علیرضا محجوب:
فاصله گرفتن از عدالت علوی ناکامی و نتوانستن تلقی می‌شود/اقتصاد منفعتی در ایران جواب نمی‌دهد/اعتقاد ندارم که تنها اصلاح طلبان مقصر هستند
رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی گفت: با بیان اینکه نباید از من یا هیچ کاندیدای دیگر مجلس، حالا از هر جریانی که آمده باشیم، انتظار داشت که دولت را زیر مشت و لگد بگیریم، گفت: «نمایندگان مجلس فکر می‌کنند که وقت انتخابات باید به سر و روی دولت مشت و لگد بزنند؛ این اشتباه است. من هم منتقد دولت هستم و هم حسن آن را می‌بینیم.»
به گزارش خبرنگار ایلنا، رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی، در مراسمِ ایام فاطمیه که شب گذشته (پنجشنبه/۱۰ بهمن) در مسجد حضرت ولیعصر واقع در محله بلوار ابوذر تهران، برگزار شد، گفت: «از عدالت علوی فاصله گرفته‌ایم. این فاصله ناکامی و نتوانستن تلقی می‌شود.»
«علیرضا محجوب» با بیان این مطلب افزود: «متاسفانه این فاصله، با عملکرد کارمندان فاسد و افرادی که از فساد سود می‌برند، یاری می‌شود. در این مورد حتی از خود پوشش حداقلی هم ظاهر نداد‌ه‌ایم؛ در حالی که در اینجا مسئله معیشت کارگران، کشاورزان، دست فروشان و در کل فقرای شهری و روستایی در میان است؛ مسئله‌ای که حاد شده است.»
وی با بیان اینکه در این شرایط به جای آستین بالازدن برای پرکردن این فاصله، هرچه بیشتر به سمت کالامحور شدن اقتصاد و روابط اجتماعی حرکت کرده‌ایم، افزود: «تلقی عدهای این است که به جای تامین کردن معیشت این گروه‌ها به سمت توسعه اقتصادی حرکت کنیم و موانع سودبردن را یک به یک از سر راه برداریم؛ مثلا بیایم خصوصی سازی را سرعت ببخشیم.»
محجوب، افزود: «نقدِ خود به خصوصی سازی را در جلسه که با مقام معظم رهبری داشتیم بیان کردم؛ چراکه اعتقاد دارم این راه به توسعه نمی‌انجامد و فقر را تشدید می‌کند. عدهای پس از این جلسه بیان کردند که من برخلاف «سیاست‌های ابلاغی اصل ۴۴ قانون اساسی» موضع‌گیری کرده‌ام و از مسیر خارج شده‌ام اما رهبری لطف داشتند و عنوان کردند که ایشان نظر کارشناسی‌اش را بیان کرده است.»
رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه همچنان اعتقاد دارم که اقتصاد منفعتی در ایران جواب نمی‌دهد و نباید از این راه به تسریع در رشد و خلق ثروت اندیشید، و باید با الگوی‌های بومی و متناسب با ظرفیت‌های اقتصادی خود، به جلو حرکت کنیم، گفت: «عدهای نشسته‌اند و می‌گویند: «ببینید چین با سرعت زیادی اقتصاد را غیردولتی کرد و با رشد اقتصادی مردمش را از فقر نجات داد؛ خوب چرا ما این راه را نرویم؟»
دبیرکل خانه کارگر با اشاره به خاطره خود از سفر به کشور چین، افزود: «سال ۱۹۸۳ به کشور چین سفری داشتم و با مقام‌های ارشد این کشور دیدار کردم. همچنین از صنایع این کشور و بخش‌های مختلف آن بازدید داشتم و به چشم دیدم که دولت برای رشد سریع اقتصاد چه برنامه‌هایی داشت. دولت چین آن زمان یک مداخله‌گر بزرگ بود و صفر تا صد در تنظیم روابط بازار با دولت مداخله می‌کرد.»
محجوب، افزود: «در آن سفر با یکی از مسئولان صحبت می‌کردم. او گفت: «تا سال ۲۰۵۴ به صورت کامل به چشم انداز توسعه‌ای خود دست می‌یایبم. در این راه دولت تمام امکانات زیرساختی و انسانی را در اختیار خود درآورده است. این در حالی است که چینی‌ها در سال ۱۹۸۳، ۹ میلیارد دلار کمتر از ایران صادرات داشتند اما عمده محصول صادراتی آنها بر خلاف ایران که نفت بود و هست، پوشاک و زیورآلات خانگی بود.»
رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه چین بدون دخالت دولت نمی‌توانست رشد وسیع امروز را به چشم ببیند، گفت: «چین، ۱۰۹ سال پیش جزء فقیرترین کشورهای دنیا بود اما تنها دو دهه است که با رشد شگرف تولید ناخالص داخلی خود رفاه بیشتری را برای مردمش ایجاد کرده است؛ به نحوی تولید ناخالص داخلی‌اش به ۶۰ درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا رسیده است. منکر این نمی‌شوم که رشد تولید ناخالص داخلی سبب رفاه بیشتر در ایران می‌شود؛ اما آیا اسباب آن را داریم؟ آیا با رها کردن صنایع و مقررات زدایی توانسته‌ایم بهره‌‌وری صنعتی را افزایش دهیم و و خود را از اقتصاد تک محصولی نجات دهیم؟ مگر به غیر از این است که اصلی‌ترین محور اقتصاد مقاومتی رهایی از اقتصاد تک محصولی است؟»
وی افزود: «پس چرا نتوانستیم با خصوصی‌سازی و مقررات‌زدایی صنایع را به حدی از توانمندی برسانیم که بتوانند کلید رهایی از اقتصاد تک محصولی باشند؟ مگر نگفتید اگر ما هم همان راهی را که چین برای دولتی زدایی از اقتصادش رفت، برویم، می‌توانیم مردم را از فقر نجات دهیم؟ به همین خاطر است که می‌گویم که اقتصاد منفعتی در ایران جواب نمی‌دهد. ما نمی‌توانیم از نقشِ محوریِ دولت، در توسعه کشورهایی مانند چین، مالزی و... فاکتور بگیریم و بدون در نظر گرفتن واقعیت‌های «اقتصاد سیاسی» حاکم بر این کشورها برای خود نسخه بپیچیم و دولت خود را به دخالت نکردن در امور توصیه کنیم.»
محجوب در ادامه در پاسخ به این پرسش یکی از حضار در مورد اینکه نقش اصلاح طلبان را در بحران‌‌های اقتصادی کشور چگونه ارزیابی می‌کنید و اینکه چرا این جریان سیاسی از اقتصاد مقاومتی فاصله گرفته است، گفت: «اعتقاد ندارم که تنها اصلاح طلبان مقصر هستند؛ چراکه اصول‌گرا و اصلاح‌طلب با یکدیگر تصمیم‌گیری می‌کنند. از این جهت اعتقاد دارم که دو جناح از اقتصاد مقاومتی فاصله گرفته‌اند.»
وی در پاسخ به این پرسش که چرا دولت نتوانسته از پس مدیریت اقتصاد برآید و اینکه چرا در ازای تعطیل کردن برنامه‌ی هسته‌ای ایران حاضر به پذیرش «برجام» شد، گفت: «دولت یازدهم در شرایطی اقتصاد را از دولت دهم تحویل گرفت که شدیدترین و سازمان یافته‌ترین تحریم‌های تاریخ، ذیل «فصل ۷ منشور ملل متحد» توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر علیه ایران وضع شده بودند. خوب مردم توقعاتی داشتند و از دولت آقای روحانی با این شرط حمایت کردند که وی بتواند با انجام مذاکرات هسته‌ای، تحریمها را بردارد و به اقتصاد سامانی دهد. محدودیت‌های ایجاد شده در برجام هم موقتی بودند، نه ابدی.»
رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی، افزود: «با این باور، دولت، اصلاحات اقتصادی را شروع کرد و در سه سال اول به سرکوب قیمتها روی آورد؛ سیاستی که از دیدگاه من سیاستِ خوبی است اما عدهای آن را دلیلی می‌دانند، برای جهش قیمتها در سال‌های بعد. دولت یازدهم در هر شرایط، موفق شد که از پس از برداشتن تحریمها، رشد اقتصادی را سرعت ببخشد، قیمت ارز را مدیریت کند، قیمت کالاها را کنترل کند و در کل فضا را برای تنفس باز کند اما متاسفانه در دولت دوازدهم فضا تغییر کرد و در اولین بحران جدی پیش روی دولتِ جدید، یعنی بحران ارزی، دولت اسیر فضاسازی‌های تبلیغاتی شد و دیگر نتوانست در اقتصاد تحرک ایجاد کند.»
وی با بیان اینکه نباید از من یا هیچ کاندیدای دیگر مجلس، حالا از هر جریانی که آمده باشیم، انتظار داشت که دولت را زیر مشت و لگد بگیریم، گفت: «نمایندگان مجلس فکر می‌کنند که وقت انتخابات باید به سر و روی دولت مشت و لگد بزنند؛ این اشتباه است. من هم منتقد دولت هستم و هم حسن آن را می‌بینیم.»
