افول عجیب ستاره پرتاب دیسک ایران / افت 9 متری از لندن تا پکن!

به گزارش خبرنگار ایلنا، نایب‌قهرمان المپیک‌لندن که پس از کسب سومین طلای بازی‌های آسیایی در اینچئون، انتظار می‌رفت رکورد پرتاب‌های خود را حداقل در سطح قابل‌انتظاری حفظ کند و با کمترین نوسان در رقابت‌هایی نظیر لیگ‌الماس و قهرمانی‌جهان به سمت المپیک‌ریو پیش برود، در یک‌سال گذشته روند پرنوسانی داشته و نتوانسته مطابق انتظارات عمل کند.

حدادی که با رکورد 69.32 تنها امید مدال‌آوری دوومیدانی‌ایران در رقابت‌های سطح اول بین‌المللی محسوب می‌شود، پس از کسب رکورد 65.22 در لوکزامبورگ آلمان مجوز حضور در مسابقات‌جهانی چین را بدست آورد ولی در آشیانه‌پرنده پکن هرگز آن ستاره المپیک لندن نبود و با ارائه نمایش بسیار ضعیفی از خود در همان مرحله مقدماتی با پرتاب‌هایی ناامید کننده حذف شد!

حدادی در پرتاب‌اول خود دیسک را تا فاصله 60 متر و 39 سانتی‌متری پرتاب کرد اما در 2 پرتاب بعد خطا کرد. با این نتیجه، نایب‌قهرمان المپیک‌لندن میان 30 شرکت‌کننده در رده 24 قرار گرفت. جالب اینکه حدادی در 2 رویداد مهم المپیک 2008 و جهانی 2015 که هر 2 در چین برگزار شده، ناکام بوده و از رسیدن به مدال بازمانده است.

رکورددار پرتاب دیسک‌آسیا که هنوز موفق به کسب سهمیه‌المپیک ریو نیز نشده، امسال پرتاب بالای 65 متر نیز در کارنامه خود داشت اما نتوانست این نتیجه را در چین تکرار کند تا به فینال رقابت‌ها برسد.

دارنده 3 مدال طلای بازی‌های آسیایی در سال‌های گذشته همواره مدعی است برای تامین هزینه اردوهای خارجی خود و استخدام مربی با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده و در حال حاضر هم مدت‌هاست بدون مربی تمرین می‌کند.

حدادی درباره ناکامی‌اش در مسابقات جهانی چین می‌گوید: «نمی‌خواهم شکست خود را توجیه و نگرفتن مدال را به گردن کسی بیاندازم ولی همه از شرایط من و وضعیتی که 2 سال اخیر داشتم، باخبرند. نمی‌خواهم مسائل و مشکلات‌تکراری را که بارها بیان کرده‌ام و گوش شنوایی هم نداشته، مجدد تکرار کنم اما روز مسابقه تمام تلاشم را کردم ولی شرایط با من یار نبود».

دارنده نقره بازی‌های المپیک‌لندن همچنین افزود «در تمرینات روز قبل از مسابقه به راحتی دیسک را بالای60 متر پرتاب کردم اما این وضعیت روز مسابقه تغییر کرد و تمام زحماتم به هدر رفت».

حدادی البته یکی از دلایل اصلی عدم کسب موفقیت در روز مسابقه را دغدغه‌های فکری و مسائل و مشکلات روحی - روانی می‌داند که بارها آن را به زبان آورده ولی کسی به آن توجه نداشته است.

این ملی‌پوش 30 ساله دوومیدانی به نبود مربی تخصصی پرتاب‌دیسک در کشور که بتواند با شرایط و تکنیک او کار کند، اشاه کرد و گفت: «با صراحت اعلام می‌کنم در رشته دوومیدانی و در پرتاب‌دیسک مربیانی که بتوانند با شرایط و تکنیک من کار کنند در ایران نداریم. در چنین شرایطی چه کار باید کرد؟ پشتوانه‌مالی که ندارید، کسی هم نیست از شما حمایت کند، بنابراین باید خودم به دنبال مربی‌ باشم که بتواند به من کمک کند، نه اینکه برخی دوستان بگویند:"تکنیک و روش کارت را عوض کن"، البته مشکلات زیاد است و قصد عنوان کردن آنها را ندارم. دیگر مهم نیست که بخواهم آنها را تکرار کنم».

حدادی که معلوم است از نتایج ضعیف خود ناراحت است، با ناامیدی از آینده و المپیک ریو حرف می‌زند و می‌گوید: «اگر قرار است به المپیک بروم، باید رکوردم بالاتر از ورودی تعیین شده باشد، در غیر این صورت در آن شرکت نخواهم کرد. به هیچ‌وجه به ورودی المپیک فکر نمی‌کنم و معتقدم باید با یک رکورد مناسب این ورودی را کسب کنم».

اما گلایه‌های حدادی از نبود امکانات، شرایط اردویی مناسب، نداشتن مربی سطح بالا و حمایت های لازم گلایه می‌کند که سرپرست دبیری فدراسیون دوومیدانی معتقد است با وجود محدودیت‌های مالی و نبود مدیریت ثابت در فدراسیون تمامی خواسته‌های احسان ظرف یک‌سال گذشته فراهم شده است. او می‌گوید:« حرف‌های حدادی درباره نداشتن مربی تعجب‌آور است. درباره انتخاب‌ مربی به او اختیار داده بودیم و گفته بودیم نام 4 یا 5مربی تراز اول دنیا را به ما معرفی کند تا با آنها وارد مذاکره شویم. وقتی خود حدادی این کار را انجام نداده چه کاری می‌توانستیم انجام دهیم؟ در مسابقات‌جهانی چین نیز خودش خواست امین نیکفر و دیمیتری به عنوان مربی و پزشک کنارش باشند که با این مسئله نیز موافقت کردیم. با وجود اینکه می‌دانستیم رشته نیکفر پرتاب‌وزنه است و دانشی در زمینه مربیگری پرتاب‌دیسک ندارد، با این درخواست موافقت کردیم تا حدادی با شرایط دلخواهش به مسابقات برود».

مهاجرشجاعی در ادامه به ریز هزینه‌هایی که تنها امسال برای حدادی هزینه شده اشاره می‌کند و می‌گوید: از 15 اردیبهشت تا 5 شهریور 23 میلیون تومان برای امورپزشکی، 20 هزار یورو پول نقد، 60 میلیون تومان برای سفر به آلمان و آمریکا برای شرکت در لیگ الماس و چین برای شرکت در قهرمانی آسیا، 39 میلیون تومان برای خرید بلیت سفر به چین برای شرکت در قهرمانی جهان و 12 میلیون تومان برای سفرهای درون کشورهای آمریکا و آلمان برای حدادی هزینه کرده‌ایم. مجموع هزینه‌هایی که فدراسیون دوومیدانی در این مدت برای حدادی کرده 213 میلیون تومان است.

صرف چنین هزینه‌ای در شرایطی است که احسان حدادی پایین‌ترین رکوردهای پرتابی خود را ظرف یک‌سال گذشته در جهانی چین داشته که فاصله ای بعید با پرتاب او در المپیک لندن(68.19) دارد. از سوی دیگر غیبت رابرت هارتینگ پرتابگر آلمانی فرصت مناسبی بود تا احسان در رقابت های جهانی چین به روی سکو برود ولی پرتاب‌های ناامید کننده او حذف زودهنگام نماینده کشورمان را به دنبال داشت.

در جهانی چین حدادی به رکورد 60.39 دست یافت و در همان دور مقدماتی با 2 خطا از گردونه مسابقات کنار رفت. این در حالی بود که او دو هفته پیش از آن در لوکزامبورگ آلمان دیسک را به میزان 65.22 پرتاب کرده بود.

در مسابقات جهانی چین، پرتابگر لهستانی با 67.40 به مدال طلا رسید و ورزشکاران بلژیک و باز هم لهستان به ترتیب با 66.90 و 65.18 به مدال‌های نقره رسیدند. در واقع اگر احسان تنها می‌توانست رکورد خود در لوکزامبورگ آلمان را تکرار کند مدال برنز جهانی او قطعی بود.

با وجود تمامی انتقادهایی که به عملکرد احسان حدادی حداقل ظرف یک‌سال اخیر وجود دارد ولی تیمور غیاثی از این قهرمان‌ملی دفاع می‌کند و حاضر نیست افت این پرتابگر را نتیجه عملکرد فنی او بداند. غیاثی می‌گوید: «انتقاد خوب است به شرط آنکه منصفانه و کارشناسانه باشد. زمانی که دونده من دغدغه‌مالی دارد و حتی برای حضور در میدان سخت‌جهانی یک ماساژور ندارد، چه انتظاری می‌توان از او داشت؟ حدادی فقط بدشانسی آورد و دلیل آن هم مشکلاتی است که او از بعد از بازی‌های المپیک لندن به آن دچار شد».

غیاثی تصریح کرد: «حدادی از بعد از بازی‌های المپیک مربی نداشت و به تنهایی تمرین می‌کند. این در حالی‌است که دغدغه‌فکری و مسائل‌مالی نیز همواره گریبان این ورزشکار را به دلیل عدم حمایت‌های لازم گرفته و اینها آفتی است که هر ورزشکاری را از پا در می‌آورد».

سرپرست تیم‌ملی دوومیدانی اعزامی به چین همچنین گفت: «حدادی یک روز قبل از مسابقه در جریان تمرینات به راحتی و به نرمی دیسک را بالای 62 متر پرتاب کرد اما روز مسابقه همه چیز به هم ریخت. آیا نباید یک بار برای همیشه دنبال دلایل این ناکامی‌ها باشیم؟ ناکامی‌هایی که ریشه در مسائل زیادی دارد و باید یک بار برای همیشه آنها را حل و فصل کرد.

در فاصله کمتر از یک‌سال تا بازی‌های المپیک ریو زنگ خطر برای پرتابگر کشورمان به صدا درآمده و با ادامه این روند مشخص نیست حدادی به عنوان یکی از امیدهای ورزش ایران در المپیک می‌تواند باز هم برای دوومیدانی افتخار آفرینی کند یا باید منتظر افول این ستاره افتخار آفرین باشیم.

بی‌شک حمایت‌های مسئولان وزارت‌ورزش و فراهم‌کردن شرایط تمرینی مناسب برای این قهرمان‌ملی که آخرین المپیک دوران ورزشی‌اش را تجربه خواهد کرد، در بازگشت نایب‌قهرمان المپیک‌لندن اثربخش خواهد بود، هرچند خود حدادی هم باید با تجدید روحیه و هدف‌گذاری‌های جدید و بویژه ریاضت‌کشی در یک‌سال باقی‌مانده بتواند به همان پرتابگر افتخارآفرین کشور تبدیل شود.