ایران – عراق؛ بازی بدون ریسک برای رستگاری

به گزارش ایلنا، میزبانی ورزشگاه دستگردی از بازی‌های عراق در مقدماتی جام جهانی 2018 فرصت خوبی برای تماشای بازی‌هایی سطح بالا بود، بخصوص وقتی حریفان ژاپن و استرالیا نام داشتند. دو تیمی که به ترتیب در سال‌های 2011 و 2015 قهرمان قاره شده بودند و ترکیب‌شان پر از بازیکنان شاغل در تیم‌های معتبر اروپا بود. عراق حریف سرسختی برای این دو تیم بود و توانست هر دو مدعی آسیایی را متوقف کند، هرچند در نهایت از این گروه صعود نکرد.

این دو بازی شباهت زیادی با بازی امروز تیم ملی مقابل عراق دارند. این‌بار هم عراقی‌ها مجبورند در خارج از خانه بازی کنند و این‌بار هم رقیب‌شان (ایران) روی کاغذ بازیکنان مشهورتری دارد. مرور این بازی‌ها تصویر روشنی از حریف امروز تیم ملی می‌دهد؛ تیمی که مهم‌ترین ویژگی‌اش سختکوشی و تسلیم‌ناپذیری است. عراق در هر دو بازی گل اول را دریافت کرد، ولی در نهایت توانست از شکست فرار کند و به یک امتیاز برسد.

عراق امروز در اردن هم حریف سرسختی خواهد بود؛ تیمی که در سه مصاف اخیرش مقابل ایران نباخته و این‌بار هم امیدوار است به تیم ملی که در شرایط گذار است، ضربه بزند.

هدایت عراق پس از ناکامی در مقدماتی جام جهانی 2018 به سرکو کاتانچ سپرده شد که همچنان روی نیمکت این تیم حضور دارد. او برای این اردو چهره‌های تازه‌ای را به تیمش دعوت کرده. مربی اهل اسلوونی که بازی‌های لیگ عراق در هفته‌های اخیر را به دقت زیر نظر داشته، جاستین مرام و احمد یاسین، دو بازیکن باتجربه را خط زده تا با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شود.

هرچند این مربی نتوانسته در بازی‌های بزرگ برنده باشد، ولی عراق خوب بلد است که موی دماغ مدعیان آسیا شود. وضعیت این تیم در جدول کم و بیش شبیه تیم ملی است، با این تفاوت که آنها توانستند در بحرین یک امتیاز بگیرند.

پس از شکست در بحرین حساسیت این بازی برای تیم ملی به اوج رسیده، ولی نباید فراموش کرد که اهمیت این بازی برای عراق هم کمتر نیست. آنها در پنج روز آینده میزبان ایران و بحرین هستند و برای صعود از گروه باید به پیروزی برسند.

به دو بازی عراق مقابل استرالیا و ژاپن برگردیم. عراق هرچند توانست دو حریف پرستاره‌اش را متوقف کند، ولی این امتیازات برای صعود کافی نبود. در بازی‌های اخیر تیم ملی مقابل عراق، ما بیش از حریف به دنبال برد بوده‌‌ایم، ولی این‌بار شرایط متفاوت است و می‌توان گفت که توپ در زمین عراق است. آنها تبحر زیادی در خنثی کردن بازی حریف دارند، ولی برای بردن به چیزی بیش از این نیاز است.

برای ویلموتس که هنوز نتوانسته به شرایط تیم ملی مسلط شود، منطقی‌تر است که در اردن با استراتژی نباختن بازی کند. تساوی بیش از آنکه به زیان تیم ملی باشد، کار عراق را سخت می‌کند. اگر از اردن با یک امتیاز برگردیم، در دو بازی خانگی مقابل بحرین و عراق می‌توانیم کار را تمام کنیم، ولی شکست در این بازی بحران تیم ملی را تشدید می‌کند.

انتخاب این استراتژی به معنی دفاع بسته نیست، ولی باید از ریسک بیهوده بپرهیزیم تا اتفاقات بازی بحرین تکرار نشود و دست خالی برنگردیم.