سناریوی تکراری در استقلال؛ منتظر پایان خوش باشیم؟

به گزارش ایلنا، آرامش و استقلال سال‌هاست واژه گانی با هم بیگانه‌اند‌!‌ گویی هر باراین تیم پرطرفدار در مسیر رشد و اعتلا قرار می‌گیرد اتفاقات شوم از راه رسیده و خواب شیرین هواداران را آشفته می‌کند.

شاگردان جوان اما پر انگیزه استراماچونی اگرچه به خاطر تغییرات بسیار  و کوچ مهره‌های کلیدی و ستاره های تاثیر گذار فصل قبل، لیگ را با نتایجی ضعیف و دور از انتظار شروع کردند اما خیلی زود با  هدایت مرد ایتالیایی خود را باز یافته و به سرعت در قالب واقعی شان قرار گرفتند.تا جایی که اکنون صدر نشینی لیگ را در اختیار دارند.

بازی‌های درخشان و پیروزی‌های پر گل پسران آبی بعد از مدت‌ها هواداران این تیم را به ورزشگاه کشانده و دیدار با پدیده‌شان را بیش از شصت هزار تماشاگر در استادیوم آزادی به نظاره نشستند.

 اما آنها در حالی به استقبال بازی با پیکان می‌روند‌ که سرمربی ایتالیایی‌شان یکبار دیگر در اعتراض به تعویق افتادن پرداخت حق و حقوق خود ساز جدایی کوک کرده و قصد دارد عطای کار را به لقایش ببخشد!

او یک حرفه‌ای ست و در دنیای حرفه‌ای قوانین هستند که حکم‌فرمایی می‌کنند نه مسائل احساسی. استراماچونی تا به امروز رفتار مناسب و جنتلمن مآبانه‌ای با فوتبال ایران داشته است اما این دلیل نمی‌شود که در برابر کم‌کاری مدیریت و هیات مدیره  باشگاه در تامین امکانات و شرایط سکوت اختیار کند. او یقیناً با مطالعه و مشاوره کافی به استقلال آمده و می‌داند اگر قدمی از خواسته‌های منطقی‌اش پا پس بکشد سرنوشتی بدتر از شفر آلمانی در انتظارش خواهد بود!

استقلال با پیرمرد آلمانی هم کم از این روز‌های خوب و بردهای پرگل نداشت، اما عدم مدیریت مناسب شادی های مقطعی هواداران را بی سرانجام گذاشت! به ابتدای دو فصل اخیر اگر برگردیم متوجه اتفاقات تکراری خواهیم شد، تیم شفر در حالی فصل هفدهم و پیش از جام جهانی را به پایان رساند که با شکست ذوب آهن قلعه نویی در جمع چهار تیم پایانی غرب آسیا قرار داشت آن تیم به چنان هارمونی و هماهنگی رسیده بود که از همیشه بیشتر به ستاره سوم لبخند می‌زد اما شروع فصل هجدهم استقلال دیگری را تحویل هواداران داد، تیمی بدون مجید حسینی، امید نورافکن ، امید ابراهیمی ، سرور جباروف و از همه مهمتر مامه تیام که سه گل زیبایش در آخرین بازی در خاطر آبی دوستان مانده بود.

با این حال شفر در نیم فصل با جذب پاتوسی‌، ایسما و البته امید نورافکن امتیازات از دست رفته نیم فصل نخست را جبران کرده و تا یک  قدمی صدرنشینی هم رفت.

تیم آن روزهای شفر شباهت عجیبی به استقلال استراماچونی داشت.پیروزی های پر گلی که آبی ها را امیدوارانه به سمت نقطه اوج می برد اما وقایع دربی و  بیرون ماندن عجیب وریا غفوری، دانشگر و امید نورافکن از ترکیب با آن پنالتی چیپ معروف که فرشید اسماعیلی به آسمان زد همه دست به دست هم داده تا  استقلال از صدر جدول فاصله بگیرد و نهایتا در شرایطی عذر سرمربی آلمانی خواسته شد که او نه تنها از لحاظ نتیجه گیری که از نظر شکل بازی نیز استقلال قدرتمندی ساخته بود.

آنچه در طول چند فصل اخیر برای آیی‌های پایتخت بوجود آمده می‌تواند درس گرانقدری باشد برای دست‌اندرکاران این باشگاه بزرگ که فریب موقعیت فعلی را نخورده و در باد نتایج هفته‌های اخیر نخوابند که تجربه نشان داده برخی افراد از درون به باشگاه لطمه زده و در هر موقعیتی بدنبال فراری دادن دادن ستاره‌های این تیم هستند! مصدومیت شجاعیان، سیاوش یزدانی و ... نیز مزید بر علت شده تا دست سرمربی خالی‌تر از همیشه باشد.

استقلال گرچه زیبا و دلچسب بازی می کند اما بضاعت کافی و نیمکت قابل اعتنایی برای باقی ماندن در کورس قهرمانی ندارد و این را هم باید به تیره روزی‌های احتمالی استراماچونی در روزهای پیش رو اضافه کنیم که هر آن احتمال دارد مدیرعامل باشگاه دست به فروش برخی از معدود ستاره های تیم هم بزند.

با این وضعیت آیا می توان پایان خوشی برای استقلال فصل نوزدهم متصور بود؟

سید مهدی فاطمی