در گفت‌وگو با علی خدایی مطرح شد؛
کارگران به خاطر ترس از بیکاری از زیاده‌خواهی‌های کارفرمایان شکایت نمی‌کنند/باید به قدیس ساختن از دارندگانِ ثروت پایان داد
عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور با بیان اینکه بیکاری موجب می‌شود کارگران هر شرایطی را برای کار کردن بپذیرند، افزود: بیکاری و تامین معاش خواسته اصلی کارگران است و در این زمان حتی حاضر می‌شوند امنیت شغلی خود را نادیده بگیرند که این خود ناشی از نبود کار در بازار کار است.
«علی خدایی» عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور در گفتگو با ایلنا، اظهار داشت: از آنجا که ریشه تمام مشکلات کارگران به نداشتن امنیت شغلی برمی‌گردد، دور از انتظار نیست که ماجراهای مربوط به کارخانه چسب هل در سایر کارخانه نیز در حال تکرار باشد.
وی با بیان اینکه نبود امنیت شغلی موجب شده کارگران قادر نباشند به شرایط غیرقانونی که توسط کارفرمایان متخلف تحمیل می‌شود، اعتراض کنند، تصریح کرد: در این شرایط کارگر مجبور است شرایطی که به وی تحمیل می‌شود را تحمل کند و آن را به عنوان بخشی از قواهد زیستِ روزانه‌اش بپذیرد.
عضو کارگری شورای عالی کار با بیان اینکه تنها پس از اطلاع‌رسانی؛ افکار عمومی از آنچه که ممکن است در هزارتوی محیط‌های شغلی بر سر کارگران آمده باشد، مطلع و شوکه شوند، تصریح کرد: زمانی که کارگر امنیت شغلی داشته باشد و تشکل صنفی مستقل در درون کارگاه داشته باشد؛ دیگر بابت شکایت از زیاده‌خواهی‌ها و رفتارهای گاه غیرمنطقی ترسی نخواهد داشت.
عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور افزود: در شرایطی جز این؛ بازرسان ادارات کار تنها در هنگام بازرسی‌های سرزده خود متوجه می‌شوند کارگران تحت چه شرایط غیرمعقولی کار می‌کنند.
قدیس ساختن از دارندگانِ ثروت
وی با بیان اینکه نگاه لیبرالی ضدانسانی در حال تبدیل به مُد روز است، افزود: به صورت کلی باید گفت که لیبرالیسمی که وجود دارد؛ خود را مقید به رعایت اخلاقیات و قانون می‌داند به عبارت دیگر اتوکشیده ظاهر می‌شود اما در اینجا شاهد رها شدن کارفرمایان از خطوط تعیین‌شده توسط قانون هستیم.
خدایی با تاکید بر اینکه این قانون‌گریزی و رد شدن از خطوط قرمز توسط کارفرمایان ناشی از قائل شدن قداست غیرواقعی برای دارندگان سرمایه و ثروت است، تصریح کرد: در این گفتمان، کار تولیدکننده مقدس شمرده می‌شود اما خالقان این گفتمان هرگز به صورت آشکار نمی‌گویند از میان کارگر، صنعتگر و صاحب ثروت کدامیک مقدس‌ترند با این وجود رفتار القایی آنها طوری‌ست که مخاطبان از میان این سه، صاحبان سرمایه را مقدس‌تر می‌یابند.
این فعال صنفی کارگری افزود: قطعا کسی که اشتغال ایجاد می‌کند آدم قابل احترامی است اما باید پرسید که آیا تولیدکننده‌ای که با نادیده گرفتن قانون، انسان‌ها را به استثمار می‌گیرد، هم قابل احترام است؟
وی در ادامه با بیان اینکه بیکاری موجب می‌شود کارگران هر شرایطی را برای کار کردن بپذیرند، افزود: بیکاری و تامین معاش خواسته اصلی کارگران است و در این زمان حتی حاضر می‌شوند امنیت شغلی خود را نادیده بگیرند که این خود ناشی از نبود کار در بازار کار است.
خدایی تصریح کرد: گاها می‌شنویم کارفرمایان چه شرایط عجیبی را برای جذب کارگر اعلام می‌کنند قطعا کسی که مجبور نباشد با این شرایط کار نمی‌کند.
این عضو کارگری شورای عالی کار با اشاره به فیلمی که مدیر یکی از این کارگاه‌ها برای توجیه رفتارهای خود با کارگران منتشر کرده، ابهاماتی درخصوص تعداد کارگران، درآمد آنها و حتی انگیزه‌های دایر کردن کارخانه وجود دارد که باید از طریق مراجع مربوطه رسیدگی شود.
خدایی افزود: باتوجه به اینکه اداره کار استان آذربایجان شرقی نیز مغایرت قانونی شرایط کار این کارگران را تایید کرده است، منتظر ارائه گزارشی ازسوی کانون شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی هستیم تا از این طریق، کانون عالی شوراهای اسلامی کار اقدامات لازم را به عمل آورد.
عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار تصریح کرد: آنچه در یکی از کارخانه‌ها اتفاق افتاد تنها مشتی از خروار بود، چنانچه شاهد بودیم در استان اصفهان یک موسسه خیریه با بهره‌گیری از یک نام مقدس به کارگران خود ماهانه 300 هزار تومان حقوق پرداخت می‌کند.
وی تصریح کرد: وقتی شخصی در مقام کارفرما مدعی است که می‌خواهد کارخانه را به مسجد تبدیل کند، کارفرمای دیگری هم پیدا می‌شود که از نام معصومین برای دور زدن قانون و پرداخت دستمردهای ناچیز بهره جوید. البته باید بگویم که جامعه براساس شرایط به فعالیت‌های عام‌المنفعه موسسات خیریه نیاز دارد اما باید پرسید که چرا عده‌ای به نام ترویج امر خیر؛ قصد دور زدن تکالیف و تعهدات کارفرمایی خود را دارند؟
سواد اجتماعی نازل کارفرمایان
وی همه اینها را در مجموع نتیجه نگاه‌های فراقانونی و سودجویانه به قانون کار و طفره رفتن از آمرانه بودن مواد حمایتی این مقررات دانست و افزود: همین افراد و همفکران آنها قانون کار یعنی قانونی که از کارگر در برابر همین زیاده خواهی‌ها محافظت می‌کند را مانع اشتغال می‌خوانند و هدف از این حمایت هم بی‌دفاع نمودن کارگران است.
وی در ادامه با بیان اینکه خیلی از کارفرمایان مانند کارگران از ساده‌ترین قوانین اطلاع ندارند، افزود: تنها تفاوتی که وجود دارد این است که در بخش کارفرمایی این مسئله براساس مصلحت تعبیر و تفسیر می‌شود که البته این بی‌اطلاعی ناشی از یک سواد اجتماعی نازل است.
این فعال صنفی کارگری تصریح کرد: در این زمینه تنها می‌توان به کارفرمایان پیش از صدور مجوز کسب و کار، تکلیف کرد که قانون کار را بیاموزند. از طرفی قرار نیست که تنها از کارگران پیش از استخدام انواع آزمون‌های مختلف گرفته شود زیرا کارفرما باید با حقوق کار و تامین اجتماعی به اندازه مقررات مالی و بازرگانی آشنا شود.
وی گفت: نتیجه وضعیت کنونی این است که بعد از علنی شدن قواعد غیرمنطقی و خلاف قانون حاکم در یک واحد تولیدی، در بدوی‌ترین دانش حقوقی کارفرما و حتی در این حد که اساسا چه تفاوتی میان آیین‌نامه و قانون وجود دارد، تشکیک ایجاد خواهد شد.
عضو شورای عالی کار تصریح کرد: اگر کارفرمایان به صورت پایه‌ای با مفاهیم حقوق کار آشنا باشند و حداقل زحمت مطالعه قانون کار را به خودشان بدهند، دیگر با وضع و اجرای مقررات من درآوردی و غیرقانونی و حکمیت رویکردهای قیم‌مآبانه و پدرسالارانه در محیط‌های شغلی مواجه نیستیم.
بخش خصوصی را نمی‌توان ارباب و رعیتی اداره کرد
وی با بیان اینکه کارفرمایان باید توجیه شوند که در هیچکدام از سه بخش دولتی، خصوصی و تعاونی نمی‌توان رابطه کارگر و کارفرما را به شیوه مناسبات ارباب و رعیتی تنظیم کرد، گفت: حتی در مناسبات لیبرالی نیز تمکین از قانون به عنوان یک شرط پذیرفته شده است در این شرایط عادی قلمداد کردن قواعد عجیب و غریبی که به تدریج در حال جاری شدن در محیط‌های شغلی هستند، باعث خواهد شد تا در یک جامعه مدرن رفتارهای دور از عقلی همچون خرافه‌گرایی متداول شود.
