شمارش معکوس برای ششمین تغییر بزرگ در استقلال

به گزارش ایلنا، فصل بیست‌وچهارم برای استقلال بیش از آنکه یادآور رقابت و امید باشد، شبیه به یک سقوط آزاد تمام‌عیار بوده؛ تیمی که از همان آغاز، در باتلاق بی‌ثباتی نیمکت فرو رفت و تصمیمات شتاب‌زده، آن را هر روز بیشتر از مسیر موفقیت دور کرد.

شروع این فصل پرآشوب، با ادامه همکاری با جواد نکونام رقم خورد؛ مربی‌ای که فصل قبل با از دست دادن قهرمانی، این بار با رویای قهرمانی فصل را آغاز کرد اما خیلی زود به پایان خط رسید و آغازگر دومینوی تغییرات شد. پس از او، سهراب بختیاری‌زاده در دو مقطع به عنوان مربی موقت روی نیمکت نشست و حتی پیتسو موسیمانه، مربی اهل آفریقای جنوبی هم آمد، اما با عملکردی ضعیف و دستمزدی بالا، بدون کوچک‌ترین موفقیت، استقلال را ترک کرد. ماجرای ناکام جذب والتر ماتزاری هم وقت و انرژی باشگاه را تلف کرد تا در نهایت، قرعه به نام میودراگ بوژوویچ بیفتد؛ گزینه‌ای که حالا خودش به یکی از مشکلات اصلی باشگاه تبدیل شده است.

بوژوویچ که با امید نقش‌آفرینی به‌عنوان ناجی وارد شد، حالا نمادی از ناامیدی هواداران است. در ۶ دیداری که روی نیمکت نشسته، حتی یک برد هم به نام او ثبت نشده؛ سه شکست، سه تساوی، ۹ گل خورده و تنها ۴ گل زده! آماری که نه‌تنها ناامیدکننده، بلکه یکی از بدترین عملکردها در تاریخ مربیان استقلال محسوب می‌شود. او میانگین امتیازگیری ۰٫۵ امتیاز در هر بازی را ثبت کرده؛ عددی که در استقلال، یک فاجعه تمام‌عیار به حساب می‌آید.

در چنین شرایطی، نه‌تنها جایگاه بوژوویچ روی نیمکت برای فصل آینده تضمین‌شده نیست، بلکه بعید است باشگاه اصلاً به ادامه همکاری با او فکر کند. استقلال تا اینجای فصل پنج مربی را روی نیمکت خود دیده و همه نشانه‌ها حکایت از آن دارند که در پایان فصل، نوبت ششمین تغییر خواهد رسید؛ تغییری که شاید این بار، تصمیمی آگاهانه و دقیق باشد، نه ادامه‌ همان راه پر اشتباه قبلی.

با نزدیک شدن به پایان فصل، هواداران دیگر امیدی به تغییرات از درون ندارند و باشگاه نیز به نظر می‌رسد تنها در حال شمارش روزها برای پایان همکاری با بوژوویچ است. استقلال برای پایان این چرخه معیوب، به یک تصمیم بزرگ نیاز دارد؛ تصمیمی که آینده باشگاه را نه قربانی تکرار اشتباه، بلکه آغازگر یک مسیر تازه و درست کند.