شمسایی سرمربی تیم ملی؛ کاپیتان تاسیسات؛ تصمیم دشوار برای آقای‌خاص فوتسال!
کار شمسایی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی را تمام شده بدانید.
به گزارش خبرنگار ایلنا، داستان دوری وحید شمسایی از تیم ملی بالاخره به انتهای خود رسیده تا بار دیگر شاهد حضور این ستاره سال‌های اخیر فوتسال ایران در تیم ملی باشیم اما این بار با کمی تفاوت...
آخرین حضور شمسایی در عرصه‌‌ملی به سال 2012(1391) بر‌می‌گردد؛ همان سالی که در امارات تیم‌ملی سوم شد تا جام‌قهرمانی تقدیم چشم‌بادامی‌ها شود ولی وحید عنوان آقای‌گلی آسیا را برای فوتسال‌ایران کسب کرد با این حال او دیگر روی خوش ندید تا پیراهن و بازوبند ملی را از دست بدهد.
اگرچه او بارها با انگیزه‌های عجیبی که داشت خود را ثابت کرد ولی نه تنها به تیم ملی دعوت نشد، بلکه هر روز از عرصه ملی دور و دورتر شد اما گذر زمان بار دیگر بر همه مسائل اثر خود را گذاشت و حالا زمان بازگشت است.
شمسایی در صورتی که باشگاه‌تاسیسات‌دریایی موافقت خود را رسمی کند، این بار روی نیمکت تیم‌ملی خواهد نشست تا در جام‌ملت‌های آسیا تاج‌آسیایی را بعد از 2 دوره ناکامی به فوتسال‌ملی‌ایران برگرداند؛ کاری که با تاسیسات‌دریایی ماه گذشته در اصفهان موفق به انجام آن شد.
با اینکه عده‌ای تلاش زیادی کردند گزینه‌های خود را روی نیمکت تیم‌ملی بنشانند ولی به نظر می‌رسد این بار افتخاری اصرار زیادی بر نشستن شمسایی روی نیمکت تیم ملی دارد و به نظر باید کار را تمام شده بدانیم چراکه بدون شک باشگاه‌تاسیسات نگاه‌ملی به این پروژه دارد و احتمالا مخالفتی با حضور همزمان شمسایی روی نیمکت تیم‌ملی و این باشگاه نخواهد داشت.
نکته‌ای که هنوز مبهم است اینکه شمسایی در تیم‌ملی بازی هم خواهد کرد یا نه؟! اعلام اسامی تیم‌ملی از سوی کمیته‌فوتسال و دعوت‌نشدن شمسایی به عنوان بازیکن می‌تواند پایان‌رسمی دوران ملی بازیکنی باشد که باید او را سمبل فوتسال‌ایران بنامیم.
دوران پر افتخار ملی شمسایی بر کسی پوشیده نیست. عناوینی که به گفته خود او در ویترین خانه‌اش و برگ‌برگ تاریخ فوتسال ایران ثبت و ضبط شده ولی اینکه او از بازی با لباس و بازوبند تیم‌ملی دست بکشد؛ کمی دور از ذهن می‌آید چراکه اشتها و عطش سیری‌ناپذیرش هنوز فروکش نکرده و همانگونه که در جام‌باشگاه‌های آسیا عنوان بهترین‌گلزن و بهترین بازیکن را یک تنه از آن خود کرد، انگیزه‌های فراوانی دارد که همچنان با لباس ملی فتوحات دیگری هم داشته باشد.
قهرمانی با تیم‌ملی در 8 دوره جام‌ملت‌ها و 2 عنوان سومی سال‌های 2006 و 2012 او را در تاریخ فوتسال ایران به بازیکنی جاویدان بدل کرده که چشم پوشیدن از کسب دوباره جام در لباس‌ملی برای او سخت خواهد بود.
آیا او فقط به نشستن روی نیمکت تیم‌ملی و هدایت شاگردانش قناعت می‌کند؟ این سوال برای کسانی که از او شناخت کافی دارند سخت و آسان است...