باورنکردنی؛ 12 باشگاه لیگ برتری ایران ناپدید شدند (گزارش ویژه)
تلاش برای یافتن ردی از تعداد قابل توجهی از تیم‌هایی که سابقه حضور در لیگ برتر را داشته اند، بی فایده است. اثری از آنها نیست. حتی یک دفتر کار از این باشگاه‌ها باقی نمانده و آنها تنها تبدیل به یک نام خشک و خالی در فوتبال ایران شده‌اند. تیم‌هایی که روزگاری محل رشد و پرورش بسیاری از فوتبالیست‌های بزرگ این مملکت بوده‌اند و مردان بزرگی را در این عرصه ساخته‌اند.
به گزارش ایلنا، در راس همه این نام‌ها بی هیچ اغماضی باید به نام پاس تهران اشاره کرد. باشگاهی وزین که در سازندگی ید طولایی داشت. در این تعریف باید باشگاه راه آهن تهران را هم گنجاند. در شرح حال راه آهن و خدماتی که به فوتبال داشت، می‌شود صفحات بسیاری را سیاه کرد. راه آهن باشگاهی بود که تا همین 3 فصل پیش در لیگ برتر حیات داشت، آنها پس از سقوط به لیگ یک رفتند تا شاید به لیگ برتر بازگردند اما منحل شدند! سرنوشتی غم انگیز که شاید 10 سال بعد مضراتش برای فوتبال تهران و فوتبال ایران نمایان شود. این دو باشگاه که رفتند احتمالا راه را برای انحلال تیم‌های با قدمت کمتری همچون صبا باز کردند. باشگاهی که همچون پاس میان این شهر و آن شهر دست به دست شد تا آخر به نقطه نابودی برسد. از صبای قم هم خاطرات بسیاری در عرصه فوتبال داریم؛ در لیگ برتر، در جام حذفی و حتی لیگ قهرمانان آسیا.
فوتبال ایران فرزندان خودش را به راحتی می‌بلعد و هیچ نیروی بازدارنده‌ای هم جلودارش نیست. هیچ چیز و هیچ‌کس. فوتبال ضرر‌ده ایران البته پیش از این نیز چهره بسیاری از تیم‌های سازنده دیگر را مخدوش کرده است. به این اسامی بنگرید: «شیرین فراز، شهید قندی، استیل‌آذین، پیام مشهد، داماش (استقلال-پگاه) گیلان، شموشک نوشهر، آلومینیوم هرمزگان، گهر دورود و شاهین بوشهر.»
احتمالا تا چند روز دیگر باید نام مشکی‌پوشان را هم به این دایره بیفزاییم. حال اگر مشکی پوشان هم به ضرب و زور یک فصل دیگر ادامه حیات دهد همین تعداد حذف شده در تاریخ لیگ برتر نیز چشمگیر است. 12 تیم از مجموع 38 تیمی که در لیگ برتر حضور داشته‌اند. در واقع می‌شود اینطور به ماجرا نگریست که از 17 سال فعالیت فوتبال ایران به نام لیگ حرفه‌ای 12 تیم به کلی نابود شده‌اند و حال شاید تنها بتوان داماش گیلان را از این دایره قدری دورتر نگه داشت، تنها به این علت که آنها تلاش می‌کنند از لیگ دو دوباره به لیگ‌های بالاتر صعود کنند اما مگر فوتبال ضرر‌ده ایران که هیچ بازدهی مالی ندارد برای داماش و امثالهم رمقی باقی خواهد گذاشت تا در این کارزار باقی بمانند؟
این باشگاه‌ها در مقابل باشگاه‌هایی که حمایت کارخانه‌های صنعتی یا حامیان مالی محدودی را که فقط به چند تیم خاص سرویس می‌دهند به دنبال دارند، هرگز تاب نخواهند آورد و بعید است که ادامه این وضعیت باز هم دیگر باشگاه‌ها را مجاب به کناره‌گیری از فوتبال نکند. سرنوشتی که برای این تیم‌ها به وجود آمده را می‌شود تا چند صباحی دیگر پیش روی تیم‌هایی همچون نساجی، نفت مسجد سلیمان، استقلال خوزستان، ماشین سازی تبریز و حتی سپید‌رود دید.
ماندن در این فوتبال برای تیم‌هایی که حمایتی را پشت خود نمی‌بینند حقیقتا غیر‌ممکن و ناشدنی است و متولیان و برنامه‌ریزان فوتبال حرفه‌ای ایران اگر با همین فرمان جلو بروند بی شک در آینده به حذف شده‌های قطعی فوتبال ایران تیم‌های تازه‌ای افزوده خواهد شد. رها شدن از این فضای نا‌امید کننده البته چندان هم دشوار نیست. فوتبال اگر سود‌ده باشد، باشگاهداری در فوتبال اگر همراه با پرداخت حق پخش باشد، فوتبال حرفه‌ای اگر حق کپی رایت را به درستی اجرا کند، همه تیم‌هایش ولو در دسته‌های پایین‌تر می‌توانند دخل و خرج خود را جور کنند.
فوتبال ایران نگاهی نو و برنامه‌هایی تازه را می‌طلبد. فوتبال ایران نیازمند برنامه‌ریزانی است که بی‌جهت اساس باشگاه‌های بزرگی همچون پاس و صبا را با انتقال‌های احساسی ویران نکنند. فوتبال ایران برنامه‌ریزانی را میخواهد که جنس تیم‌ها را بشناسند و شهر به شهر قدمت و سابقه تیم‌ها را بررسی کنند و برای حیات آنها و روشن ماندن چراغ باشگاه‌شان دستورالعمل‌هایی ارائه کنند. فوتبال ایران نگاهی متفاوت میخواهد، خطر را باید احساس کرد. شاید فردا دیر باشد. خیلی دیر.
تکمله: حال بماند که چند تیم تهرانی که لیگ برتری هم نبودند اما در لیگ یک و لیگ تهران حضوری چشمگیر داشتند و در ردیف سازنده‌ها قرار داشتند به نیستی و نابودی رفتند. فقط کافی است به سرنخ‌های ظهور علی کریمی، فرهاد مجیدی و جواد نکونام در تیم‌های بزرگتر بنگرید تا نام‌هایی همچون فتح تهران، بانک ملی، بهمن کرج، پارس خودرو و همای تهران مقابل دیدگان‌تان قرار بگیرد. باشگاه‌هایی که هیچ خبری از آنها نیست؛ هست؟
