از طرح 27 ساله ها تا قانون بازنشستگی!

به گزارش ایلنا، سرانجام قانون منع به کار گیری بازنشستگان به مرحله اجرا درآمده وهمزمان با سازمانها ، وزارتخانه ها و ارگانهای دولتی ، ورزش ایران نیز با خانه تکانی گسترده ای مواجه ساخت.این قانون در حالی به اجرا در می آید که می شد با بند و تبصره های کارشناسی شده در برخی موارد استثنا هایی را لحاظ کرد.

ورزش از آن دسته اموری ست که تجربه و پختگی در آن حرف اول را می زند.نگاهی به فدراسیون های بین المللی  و ملی بیاندازیم به نامهایی بر خواهیم خورد که سالهای زیادی از سن بازنشستگی شان گذشته ولی کماکان در راس مجموعه خود به فعالیت ادامه می دهند.به طور نمونه می توان به توماس باخ رییس کمیته بین المللی المپیک اشاره کرد که با نزدیک به هفتاد سال سن چنین مسوولیت خطیری را دارد.آری گراسا برزیلی رییس فدراسیون جهانی والیبال 75 ساله است. تاماش آیان در وزنه برداری وارد نهمین دهه از زندگی اش می شود .سپ بلاتر و ژادو هاوه لانژ تا هشتاد سالگی ردیس فیفا بودند و دهها مورد دیگر از افرادی که همین امروز و با وجود ساخوردگی در مدیریت ورزشی کشورهای مختلف نقش آفرینی میکنند اما اینجا و بر اساس یک قانون عمومی مدیران نچندان سن و سال دار تنها به خاطر مشمول بودن در این قانون مجبوربه خانه نشینی شده و صرفا آنها که از روابط قوی تری برخوردارند می توانند خو.د را در استثناداتی همچون درصد جانبازی و ایثار گری و... جای داده و بر مسند  باقی بمانند.

البته این بدان معنا نیست که همه مشمولین قانون منع بکار گیری بازنشستگان را افراد خبره و توانمند تشکیل داده اند.بلکه  در میان خیل عظیمی از مدیران بازنشسته شاید انگشت شمار افرادی باشند که بشود روی کار آیی و تجربه شان حساب کرد.کسانی که بتوانند برای سالیان سال ورزش ما را بیمه کرده و در میادین جهانی به افتخار و مدال برسانند. باید حساب این دسته از مدیران را از بقیه جدا کرده و فرصت خدمت را مجددا برایشان فراهم نمودد.

در طول چند دهه اخیر بواسطه سومدیریت های صورت گرفته در ورزش و اکثر قریب به اتفاق مدیریتهای کشوری لطمات زیادی به کشور وارد آمد. یکی از بزرگترین معضلات امروز مملکت نبود مدیران لایق و شایسته ایست که بتوانند جای بازنشستگان را پر کرده و حرکت رو به رشد و امیدوار کننده ای را ترسیم کنند.قانون جدید اعمال شده دست کم در عرصه ورزش یادآور طرح من درآوردی و قرون وسطایی مصطفی داوودی رییس وقت سازمان تربیت بدنی در سال 1360 است که بسیاری از قهرمانان شایسته فوتبال ما را از تیم ملی دور نگه داشت.افرادی همچون ناصر حجازی ؛ حسن روشن ، علی پروین ، حسین فرکی ،ایرج دانایی فرد ، نصرالله عبدالهی و...را فقط به این جرم که بیشتر از 27 سال سن دارند حدف کردند! این همان طرحی بود که پایان قدرت و استیلای فوتبال ایران در آسیا را رقم زد و پس از آن  نه فقط هرگز نتوانستیم سه گانه فتح جام ملتهای آسیا را تکرار کنیم که از حضور در فینال این رقابتها نیز باز مانده ایم.

در روزهایی که برخی بزرگان مملکتی  با نزدیک به یک قرن عمر و تجربه در بالاترین مراکز تصمیم گیری قرار داشته و بخوبی از عهده امور بر می آیند شاید بد نباشد  نسبت به بعضی مدیران شایسته که هنوز به مرز پنجاه سالگی هم نرسیده اند فرصت ادامه خدمت داده و از آموخته های ایشان در جهت پیشبرد ورزش کشور بهره مناسب ببریم.

سید مهدی فاطمی