صدای کارگران و بازنشستگان؛
صورت‌مان را با سیلی سرخ می‌کنیم/ حقوق فقط چند روز از ماه دست‌مان را می‌گیرد
بسیاری از کارگران و بازنشستگان حتی برای تامین کالاهای اساسی چون درمان، آموزش و خوراک خود با مشکلاتی جدی مواجه هستند. آنها خواستار آن هستند که مسئولان صدای‌شان را بشنوند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نیمه‌ی دوم سال را در حالی شروع می‌کنیم که طبق گفته‌ی بسیاری از فعالان کارگری و البته مراجع رسمی خط فقر به ده میلیون تومان رسیده و حقوق کارگران در بهترین حالت - یعنی اگر پایه حقوق به علاوه‌ی تمام مزایای مزدی را دریافت کنند - تنها ۳۵درصد از هزینه‌های اساسی را پوشش می‌دهد. بنابراین پُرواضح است که بسیاری از کارگران و بازنشستگان حتی برای تامین کالاهای اساسی چون درمان، آموزش و خوراک خود با مشکلاتی جدی مواجه هستند.
«ایلنا» صدای برخی از این کارگران و بازنشستگان را منعکس می‌کند تا شاید تلنگری باشد برای مسئولانی که وضعیت را چندان بحرانی نمی‌بینند و معتقدند همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و دستمزد کارگران تورم‌زاست و نباید افزایش قابل توجهی داشته باشد.
- کارگر حداقل‌بگیری هستم که در منزل اجاره‌ای زندگی می‌کنم. چندین وام ریز و درشت گرفته‌ام و سر ماه بخش زیادی از دستمزدم پایِ اجاره منزل و پرداخت وام‌ها می‌رود و جز مبلغ ناچیزی برای امرار معاش چیزی باقی نمی‌ماند. چون نمی‌توانم سر ماه همه‌ی قسطهایم را پرداخت کنم، بنابراین هر ماه از یک بانک اخطار می‌آید. با ۱۴.۱۵ سال سابقه‌ی کار، حدود ۴میلیون تومان دستمزد دارم و با این وضعیت دیگر نمی‌دانیم چگونه می‌شود زندگی کرد!
- با حقوقی که سر ماه می‌گیرم، روز اول قسطهایم را پرداخت می‌کنم، روز دوم مختصر خریدی برای خانه انجام می‌دهم، روز سوم اجاره خانه و فیش آب و برق و گاز را می‌پردازم و روز چهارم دیگر پولی برایم باقی نمی‌ماند.
- بازنشسته هستم و مبتلا به سرطان؛ در خانه‌ی اجاره‌ای زندگی می‌کنم و با قسط توانسته‌ام یک پراید بخرم تا مسافرکشی کنم. هر ماه هم قسط ماشین را می‌دهم و هم اجاره خانه و خب پول دکتر و دوا و درمان هم به این اضافه کنید. صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌داریم.
- من بیماری زمینه‌ای دارم و هر ماه پول دوا و درمان می‌دهم. اجاره‌نشین هم هستم. خودتان ببینید با ماهی ۴میلیون تومان و با این وضعیتی که من دارم چگونه می‌شود زندگی کرد؟!
- با حقوقی که می‌گیریم اگر نه مسافرتی برویم، نه لباسی بخریم، نه مستاجر باشیم، نه دانشجو داشته باشیم و نه هوس گوشت و مرغ کنیم شاید بتوانیم تا آخر ماه دوام بیاوریم.
- هم خانه و هم ماشین اما چون قسط زیاد دارم همه‌ی حقوق ماهیانه‌ام همان چند روز اول تمام می‌شود. همه چیزمان قسطی است؛ ماشین قسطی، موبایل قسطی، لاستیک قسطی و…
- صبح ساعت ۶می‌رویم سر کار و ساعت ۷ شب برمی‌گردیم، حتی جمعه هم کار می‌کنیم تا آخر ماه کمی بیشتر از ۴میلیون تومان بگیریم و بتوانیم اجاره خانه و قسطهایمان را بدهیم. همان اولِ ماه دو تومان بابت اجاره خانه می‌دهیم.
- حقوق بازنشستگان کفاف هزینه‌های زندگی آنها را نمی‌دهد؛ چرا فکری به حال آنها نمی‌کنید؟ نه بیمه‌ی درست و حسابی داریم و نه خورد و خوراک درستی. هزار درد داریم اما هزینه‌ی درمان نداریم.
