رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران:
دولت‌ها چشم طمع به منابع تامین اجتماعی دوخته‌اند/بسیج همگانی برای حمایت از کالای ایرانی
علی‌بیگی گفت: دولت، تولیدکننده و کارگر مهم‌ترین مخاطبان شعار حمایت از کالای ایرانی هستند. مهم‌ترین دغدغه‌های کارگران، فقدان امنیت شغلی و فاصله معیشت آنها با مزد واقعی است. اگر دکتر ربیعی قراردادهای موقت کار را نتواند ساماندهی کند، وزارت وی بی‌فایده خواهد بود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اولیاء علی‌بیگی (رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران) با اشاره به نام‌گذاری سال 97 از سوی مقام معظم رهبری به سال حمایت از کالای ایرانی، می‌گوید: اگر دقت کنید، همواره ایشان در نام‌گذاری سال‌ها به مسائل اقتصادی توجه خاصی داشته و از این دریچه ورود کرده‌اند. این مبین آن است که مباحث اقتصادی باید بیشتر مورد التفات ما قرار گیرند. فکر می‌کنم امروز جامعه ما بیش از هر زمان دیگری، نیازمند تحول اقتصادی است. بیکاری یک دغدغه بزرگ خانواده‌های ایرانی است. وقتی بیکاری وجود داشته‌باشد، فقر هم هست و طبیعتا معیشت خانوارها نیز به‌خطر می‌افتد. باتوجه به این نام‌گذاری، یک بسیج همگانی لازم است بین آحاد مردم و مسئولان شکل بگیرد و همه باید تلاش کنیم با مصرف کالای ایرانی از کارگر ایرانی حمایت کنیم. بنابراین مصرف کالای ایرانی به رونق اقتصادی، حفظ اشتغال موجود و ایجاد اشتغال برای جوانان تحصیل‌کرده جویای کار منجر خواهد شد. این امر نیازمند اتحاد ملی بین مردم و مسئولان است. هم مردم و هم مسئولان باید به یک وفاق ملی در این زمینه برسند.
دولت، تولیدکننده و کارگر؛ مهم‌ترین مخاطبان شعار امسال
وی افزود: در این زمینه هم دولت، هم تولیدکننده و هم کارگر مسئولیت دارند. این سه گروه، مهم‌ترین مخاطبان شعار امسال هستند. دولت از تولیدکننده واقعی و کارآفرینی که در داخل کشور به امر تولید می‌پردازد، باید حمایت کند، نه از کسانی که کالا را از چین به‌نام کالای ایرانی وارد کرده و در بازار داخل عرضه می‌کنند. در گذشته پول زیادی به تولید تزریق شد، اما چون هدفمندی‌شده و تحت نظارت نبود، وارد فعالیت‌های دیگری از قبیل دلالی، انبوه‌سازی و آپارتمان‌سازی شد که درنهایت منجر به افزایش نرخ تورم شد. بیشترین آسیب را با این تزریق پول بدون هدف، تولیدکنندگان واقعی و کارگران خوردند. دولت باید کارآفرینان واقعی را شناسایی کرده، مورد حمایت و مساعدت قرار دهد و با نظارت و حفظ نیروی کار موجود، کمک به نقدینگی در این واحدها کند.
تکلیف تولیدکننده؛ ارائه کالای باکیفیت
علی‌بیگی سپس به وظایف کارآفرینان و تولیدکنندگان پرداخت و گفت: تولیدکننده تلاش‌اش باید متمرکز بر ارائه کالای تولیدی با کیفیت بالا باشد چراکه محصول باکیفیت خود تولید سود می‌کند و این قابلیت را برای تولیدکنندگان به‌وجود می‌آورد که در بازار داخلی و بین‌المللی رقابت کنند. اگر بخواهیم مردم را ترغیب به مصرف کالای ایرانی بکنیم باید این حق را هم به آنها بدهیم که بخواهند کالای باکیفیت را استفاده کنند. نمی‌توان حق انتخاب را از مردم سلب نموده و مصرف کالای نامرغوب را به آنها تحمیل کرد. تولیدکننده نباید صرفا به‌دنبال کسب سود باشد. سود واقعی باید حفظ شود.
نظم و وجدان کاری کارگر؛ ضامن تولید باکیفیت
وی در ادامه صحبت‌هایش به نقش کارگران در تحقق رشد و رونق تولید داخلی پرداخت: کارگران در این بخش می‌توانند کمک کنند که ما به سمت تولید باکیفیت برویم. کارگر باید با نظم و وجدان کاری‌اش شرایطی را فراهم آورد که تولیدکننده نتواند از کار و کارگر سوءاستفاده کرده و کالای بی‌کیفیت تحویل جامعه دهد. کارگر با وجدان کاری‌اش باید ناظر بر عملکرد کارآفرین باشد. اگر صاحب صنایع خواست از مواد اولیه بی‌کیفیت و یا تکنولوژی‌های فرسوده برای تولید استفاده کند، کارگر باید جلویش را بگیرد. کارش را نیز باید به‌گونه‌ای انجام دهد که باکیفیت باشد. بنابراین کارگر با انضباط و وجدان کاری می‌تواند عامل مهمی برای تولید باکیفیت شود. همه این‌ها زمینه‌ساز رغبت مردم برای مصرف کالای باکیفیت و ایجاد اعتماد عمومی خواهد شد.
فقدان کیفیت مطلوب، عدم تمایل به خرید کالای ایرانی
وی افزود: با مصرف کالای ایرانی رونق اقتصادی به‌وجود می‌آید. با ایجاد رونق اقتصادی؛ کارآفرین هم دیگر دغدغه تولید و فروش ندارد. یکی از مشکلات کنونی ما، عدم همخوانی عرضه و تقاضا است. وقتی در سطح بازار داد و ستد وجود داشته باشد، رونق اقتصادی حاصل می‌شود. وقتی عرضه و تقاضا به‌اندازه کافی صورت نگیرد، تولیدات هم در کارخانه دپو می‌شوند. اما اگر کیفیت در تولید به‌خوبی لحاظ شود، هر ایرانی‌ای با افتخار کالای ایرانی را خریداری خواهد کرد. یکی از دلایل عدم تمایل به خرید کالای ایرانی، فقدان کیفیت مطلوب است.
هفته کار و کارگر؛ فرصت طرح مطالبات کارگری و کارفرمایی
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران در ادامه به مناسبت هفته کارگر و ماهیت آن پرداخت و گفت: نام‌گذاری این ایام به هفته کار و کارگر فرصتی را فراهم خواهد آورد که تشکل‌های کارگری و حتی تشکل‌های کارفرمایی در این ایام مطالبات و دغدغه‌هایشان را به سمع و نظر مسئولان برسانند.
وی تاکید کرد: در این زمان، شرایط تبیین کرامت نیروی کار فراهم می‌شود. در جامعه اسلامی‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم براساس باورها و اعتقادات دینی، برای کار و کارگر جایگاه ویژه‌ای قائل هستند. در تاریخ اسلام آمده‌است زمانی که پیامبر اکرم (ص) با سعد انصاری روبرو می‌شود و در حین دست دادن با وی متوجه زبری دست او می‌شود، علت را جویا می‌شود. سعد نیز اشاره می‌کند که وی برای امرار معاش و تامین مایحتاج خود و خانواده‌اش، مرتبا با بیل و طناب کار می‌کند. پیامبر با شنیدن پاسخ وی خم شده، و بر دست او که به دنبال کسب رزق و روزی حلال است، بوسه می‌زند. این مساله مبین ارزشی است که دین اسلام برای کار و کارگر قائل است. کرامت نیروی کار از نظر اسلام اهمیت دارد. کارگر در این دین واژه مقدسی است. بنابراین ما باید برای نیروی کار به‌عنوان موتور تحرک و توسعه ارزش قائل باشیم. حرکت پیامبر به آیندگان اعلام می‌کند اگر به‌دنبال شکوفایی اقتصاد و جامعه هستید، برای نیروی کار باید ارزش قائل باشید.
توصیه پیامبر اکرم (ص) به رعایت حقوق کارگر
وی با طرح این پرسش که آیا امروز شان و کرامت نیروی کار در جامعه ما حفظ می‌شود، تصریح کرد: براساس آموزه‌های اسلام برای نیروی کار باید احترام قائل بشویم. پیامبر توصیه به رعایت حقوق کارگر کرد که از این طریق شان و منزلت آنها نیز حفظ شود. به‌زعم من، در اسلام (به‌عنوان یک دین کامل و جامع) جایگاه و کرامت نیروی کار تبیین شده‌است. ولی متاسفانه دیگران بیش از ما به این توصیه‌ها پرداخته، و عمل می‌کنند و ما از آنها غافل بوده و جایگاهی را که کارگران مستحق آن هستند، به آنها اعطا نکرده‌ایم. آیا کارگر ایرانی دارای کرامت است؟ آیا معیشت حداقلی را برای کارگر فراهم کرده‌ایم؟ هفته کارگر این فرصت را ایجاد می‌کند که به این موضوع پرداخته شود که شان و جایگاه نیروی کار باید تقدیس شود. این تقدس‌بخشی هم نه با شعار، بلکه با فراهم آوردن شرایط حفظ عزت و کرامت نیروی کار ممکن است.
مهم‌ترین دغدغه کارگران؛ فقدان امنیت شغلی
وی در ادامه گفت: هفته کارگر این فرصت را برای تشکل‌های کارگری به‌وجود می‌آورد که مطالبات و خواسته‌های جامعه کارگری را با مسئولان دولتی و حاکمیتی در میان بگذارند. امیدوارم مسئولان هم آنها را در دستور کار قرار دهند تا شرایط کارگران به‌سمت بهبودی برود. به‌نظر من در دوران کنونی، مهم‌ترین دغدغه کارگران فقدان امنیت شغلی است. زیبنده جمهوری اسلامی نیست که داعیه برقراری عدالت نه تنها در ایران، بلکه در جهان را دارد اما درخصوص کارگران نتواند عدالت را جاری کند. امروز فقدان امنیت شغلی، کرامت نیروی کار را مخدوش کرده‌است و آزادگی را از تشکل‌های کارگری گرفته‌است. کارگران بسیاری داریم که 10-15 سال سابقه کار دارند و با آنها قراردادهای سه‌ماهه و حتی یک‌ماهه بسته می‌شود.
تامین امنیت شغلی، یک ضرورت واقعی برای جامعه کارگری
وی تاکید کرد: ما جزء 50 کشوری هستیم که زودتر از دیگر کشورها عضو سازمان بین‌المللی کار شدند. طبیعتا هم باید توصیه‌های این سازمان را مورد توجه قرار دهیم. عضویت به‌تنهایی کفایت نمی‌کند. می‌توانیم به کشورهای توسعه‌یافته برویم و بررسی کنیم آنها با نیروی کارشان چگونه رفتار می‌کنند. یکی از رویه‌های خوب در این کشورها اینست که اگر کارگر سه‌سال در جایی مشغول به کار باشد، کار وی ماهیت مستمر می‌یابد، یا در بعضی کشورها به کارفرما تکلیف می‌شود که حداقل با هفتاد درصد از کارکنانش باید قرارداد دائم داشته‌باشد. بنابراین زیبنده نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نیست که کارگرش بعد از سی‌و‌نه‌سال که از عمر این نظام می‌گذرد، احساس امنیت شغلی نداشته‌باشد. لذا تامین امنیت شغلی یک ضرورت واقعی برای جامعه کارگری ایران است. ما از مسئولان، به‌خصوص مسئولان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی انتظار داریم ساماندهی قراردادهای موقت را در دستور کار قرار دهند و آن را با حمایت از دولت و مجلس انجام دهند.
امنیت شغلی، ضامن ارتقای بهره‌وری در محیط کار
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران اظهار داشت: باید بین کار دائم، فصلی و موقت تفکیک قائل شد. خواسته ما به‌عنوان کانون عالی شوراهای اسلامی کار سراسر کشور خواسته ناصواب و غیرمنطقی‌ای نیست. کاری که ماهیت مستمر دارد باید قرارداد دائم داشته‌باشد. کاری که فصلی است، کارگر فصلی در آن کار کند. کاری هم که متکی به پروژه است و یا موقتی است، کار موقت در آن صورت گیرد. ما نمی‌گوئیم کاری که موقت است، حتما باید در آن قرارداد دائم بسته شود. اگر به‌دنبال ارتقای بهره‌وری در محیط کار هستیم، امنیت شغلی باید فراهم شود. نمی‌توان محصول باکیفیت را به‌مدد کارگری که دلبستگی به کار و کارگاهش ندارد، تولید کرد. راهکار تولید باکیفیت، ایجاد حس امنیت و دلبستگی در کارگر در محیط کار است. لذا در هفته کار و کارگر این مطالبه حتما باید از سوی کارگران طرح شود و مسئولین هم به آنها باید توجه کنند.
معیشت کارگران؛ دیگر دغدغه جامعه کارگری
علی‌بیگی با ذکر اینکه دومین دغدغه مهم کارگران، معیشت آنها است، اظهار داشت: امروز خانوارهای کارگری در شرایط دشواری دارند زندگی می‌کنند. ما حدیثی از پیامبر اکرم (ص) داریم "کادالفقر ان یکون کفرا"، بیم آن است که فقر به کفر انجامد. مسئولان باید به معیشت خانوارهای کارگری توجه ویژه‌ای داشته‌باشند. ورود واقع‌بینانه دکتر ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در بحث تعیین دستمزد امسال جای تقدیر دارد چراکه نسبت به سال‌های گذشته حرکت خوب رو به جلویی بود. در مذاکرات امسال شورای عالی کار دموکراسی واقعی وجود داشت و خواسته جامعه کارگری از طرف نمایندگان ما در شورای عالی کار مطرح و مورد عنایت قرار گرفت. بنابراین ضمن قدردانی از وزیر کار، باید این را در نظر داشت که این آغاز کار است.
فاصله بین معیشت خانوارهای کارگری و مزد واقعی
وی تاکید کرد: فاصله بین معیشت خانوارهای کارگری با مزد منصفانه هنوز وجود دارد. باید تلاش کرد این فاصله از بین برود تا خانوارهای کارگری دغدغه معیشت نداشته‌باشند. به‌نظر من، هم‌اکنون هنرمند واقعی کارگران هستند که با این میزان دستمزد به اداره زندگی خود و اعضای خانواده‌شان می‌پردازند. آیا مدیران ما می‌توانند با مبلغی بالاتر حتی (مثلا ماهانه دو میلیون تومان) به رتق و فتق امورات زندگی خود و خانواده‌شان بپردازند؟ بنابراین در هفته کار و کارگر انتظار داریم مسئولان صدای ما را به‌عنوان نماینده کارگران بشنوند و به این دغدغه به‌گونه‌ای رسیدگی کنند که کارفرمایان هم تشویق به همکاری شوند.
دکتر ربیعی قراردادهای موقت کار را ساماندهی کند
وی با ذکر سوابق کارگری دکتر ربیعی اظهار داشت: وی مورد وثوق و اعتماد کارگران است. ما به‌خاطر حضور وی در وزارت کار، در بسیاری موارد مماشات کرده‌ایم. می‌خواستیم به عملکرد دولت انتقاد کنیم، اما به احترام وی سکوت کرده‌ایم. اما انتظار هم داریم در زمان حضور این وزیر، چند کار خوب انجام شود. یکی از آنها، موضوع ساماندهی قراردادهای موقت است. به‌نظر من، امنیت ملی در گروی امنیت اجتماعی و سپس، امنیت شغلی است. بنابراین، از وی انتظار داریم به معاونت روابط کار وزارت تعاون دستور دهند ساماندهی قراردادهای موقت را در دستور کار قرار دهند. در صورت عدم تحقق این مطالبه، حضور وی در وزارت تعاون فایده‌ای نخواهد داشت.
همه دولت‌ها چشم طمع به منابع تامین اجتماعی دارند
علی‌بیگی درباره تصویب بند (ز) تبصره 7 قانون بودجه 97 گفت: دولت و مجلس باید به قانون احترام بگذارند. ما درباره دولت نهم و دهم می‌گفتیم "دولت قانون‌گریز". رئیس دولت وقت به صراحت می‌گفت "قانون کیلویی چند". ولی ما انتظار داشتیم دولت و یازدهم و هم‌اکنون دوازدهم، در عمل به قانون احترام بگذارد. اما آنچه شاهدیم قانون‌گریزی این دولت به شیوه‌ای دیگر است. دولت کنونی قانون را دور می‌زند. براساس نص صریح قانون، تامین اجتماعی یک سازمان عمومی غیردولتی است. منابع آن حاصل دسترنج کارگران و بازنشستگان است. کارگر سی روز کار می‌کند، قبل از دریافت دستمزد، سی‌درصد آن به‌عنوان حق بیمه کسر می‌شود و به حساب سازمان تامین اجتماعی می‌رود. دولت کمترین نقش را در تامین منابع تامین اجتماعی دارد. در واقع، تمامی دولت‌ها نه تنها نقشی در فراهم آوردن منابع تامین اجتماعی ندارد، بلکه چشم طمع هم به آنها داشته‌اند. تامین اجتماعی همیشه کمک کار دولت‌ها بوده‌است. حال که کارگران با پس‌اندازشان اندوخته‌ای را ایجاد کرده‌اند، باید از آنها تشکر کنید نه اینکه دست‌اندازی به سرمایه آنها بکنید. ما از دولت آقای روحانی انتظار داشتیم اگر کمکی هم به این سازمان نمی‌کنید، حداقل مزاحمتی برای آن ایجاد نکنید.
بسیاری در دولت و مجلس فکر می‌کنند تامین اجتماعی یک سازمان دولتی است
وی تاکید کرد: تامین درمان همگانی رایگان براساس قانون اساسی، وظیفه حاکمیت است، نه سازمان تامین اجتماعی و کارگران. چرا دولت بدون اجازه صاحبان اصلی این سازمان، به سرمایه‌های آن تعرض می‌کند؟ آیا کارگران و بازنشستگان هنوز به سن بلوغ نرسیده‌اند که حال دولت و مجلس قیم آنها می‌خواهند بشوند؟ آیا از کارگران و بازنشستگان درباره تصمیم‌شان برای منابع درمان تامین اجتماعی نظرخواهی کردند؟ به‌نظر من اگر دولت و مجلس فکر می‌کردند که درمان کارگران در این سازمان به‌خوبی انجام نمی‌شود، بهتر بود از بین صاحبان اصلی تامین اجتماعی یعنی کارگران و بازنشستگان هیئتی را انتخاب می‌کردند تا به امر درمان نظارت کنند. اگر کمیته نظارت بر درمان در استان‌ها (با عضویت استاندار و نماینده دانشگاه علوم پزشکی) را تشکیل می‌دادند، پی به واقعیت امر فعالیت مراکز درمان تامین اجتماعی می‌بردند. ما و کارگران حق داریم که به دولت و مجلس بی‌اعتماد باشیم. نمایندگان مجلس به وظیفه قانونی‌شان عمل نکردند. من فکر می‌کنم بسیاری در دولت و مجلس هستند که هنوز تامین اجتماعی را به خوبی نشناخته‌اند و فکر می‌کنند این یک سازمان دولتی است، در حالی که دولت تاکنون یک ریال هم به آن کمک نکرده‌است. لذا از دولت انتظار داشتیم اگر نگران درمان کارگران در تامین اجتماعی است، با خود تشکل‌های کارگری مذاکره می‌کرد تا یک هیئت نظارت (متشکل از کارگران، بازنشستگان، کارفرمایان و نمایندگان دولت و مجلس) تشکیل شده، درمان تامین اجتماعی را مورد بررسی قرار می‌داد تا مشخص شود آیا در آن انحرافی است یا خیر؟ از نظر ما که در این سازمان تخلفی صورت نگرفته‌است.
رضایت نسبی کارگران و بازنشستگان از تامین اجتماعی
وی گفت: امروز در تامین اجتماعی رضایت نسبی وجود دارد. بازنشسته‌ای که حداقل میزان مستمری را دریافت می‌کند به درمان نیاز دارد. چنین فردی با توجه به کبر سن و بیماری‌های ناشی از آن، وقتی به مراکز تامین اجتماعی رجوع می‌کند، دیگر نگران چیزی جز درد و بیماری خود نیست و دغدغه هزینه را ندارد.
تعرض به تامین اجتماعی گناهی نابخشودنی است
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران تاکید کرد: منابع تامین اجتماعی حق‌الناس است و هرگونه تعرض به آنها گناهی نابخشودنی است. از آقای روحانی که خود هم روحانی است، مجتهد است و عضو مجلس خبرگان رهبری، به موضوع حق‌الناس حساسیت بیشتری نشان دهند. متاسفانه تعرضی آشکار به منابع تامین اجتماعی دارد می‌شود که بدبینی‌ای را بین کارگران و دولت ایجاد کرده‌است. امیدوارم تجدیدنظری صورت گرفته، و اجازه دهند سازمانی که به‌صورت نسبی دارد کارش را به‌خوبی انجام می‌دهد و مشکلی ندارد، برنامه‌هایش را پیش برده، و به جامعه هدف خود خدمت‌رسانی کند. جای تعجب است مجموعه‌ای که مشکل ندارد چرا دولت‌ها برای آن ایجاد اشکال می‌کنند؟ تاکید می‌کنم قانون‌گریزی، دور زدن قانون، لابی‌کردن و خرید نمایندگان مجلس با آمبولانس، کار درستی نیست. نمایندگان مجلس هم باید بدانند تامین اجتماعی متعلق به ضعیف‌ترین اقشار جامعه است که با حداقل‌ها دارد زندگی می‌کند و با اندوخته خویش، به‌دنبال امنیت و آسایش برای دوران بازنشستگی و درمان هست.
تامین اجتماعی تنها دربرابر کسانی که به آن حق بیمه پرداخت می‌کنند، مسئولیت دارد
وی مهم‌ترین مسئولیت تامین اجتماعی را ایجاد امنیت روانی در جامعه هدف (کارگران و بازنشستگان) دانست و گفت: مشکل امروز سازمان، تکالیف بدون پشتوانه مالی ایست که برایش ایجاد شده‌است و اینکه نمی‌تواند خدمات مطلوب را به‌طور کامل برای جامعه هدف فراهم کند. نمایندگان مجلس نباید سازمان تامین اجتماعی را با کمیته امداد امام‌خمینی (ره) و سازمان بهزیستی اشتباه بگیرند. این سازمان یک نهاد حمایتی نیست و بودجه‌ای از دولت دریافت نمی‌کند. تامین اجتماعی نه در مقابل تمامی آحاد جامعه، بلکه تنها کسانی که به آن حق بیمه پرداخت می‌کنند، مسئولیت دارد و چون به یک گروه خاص تعلق دارد، حق‌الناس است و به حق‌الناس باید احترام گذاشت.
اقدامات قابل تقدیر ربیعی و نوربخش در تامین اجتماعی
علی‌بیگی در ارزیابی عملکرد وزارت تعاون در ماجرای پیشنهاد و تصویب بند (ز) گفت: دکتر ربیعی نیروی دولت است. بنابراین باید انتظارات معقولانه‌ای از وی داشت. وی که نمی‌تواند در مقابل دولت قرار بگیرد. اگر برگردیم به دوران پیش از حضور دکتر ربیعی در وزارت تعاون، و شرایط آن زمان تامین اجتماعی را با اکنون مقایسه کنیم، می‌بینیم در حدود 5-6 سال پیش تامین اجتماعی خود در حال تبدیل‌شدن به یک چالش برای نظام تبدیل بود. در آن زمان، این سازمان نه‌تنها ناتوان از خدمات‌رسانی به جامعه هدفش بود، بلکه به‌خاطر مداخلات دولت، ساختار نهادی آن نیز دچار تنش شده‌بود. اما اکنون با تدبیر دکتر ربیعی و تلاش دکتر نوربخش، امنیت درون سازمانی برقرار شده‌است. از این لحاظ، اقدامات قابل تقدیری انجام شده‌است.
جامعه کارگری به خدمات درمان وزارت بهداشت نیاز ندارند
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران درباره وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و طرح تحول سلامت گفت: اصل نیت این طرح قطعا خیر بوده، و برای ارائه خدمات بهتر به مردم بوده‌است. اما همان‌گونه که طرح هدف‌مندی یارانه‌ها تبدیل به معضلی برای اقتصاد کشور شده، طرح تحول سلامت هم تبدیل به باتلاقی برای دولت و حاکمیت شده‌است. طرح تحول سلامت هزینه‌بر است و شرایط اجرای آن مهیا نیست. ادعای وزیر بهداشت مبنی بر ارائه بهترین خدمات درمانی به کارگران، یک دروغ آشکار است. من خودم یک‌بار که در اثر تصادف پایم شکست، به یک مرکز درمانی دولتی رفتم و نزدیک به سه‌روز در آنجا سرگردان شدم. شرایط بدتر از این را هم، یکی دیگر از بستگان من در یک مرکز درمانی دولتی به‌خاطر شکستگی انگشت دست تجربه کرد. این یعنی ما به خدمات درمان وزارت بهداشت و دولت نیازی نداریم.
شوراهای اسلامی کار، حلقه اتصال کارگران با دولت
علی‌بیگی همچنین به رسالت شوراهای اسلامی کار پرداخت و اظهار داشت: شوراها حلقه اتصال کارگران با دولت و مسئولان است. کارگران مطالبات‌شان را از مجرای شوراها می‌توانند به سمع و نظر مسئولان برسانند. طبیعتا مطالبات آنها را در درون کارگاه‌ها هم به گوش کارفرمایان می‌رسانند. توسعه و تقویت شوراهای اسلامی کار به نفع هم دولت و هم کارفرمایان است. مذاکرات شوراها به نمایندگی از کارگران با کارفرمایان از اتلاف وقت در حوزه تولید و بروز تنش‌های اجتماعی جلوگیری خواهد کرد.
پایان دوران تضاد و تقابل کارگران، کارفرمایان و دولت
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران در پایان، گفت: به‌اعتقاد من بهترین تعبیر در حوزه روابط کار را مقام معظم رهبری داشته‌است که دوران تقابل و تضاد بین کارگر و کارفرما به پایان رسیده‌است. امروز باید بپذیریم کارگر و کارفرما در کنار هم باید قرار بگیرند. مقام معظم رهبری می‌فرماید کارگر و کارفرما عین دو هم‌سنگر هستند. دو هم‌سنگر نسبت به یکدیگر مسئولیت دارند. کارگر و کارفرما نباید خودشان را در مقابل یکدیگر قرار دهند. این امر در مورد دولت (که تنظیم‌گر روابط کار است) نیز صدق می‌کند. وقتی گفته می‌شود کارگر، کارفرما و دولت شرکای اجتماعی هستند یعنی باید تعهد و دلسوزی نسبت به یکدیگر داشته‌باشند. در شرایط رکودی که در آن هستیم (که ناشی از تحریم‌هاست) باید تلاش کنیم به یکدیگر کمک کنیم. لذا امروز وفاق و همدلی بین شرکای اجتماعی باید تقویت شود. اتحاد و همدلی رمز پیشرفت است. امیدوارم هفته کار و کارگر فرصتی برای همدلی و همنوایی شرکای اجتماعی باشد.
