پیروزی کارگران پیمانی آمریکایی برای دستمزد ساعتی ۱۵ دلار علیرغم فشار کارفرماها

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از پایگاه خبری کارزار «مبارزه برای ساعتی ۱۵دلار»، کارگران آمریکایی به ویژه در بخش قرارداد موقت و پیمان‌کاری طی مذاکرات و مبارزات اتحادیه‌ای خود با دولت و کارفرمایان، موفق شدند دولت و وزارت کار این کشور را در الزام شرکت‌های بزرگ به پرداخت حداقل دستمزد ساعتی ۱۵ دلار متقاعد کنند. 

علیرغم فشارهای کارفرمایان و تهدیدات شرکت‌ها و برندهای بزرگ موفق آمریکایی به نیروی کار خود برای جلوگیری از تشکیل اتحادیه‌های کارگری مطالبه‌گر در دوران ریاست جمهوری بایدن، این کارگران توانستند با به راه انداختن کارزارهای اتحادیه‌ای از جمله برای بحث حداقل دستمزد و قانون‌مند کردن کارگری پیمانی، از پایان این ماه قانون حداقل دستمزد ساعتی ۱۵ دلار را اجرایی کنند. 

به این ترتیب با تصویب حداقل مزد ساعتی، یک کارگر پیمانی در آمریکا در صورت انجام ۸ ساعت کار روزانه و ۲۵ روز کار، حداقل ۳هزار دلار در ماه حداقل دریافتی دارد و با این مبلغ و شرایط اقتصادی تورمی، می‌تواند از حداقل هزینه‌های زندگی خود بربیاید. 

در ماه‌های اخیر کارگران پیمانکاری و استخدامی شرکت‌ها و برندهای بزرگ آمریکایی از جمله استارباکس، مک‌دونالد، آمازون، فروشگاه‌های وال مارت و بسیاری شرکت‌های بزرگ و شناخته شده دیگر اقدام به تشکیل اتحادیه‌هایی کرده بودند که برخی از رهبران آن‌ها براساس گزارش این کارزار با تهدیدات حقوقی و پلیسی مواجه و برخی نیز از سوی نمایندگان کارفرما و صاحبان سرمایه اخراج شده بودند. 

براساس این گزارش چیزی حدود ۴۰۰هزار کارگر پیمانکار تحت پوشش قوانین فدرال، از حداقل دستمزد ۱۵ دلاری از شروع ماه آینده بهره‌مند خواهند شد. این درحالی است که پیش از این مسئله پوشش حداقل دستمزد در آمریکا مربوط به بخش مشخصی از کارگران دارای قرارداد ثابت بوده و کارفرمایان و صاحبان سرمایه بزرگ براساس اصول اقتصاد بازار آزاد دستمزدهای دلخواه خود را به ازای هر ساعت به این کارگران تحمیل می‌کردند. 

پس از این پیروزی کارگران پیمانی، دولت بایدن قانونی را در متمم مصوبه حداقل دستمزد تصویب کرد که همه شرکت‌ها را در ایالات مختلف ملزم به اجرای قانون حداقل دستمزد می‌کند. 

یکی از فعالان کارگری حاضر در کمپین در صفحه شبکه اجتماعی خود می‌نویسد: کارگرانی که مبارزه را برای ۱۵ دلار را شروع کردند، این موفقیت را به آسانی به‌دست نیاوردند. آن‌ها سال‌ها زمان صرف سازماندهی، رأی دادن، مذاکره، تبلیغات و اعتصاب کرده‌اند تا حداقل حقوق ۱۵ دلار در ساعت را به دست بیاورند. حداقل چیزی که ما برای داشتن یک زندگی با عزت و احترام به آن نیاز داریم، از این طریق محقق شد. هنوز کار برای انجام وجود دارد. ما تا زمانی که دستمزد عادلانه، محل کار امن و حقوق قانونی برای تشکیل بدون تهدید اتحادیه و تشکل صنفی برای هر کارگر را در آمریکا بدست نیاوریم، متوقف نخواهیم شد. 

بن زیپرر (اقتصاددان و استاد دانشگاه حامی کارزار حداقل دستمزد) در توییتر خود می‌نویسد: جنبش ما قبلاً ۱۵۰ میلیارد دلار افزایش حقوق ۲۶ میلیون کارگر آمریکا را به دست آورده است که از این مقدار ۷۶ میلیارد دلار به کارگران رنگین پوست و سایر اقلیت‌های نژادی آمریکا که فاقد حداقل حقوق بودند، اختصاص یافت. ما تصویب قانون حداقل مزد ساعتی ۱۵دلار را برای خیل عظیم کارگران فاقد شغل ثابت و پیمانی، به لیست پیروزی‌های خود اضافه می‌کنیم. 

بن زیپرر به قانون نهایی وزارت کار ایالات متحده اشاره کرده و ضمن معرفی کارگران رنگین پوست به‌عنوان ذی‌نفع اصلی این قانون، می‌نویسد: یکی از پیامدهای جالب توجه این دستاورد این است که با توجه به گردش مالی قابل توجهی که در شرکت‌های پیمانکاران فدرال نیروی انسانی دارند، افزایش مزد ساعتی کارگران پیمانی باعث افزایش مزد کارگران ثابت استخدامی و سایر نیروی کار آمریکایی فعال در شرکت‌ها شده است. ضمن اینکه نمودارهای اقتصادی نشان می‌دهد افزایش حداقل مزد باعث سرریز ثروت میان جامعه و تحریک مصرف و رفاه عمومی می‌شود. 

براساس نوشته‌های این اقتصاددان آمریکایی، این قانون باعث شده تا کارگاه‌های محلی نیز نیروی کار غیر رسمی خود را متاثر از رقابت‌های مزدی افزایش دهند. طبق تحقیقات اخیر، دستمزد پایه ساعتی ۱۵ دلار، باعث شده تا ثروتمندترین شرکت کنونی ایالات متحده یعنی آمازون، مزد کل کارگران خود را افزایش دهد و همین مسئله باعث افزایش دستمزد در سایر مشاغل با دستمزد پایین نیز شده است. 

اقدام جمعی در سراسر آمریکا برای حقوق بیشتر از سال قبل شکل گرفته بود و شروع آن در میان کارگران ساعتی و پیمانکاری رنگین پوست شرکت قهوه و نوشیدنی گرم استارباکس با شعار «هر کارگری شایسته عدالت، برابری و زندگی بهتر» بود. 

البته در مقابل این مبارزه، شرکت‌ها نیز حریص شده و برای بازپس‌گیری قدرت چانه زنی خود متحد شدند. در همان زمان استارباکس نیز مانند مک‌دونالد، آمازون و شرکت‌های «پیشرو» و اصطلاحا «موفق» آمریکایی، به جای افزایش دستمزدها، ابتدا صدها هزار دلار و صدها نفر را برای سرکوب سازماندهی کارگران به کار گرفته و حتی سازماندهان اولیه را از کار بیکار کرد، اما وحدت و پیگیری کارگران مانع از توفیق شرکت‌های این چنینی برای مقاومت دربرابر مطالبات شد.