3پرده از سال 97: تیم ملی، پرسپولیس و استقلال

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، سال 97 برای استقلال، پرسپولیس و تیم ملی سال خاصی بود که به بررسی آن پرداخته‌ایم:

1- این متن را می‌شود با حضور ایران در جام جهانی فوتبال شروع کرد. با روزهای درخشانی که در روسیه 2018 رقم خورد. پیروزی مقابل مراکش، شکست خفیف مقابل اسپانیا و تساوی تاریخی مقابل پرتغال. می‌شود به خرداد ماه رفت و از روزهای داغش گفت.  از صحنه به یادماندنی مهار پنالتی رونالدو توسط بیرانوند تا گل کریم انصاری‌فرد که تساوی ارزشمندی را مقابل پرتغال خلق کرد. جام جهانی آنقدرها هم برای ما سخت نبود و اگر کمی خوش‌اقبال بودیم، می‌توانستیم اولین صعود از مرحله گروهی را هم تجربه کنیم. فوتبال ایران بعد از حضور در جام جهانی شخصیت متفاوتی را تجربه کرد و فهمیدیم بازیکنان‌مان اگر به واقع یک تیم باشند، بی‌آنکه در بایرن مونیخ وهامبورگ بازی کرده باشند، یا تجربه بازی در بولتون و اوساسونا را داشته باشند، می‌توانند نتایج بزرگی را رقم بزنند. هر چند که چند ماه بعد همین تیم بی‌ستاره در جام ملت‌های آسیا شکستی مهلک را مقابل ژاپن تجربه کرد و از این رقابت‌ها کنار رفت و همین شکست اسباب جدایی کارلوس را به وجود آورد، اما نقشه راه برای‌مان همان است که بود و جدایی کی‌روش نباید ما را از رسیدن به هدفی که 7 سال پیش با استخدام کی‌روش آغاز کردیم، غافل کند. حرف این است؛ تیم ملی مربی بزرگ می‌خواهد. یکی مانند کی‌روش و چه بسا بزرگتر از.

2- ماجرای پرسپولیس سال 97 برای هوادارانش شیرین بود. قهرمانی در لیگ و پیامدش حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا. آنچه این عناوین را برجسته جلوه داد، بیش از همه موفقیت با تیمی بود که با وجود محرومیت از نقل و انتقالات پیشروی قابل توجهی در بازی‌های داخلی و خارجی داشت و حتی می‌توانست قهرمان لیگ قهرمانان آسیا

هم باشد.  پرسپولیس سال 1397 منهای هفته‌های پایانی سال که قدری قدم‌هایش با وجود برخورداری از بازیکنان جدید کند شد، به ما فهماند که موفقیت در فوتبال بیش ازآنکه به بازیکنان گرانقیمت نیاز داشته باشد، به یک روح واحد تیمی وابسته است و البته مربی کاربلدی که توانست این هماهنگی را به خوبی در پرسپولیس ایجاد کند.  سال 97، سال تجربه‌ای متفاوت بود با تیمی که انتظارش نمی‌رفت با حداقل‌ها تا پای قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا برود. پرسپولیس با هم بودن و خواستن را برای‌مان معنا کرد.

3- در سال 97 به رغم آنکه بیشتر نگاه‌ها معطوف به تیم ملی بود و پرسپولیس نیز به سبب قهرمانی‌اش در لیگ و حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا تیم برجسته‌ای جلوه می‌کرد اما بارها گذرمان به استقلال دوست‌داشتنی هم افتاد. تیم پرفراز و نشیبی که با وجود قهرمانی در جام حذفی که در ماه‌های آغازین سال به دست آمد اما با شروعی ناامیدکننده در لیگ هجدهم دوباره نقد کارشناسان را باعث شد. استقلال با این وجود در روزهای پایانی سال رشد چشمگیری در جدول رده‌بندی داشت اما مساله استقلال، آزمون و خطاهای مکرر در جذب بازیکنان بی‌کیفیت خارجی است که سرمایه‌های مالی‌اش را در این سال‌ها بارها به باد داده است. در سالی که گذشت استقلال تیام و جباورف را از کف داد و به جای‌شان گرو و نویمایر را به خدمت گرفت. خارجی‌های بی‌کیفیتی که فقط خرج‌های سنگین دلاری روی دست این باشگاه

گذاشتند. مدیران استقلال در سال 98 باز هم با نقل و انتقالات مواجه خواهند شد و انتظار است از تصمیم‌های غلط سالی که گذشت عمیقا درس بگیرند تا شاید این باشگاه علاوه بر حفظ سرمایه‌های دلاری، طعم شیرین قهرمانی در لیگ را تجربه کند. هواداران استقلال در سال جدید عمیقا چشم‌انتظارند و باید آنها را محق دانست.