حق قانونی سخت و زیان آورها و درمان رایگان چه شد؟!

به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از مهمترین دغدغه‌های بازنشستگان «عدالت» در پرداختی‌هاست. سعادتی (بازنشسته کارگری مشهد) در این رابطه با تاکید بر ضرورت عدالت در برخورداری از خدمات درمانی و مستمری می‌گوید: کارشناسان سازمان باید به چند سوال اساسی پاسخ دهند تا ابهامات بازنشستگان به طور کامل برطرف شود.

او این سوالات را ذکر می‌کند: «فردی که با ۲۰سال سابقه و ۶۰ سال سن و حداقل حقوق بازنشست می‌شود حداقل‌بگیر محسوب می‌شود و فردی که با ۳۰ سال سابقه و ۶۰ سال سن با حد اقل حقوق بازنشست شود بازهم حداقل‌بگیر محسوب می‌شود و همینطور فردی که با ۲۰ سال سابقه کار سخت و ۶۰ سال سن بازنشسته شده. آیا نباید بین اینها تفاوتی وجود داشته باشد؛ چرا همه حداقل بگیر هستند و تقریباً به یک اندازه حقوق می‌گیرند؟ کسی که ۳۰ سال سابقه بیمه داشته یک و نیم برابر بازنشسته با ۲۰ سال سابقه حق بیمه داده است و عدالت حکم می‌کند که یک و نیم برابر او مستمری بگیرد. اما چرا اینگونه نیست؟»

سعادتی ادامه می‌دهد: برای سخت و زیان آورها قانونگذار به صراحت گفته که هر سال سابقه کار سخت باید یکسال و نیم محسوب شود ضمن اینکه سازمان ۴ درصد سختی کار را یکجا از کارفرما می‌گیرد و به همین شرط فرد را بازنشست می‌کند پس این قانون در پرداخت حقوق و مزایا باید موثر باشد اما اینگونه نیست.

به گفته سعادتی؛ در بحث درمان نیز عدالت در کار نیست: «۹درصد حق بیمه بابت درمان هست و فردی که ده میلیون حقوق می‌گیرد ۹۰۰هزار تومان بابت درمان ماهانه پرداخت می‌کند و ممکن هست یک یا دو دفترچه بیشتر نداشته باشد و فردی که حداقل را می‌گیرد حدود۲۵۰تا۲۷۰ بابت درمان پرداخت می‌کند و ممکن هست ۶دفترچه داشته باشد. بفرمایند چرا از یک نفر بابت درمان دونفر ۹۰۰هزار تومان می‌گیرند و از یک نفر بابت ۶نفر ۲۵۰ هزار تومان. آیا این هم عدالت هست؟ از آن سو، درمان رایگان چه می‌شود وقتی کارگران ۹ درصد بابت درمان هرماه می‌پردازند اما درنهایت بازهم مجبور می‌شوند سراغ بیمه تکمیلی بروند و کلی پول اضافه بدهند؟!»

این بازنشسته کارگری تاکید دارد باید دغدغه‌های بازنشستگان در ارتباط با مساله عدالت برطرف شود؛ آیا در برخورداری از امکانات به راستی عدالت برقرار است؟