عجیب اما واقعی: جوجیتسو را بخاطر فوتبال رها کردم

به گزارش ایلنا، ژوائو گومز در بازی دیشب ولورهمپتون با ستاره‌های لیورپول درگیر نشد چون هافبک ولور قبول کرده دوران ورزشی‌اش تغییر کرده و دیگر ربطی به کمربند آبی‌اش در جوجیتسوی برزیلی ندارد. خودش می‌گوید: «یاد گرفتن جوجیتسوی برزیلی کمک زیادی به پیشرفت فوتبالم کرد. به من در جنب‌وجوش و تحرک و همچنین انعطاف‌پذیری‌ام کمک کرد. قبل از آنکه جوجیتسو کار کنم تحرک و انعطاف بدنی زیادی نداشتم و درد زیادی داشتم. جوجیتسو کمک کرد در برابر درد مقاومت کنم. به من کمک کرد تا بدن آماده‌تری داشته باشم بنابراین جوجیتسو باعث شد در فوتبال پیشرفت کنم.»

بخشی از کمک جوجیتسو به گومز به دلیل یک مفهوم اصلی است که انسانی با قامت کوچک‌تر و جثه ضعیف‌تر می‌تواند در دفاع از خودش برابر یک حریف درشت‌تر و قوی‌تر با استفاده از سرعت و توزیع وزن و اهرم کردن آن عمل کند. گومز توضیح می‌دهد: «خیلی از مردم جوجیتسوی برزیلی را بخشی از هنرهای رزمی دانند که با خشونت ارتباط دارد. اما فاکتورهای مهم دیگری هستند که فکر می‌کنم خیلی مهم است، این توانایی استفاده از قدرت بدنی حریف علیه خودش بود که مرا جذب کرد. این یک هنر رزمی است و بیشتر به استفاده از مغز نسبت به قدرت فیزیکی مربوط می‌شود برای همین شباهت‌هایی به فوتبال طراز اول دارد چون آن هم بیشتر به مغز مربوط می‌شود. بیشتر ذهنی است تا جسمی و از این جهت هر دو به هم شبیه هستند.

از نظر من، شما احترام و کنترل را هم می‌آموزید ضمن اینکه به شما اهمیت سلسله مراتب در ورزش را یاد می‌دهد.» گومز 23 ساله بعد از انتقال 15میلیون پوندی‌اش از فلامنگو به ولورهمپتون در ژانویه 2023 مجبور شده جوجیتسو را کنار بگذارد.

او می‌گوید: «من به ولورهمپتون نیامدم برای اینکه جای دیگری را پیدا نکردم که بتواند اعتمادم را جلب کند، برای اینکه بتوانم تمرین کنم باید به باشگاه اعتماد کنم. باشگاه می‌دانست چه می‌کند، من می‌خواستم دوران فوتبالم را در بالاترین سطح ادامه دهم، باید احساس امنیت می‌کردم. ولوز یکی از بهترین تیم‌های جهان است، یکی از تیم‌هایی که می‌تواند قهرمان لیگ برتر شود اما نباید نگران شکست باشیم، تمرکز روی ترس از شکست هر تیمی را از بین می‌برد. ذهنیت ما اهمیت زیادی دارد.» تنها حسرت گومز این است که پدربزرگ دیوانه فوتبالش، والدومیرو گومز نیست تا بازی او را در بهترین لیگ جهان ببیند: «او یکی از بهترین مشوق‌های من بود، همیشه برای تماشای بازی‌ام می‌آمد اما حالا نیست که در ولور من را ببیند.»