده و نقشی در اشتغالزایی و انتقال ثروت به سرزمین اصلی ندارد.
۶- کارگران در مناطق آزاد باید مشمول قانون کار باشند، یعنی مواد ۵ و۱۲ قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری و صنعتی را باید اصلاح یا حذف کنند.
۷ - کاندیداهای مجلس باید نسبت به احیای تعاونیهای مصرف و همچنین مسکن وفق اصل ۳۱ قانون اساسی در سطح کارگاه و استان و کشور موضوع مواد ۱۳۲ و۱۳۳ و۱۴۹ و۱۵۳ جدی باشند و راهکار اصلی آن تامین امنیت شغلی کارگران است.
۸- تامین اجتماعی متعلق به کارگران و حقالناس است؛ کاندیداهای مجلس باید استقلال آن را تامین کرده، از واگذاری کلی و بخشهایی از آن مانند شستا و بانک رفاه و حتی درمان، به بخش خصوصی جداً جلوگیری کنند؛ در غیر اینصورت کارگران شاغل و بازنشسته خود اقدام به حفظ و مراقبت از سازمان تامین اجتماعی خواهند کرد.
۹- کاندیداهای مجلس باید نسبت به استرداد مطالبات سازمان تامین اجتماعی از دولت به مبلغ بیش از ۲۲۰ هزار میلیارد تومان اقدام نمایند.
۱۰- تشکلهای کارگری قدرتمند و مستقل (بدون دخالت دولت و کارفرما) و همچنین حق اعتراض صنفی وفق اصل ۲۷ قانون اساسی (تجمع؛ اعتصاب و راهپیمایی) یک ضرورت اساسی است که کاندیداهای مجلس باید آن را تامین کنند.
۱۱ - اختلافات کارگری و کارفرمای وفق مواد ۱۴۲ و۱۵۷ قانون کار برعهده مراجع حل است، بنابراین ورود مراجع اطلاعاتی و امنیتی و انتظامی و قضایی ممنوع است و کاندیداهای مجلس باید مانع شوند.
۱۲ - کاندیداهای مجلس متعهد شوند خصوصیسازی را متوقف خواهند کرد چراکه منجر به افزایش اخراج و تعدیل و در نتیجه بیکاری و از بین رفتن ثروت و منابع ملی شده است.
۱۳ - کاندیداهای مجلس باید متعهد شوند شرکتهایی که به غلط پیمانکاری فرض شدهاند که در واقع تامین نیرو محسوب میشوند را منحل کنند چراکه این شرکتهای واسطهای منجر به سوءاستفاده از انسانها و استثمار کارگران شدهاند.
۱۴- کاندیداها متعهد شوند که خواستار تحقق اصول ۲، ۳ ، ۱۹ الی ۳۰ و اصل ۴۳ توسط دولت خواهند شد و چنانچه دولت درطول یک سال به هر دلیل نتوانست به این اصول تمکین نماید، اقداماتی ازجمله استیضاح و برکناری وزیر یا کل دولت را در دستور کار قرار خواهند داد.
به چه کسی رای بدهیم؟
حبیبی در ادامه به این سوال پاسخ میدهد که "به چه کسی رای بدهیم"؛ او میگوید: یک نماینده کارگری کسی است که خود زمانی کارگر بوده یا امروز همچنان هست و لاجرم بتواند به دنبال مطالبات کارگران در تمام زمینهها باشد. نه کسی که میگوید کارر زاده هستم و نه کسانی که حتی برای کارگران یک سطر ننوشته و هرگز سخنی نگفته و دفاعی نکردهاند!
وی تاکید میکند: هستند افرادی که با وجود اینکه در فراکسیون کارگری هم بودهاند با دغدغههای کارگری بیگانه هستند، پس باید حواسمان باشد به این نوع نمایندهها رای ندهیم؛ امروز هستند کاندیداهایی که خواهان آرای جامعه کارگری بوده و همین که به مجلس راه یافته و یا راه مییابند، به کارگران پشت کرده و به دنبال منافع خود و گروههای وابسته به خود میروند و کارگران را راحت فراموش میکنند!
به گفتهی وی، در مجلس فعلی بیش از ۶۰ درصد نمایندگان، یا کارفرما بودند یا تفکر کارفرمایی داشتند که این ترکیب، صد درصد به ضرر کارگران است.
او ادامه میدهد: کسانی هم به نام کارگران کاندید میشوند، اگر به شعارهای تبلیغاتیشان دقیق شوید یا بسیار ضعیف هستند یا فقط به دنبال راهیابی به مجلس هستند و دیگر هیچ، اما علیرضا محجوب نماینده نامآشنا برای جامعه کارگری است و دغدغههای کارگری دارد و در مجلس با وجودی که دست تنهاست، از کارگران تمام قد دفاع کرده است. محجوب از معدود نمایندگانیست که در زمان نمایندگیاش نه موقع انتخابات، از وضعیت کارگران در شرکتها بازدید میکند؛ او در هر روز و هر هفته، بیشترین تعداد ملاقات مردمی را دارد. او همواره به دنبال قانع کردن سایر نمایندگان برای ارائه طرح کارگرانه یا جلوگیری از تصویب طرح و لوایح ضدکارگری در مجلس بوده و ما نمایندگان کارگران، این تلاش را شاهد بودهایم.
محجوب، صدای رسای کارگران است
حبیبی اضافه میکند: من به شخصه شاهد بودهام موقعی که بحران کارگری در یک شرکت یا بنگاه اقتصادی رخ میدهد، علیرضا محجوب با حساسیت پیگیری کرده و حتی با برگزاری جلسه در کمیسیون اجتماعی مجلس با نمایندگان کارگران و سایر نمایند گان مجلس، رایزنی کرده و به دنبال پیدا کردن راهحلی برای مشکلات آنها بوده است.
به گفتهی حبیبی، علیرضا محجوب تنها صدای کارگران است که باید تقویت شود و ما کارگران نباید این فرصت حداقلی را از دست بدهیم.
او عقیده دارد؛ راهیابی علیرضا محجوب به مجلس شورای اسلامی، یعنی شنیدن صدای کارگران.
عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار سراسر کشور، در پایان تاکید میکند: در تهران و استانها به کسانی رای بدهیم که درکنار علیرضا محجوب، صدای رسا، بلند و پر قدرت کارگران باشند.