نگاهی به بحران کارگری در سال گذشته میلادی/ روابط کار در ایالات متحده به کلی مخدوش شده است/ ثروتمندان ثروتمندتر و فقرا فقیرتر شده‌اند
ایالات‌متحده در سال گذشته میلادی با بحران‌های متعددی مثل افزایش اعتراضات کارگری، خروج نیروی کار، اشتغال گریزی و بسیاری موارد دیگر روبرو شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از نیویورکر، عارضه‌های اجتماعی پاندمی ویروس کرونا در دومین سال پاندمی این بیماری آشکارتر شد. ایالات‌متحده آمریکایی یکی از کشورهایی است که با مشکلات شدیدی در زمینه روابط کار خود در دوران شیوع کووید ۱۹ روبرو شد. آثاری که در دومین سال این بیماری، نقاب از چهره برداشت.
آمریکا با مشکلات متعددی مثل مخالفت شدید برخی از کارفرمایان با قرنطینه و پرتکل‌های بهداشتی، ناآرامی‌های مدنی، افزایش نرخ شدید بیکاری، عدم بازگشت نیروی کار به فرصت‌های شغلی و افزایش تشکل‌خواهی روبرو شده است. به عبارت دیگر، بسیاری از مسائل حوزه کار و کارگری تحت‌الشعاع پاندمی ویروس کرونا قرار گرفته است.
افزایش اعتراض نیروی کار ایالات متحده
کارگران غول‌های تجاری ایالات‌متحده مثل «آمازون» و «استارباکس» تلاش کرده‌اند تا اتحادیه‌های خود را تشکیل دهند اما تلاش‌های نیروی کار این شرکت‌ها با نتایج متفاوتی همراه شد؛ کارگرانی که موفق به تشکیل اتحادیه کارگری در محل اشتغال خود شده بودند، توانستند به بخشی اعظمی از خواسته‌های خود برسند. علاوه بر تجمع‌های اعتراضی به منظور شکل‌گیری تشکل کارگری، نیروی کار در این کشور خواهان افزایش دستمزد و بهبود روابط کار است.
نیروی کار کارخانه‌های «جان دیر» در ایالت «ایلینوی»، کارگران کارخانجات غلات «کیلوگ» میشیگان، کادر درمانی کلینیک‌های مراقبتی بهداشتی «کایزر پرمننته» در کالیفرنیا، نیروی انسانی کارخانه‌های تولید اسنک «نبیسکو» در شیکاگو و کارگان کارخانه تولید چیپس «فریتولی» در ایالت «کانزاس» دیگر تمایلی برای بازگشت به فرصت‌های شغلی خود ندارند. این گروه‌ها در واقع به «استعفای بزرگ» ایالات متحده ملحق شده‌اند.
پرسشی که در این میان مطرح می‌شود این است که چه مسائلی سبب شده تا نیروی کار دیگر تمایلی برای بازگشت به فرصت‌های شغلی نداشته باشد؟ «استفانی لوس» کارشناس روابط کار معتقد است؛ دستمزد کارگران از زمان بحران اقتصادی ۲۰۰۸ تا واپسین ماه‌های سال ۲۰۲۱ افزایش چندانی نداشته است. به گفته وی، اگرچه کیفیت مشاغل رو به بهبود بود اما بهبود چندانی درباره مزدها احساس نکرده‌اند. پس از بحران اقتصادی، کارگران با بحران بزرگی مثل پاندمی ویروس مرگباری روبرو شدند. این بحران نه تنها معیشت بلکه بهداشت و درمان، روند تولید و روابط کار را تحت‌الشعاع خود قرار داده است.
۲۰۲۱ را می‌توان به عنوان یک سال خونین برای نیروی کار در نظر گرفت؛ در روزهای نخست آخرین ماه میلادی در سال گذشته، شش نفر از کارگران آمازون شاغل در انبارهای ایالت «ایلینوی» جان خود را از دست دادند. هشت نفر از کارگران یک کارخانه شمع‌سازی در ایالت کنتاکی گرفتار طوفان شدند و در کام مرگ فرو رفتند. بر اساس ادعای منابع کارگری، آنها پیش از شروع طوفان از کارفرما درخواست کردند تا محل کار خود را ترک کنند اما چنین اجازه به آنها داده نشد.
افزایش سرمایه کارفرمایان و ثابت‌ماندن مزد
بسیاری از کارشناسان اقتصادی باور دارند، پاندمی ویروس مرگبار کرونا سبب افزایش ثروت در میان ثروتمندان شده است. بازار سهام که تقریبا نسبت به کاهش رشد مارس ۲۰۲۰، رشد دو برابری و از ژانویه ۲۰۲۰ افزایش رشد ۴۰ درصدی داشته است، منبع اصلی ایجاد ثروت در آمریکا در دوران همه‌گیری کرونا و منشا اصلی نابرابری در این کشور بوده است.
افزایش دارایی ثروتمندان از محل بازار سهام با وجود ورود سرمایه‌گذاران جدید در بازار سهام برای نخستین‌بار در دوران همه گیری کرونا رخ داده است و این امر باعث شده که «دموکراتیک شدن» بازار سهام مطرح شود؛ اگرچه بازار سهام در آمریکا ممکن است تحت مالکیت طیف گسترده‌تری از مردم قرار گرفته باشد اما درآمد و ثروت ناشی از آن به طور عادلانه و گسترده‌ای توزیع نشده است. و بسیاری از سرمایه‌گذاران جوان‌تر بازار سهام آمریکا، سهام را با قیمتی بالاتر نسبت به سرمایه گذاران بزرگتر که سال‌ها در بازار بوده‌اند و سود بیشتری را کسب می‌کنند، خریداری کردند. در این میان گرچه سرمایه‌گذاران جوان امیدوار هستند که به زودی به سود دست یابند اما نسبت به کسانی که سرمایه‌گذاران قوی‌تری هستند و سهام را می‌خرند و برای مدت طولانی‌تری آن را نگه می‌دارند، سود کمتری عایدشان می‌شود.
بر اساس گزارش بانک مرکزی آمریکا، ۱۰ درصد از ثروتمندترین افراد در آمریکا شاهد افزایش ۴۳ درصدی سود سهام خود بین ژانویه ۲۰۲۰ تا ژوئن ۲۰۲۱ بوده‌اند. این درحالیست که افزایش ثروت ۹۰ درصد از جمعیت آمریکا رشد کمتری داشته و حدود ۳۳ درصد بوده است.
با توجه به این شرایط، میزان سودآوری شرکت‌ها و کارفرمایان همچنان ادامه دارد اما نیروی کار گرفتار شرایط نامساعدی است. در این شرایط؛ برخی از کارفرمایان توجهی به پروتکل‌های اعلام شده نکرده و نیروی کار تحت پوشش خود را ملزم به حضور در کارگاه‌ها می‌کردند. به گفته کارشناسان روابط کار، شرکت‌ها در دوران قرنطینه میلیون‌ها دلار درآمد کسب کرده‌اند؛ کارفرمایان در این بازه زمانی به ندرت در شرکت‌هایشان حاضر می‌شدند در حالی که نیروی کار خود را به خطر می‌انداختند و به محل کار می‌کشاندند. در این زمان، دستمزد نیروی کار هیچ افزایشی نداشته است.
افزایش موج همدردی
افزایش موج همدردی در میان نیروهای کار از دیگر مسائلی است که در میان کارگران به وفور یافت می‌شود. میزان حمایت از کارگران معترض افزایش یافته؛ سیاستمداران هم از نیروهای کار به شدت حمایت کرده‌اند و همین موضوع، کارگران را تشویق کرده در برابر فشارهای همه‌جانبه کارفرمایان مقاومت کنند.
کرونا، زنگ خطری برای بسیاری از مردم و قوانین کار به حساب می‌آید. به گفته کارشناسان روابط کار، پاندمی ویروس کرونا مشخص کرد که مشکلات میان کارگران و کارفرمایان یک مشکل فردی نیست بلکه یک بحران جمعی به حساب می‌آید. کارفرمایانی که چالش‌های بسیاری پیش‌روی کارگران قرار داده است و در مقابل کارگرانی که اجازه ندارند از یک روز مرخصی استعلاجی برخوردار شوند؛ تمامی این مسائل تنها برای یک شخص نیست بلکه موضوعی است که در حوزه روابط کارگر و کارفرمایی وجود دارد.
موج گسترده اعتراض در نیویورک
در این دوران؛ کارگران شهر نیویورک نسبت به دیگر شهرها معترض‌تر بودند. اگرچه نیویورک یک شهر صنعتی نیست اما تعداد کارگرانی که دستمزد ناچیزی دریافت می‌کنند در این شهر به شدت زیاد است. پس از مرگ کارگر صنایع عظیم «هانت پونت» موج عظیمی از اعتراض‌ها به راه افتاد که در ۳۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است و بیش از سه هزار نفر خواستار دستمزد بهتر برای دانشجویان مراقبت‌های زندانی شدند. این اعتراض با واکنش دانشگاه همراه شد؛ دانشجویان معترض ایمیلی تهدیدآمیز دریافت کردند که در صورت پایان ندادن به اعتراض خود، نیروهای جدید جایگزین آنها خواهند شد.
شاید شدیدترین و طولانی‌ترین درام کارگری ۲۰۲۱ در تابستان و پاییز گذشته این سال اتفاق افتاده باشد؛ حادثه‌ای که نیویورکی‌ها را متعجب کرد. ۲۰ هزار راننده تاکسی نسبت به شرایط شغلی خود معترض شدند. در شرایطی که حدود ۹۰ درصد از رانندگان تاکسی شهر نیویورک را مهاجران تشکیل می‌دهند. تاکسی‌های زرد همیشه نمادین هستند و به نحوی یک نوع حیات از فرهنگ شهر هستند. گرچه رانندگان تاکسی پیش از پاندمی کرونا مطالبه‌گری را آغاز کردند. آنها که به عنوان مالک-راننده شناخته می‌شوند، با مسائل و مشکلات متعددی روبرو هستند و گرفتار نوعی بردگی مدرن هستند که باعث شده از بسیاری مزایای کارگری محروم باشند.
رانندگان تاکسی تحت طیف گسترده‌ای از ترتیبات استخدامی کار می‌کنند. علاوه بر مالک-رانندگان، کارگران ناوگان نیز وجود دارند که برای کارفرمایان رانندگی می‌کنند. رانندگان خودروهای رنگارنگ و مشکی؛ و این روزها هم رانندگانی که برای تاکسی‌های اینترنتی کار می‌کنند، همه این گروه‌ها گرفتار مشکلات متعددی هستند.
