واعظ‌آشتیانی: ورزش‌ایران سلیقه‌ای اداره می‌شود، نه هدفمند/کار در ورزش را بلد نیستیم
مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال تاکید می‌کند که سنگ بنای ورزش ایران از ابتدا کج گذاشته شده و تعریف علمی و مدیریتی در آن صورت نگرفته است.
امیررضا واعظ‌آشتیانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره شرایط ورزش ایران در گذشته و امروز گفت: برای بررسی شرایط ورزش‌ایران، باید به ادوار گذشته رجوع کرد و تا امروز را دید. من به شرایط ورزش‌ایران، با دید مدیریتی نگاه می‌کنم و سعی می‌کنم نقطه‌نظراتی که ارائه می‌دهم، فارغ از نگاه سیاسی باشد چرا که ورزش، مقوله جامعی است که باید در تمام عرصه‌‌ها به درستی آن را هدایت کرد.
وی در ادامه افزود: باور من این است که ورزش‌ایران از همان ابتدا سنگ بنایش کج گذاشته شده و تعریف علمی و مدیریتی درستی در آن صورت نگرفته و این سوال پرسیده نشده که ما ورزش را برای چه می‌خواهیم!
قائم‌مقام سابق سازمان تربیت‌بدنی خاطرنشان کرد: ما در طول این سال‌ها تنها شاهد بوده‌ایم که شعارهای مختلفی بر در و دیوار نوشته شده، مانند «توانا بود هر که دانا بود» یا «عقل سالم در بدن سالم است» یا «زنیرو بود مرد را راستی» اما فارغ از این شعارها به این موضوع نگاه نکرده‌ایم که چرا دنیا به غیر از مسائل جسمانی، تا به این حد به ورزش توجه می‌کند و بدون‌شک مسائل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی عمده‌ای وجود دارد که ورزش در آن نقش اصلی را ایفا می‌کند و در واقع سلامتی جامعه بخشی از این مسائل بوده است.
واعظ‌آشتیانی یادآور شد: با این حال ورزش در کشور ما به صورت سلیقه‌ای بوده و هدف در آن تعریف نشده است و برای همین نیروهای کارآمدی هم تربیت نشده‌اند که برنامه‌ها را محقق کرده و به آن رسیدگی کنند. ما کدام نیروی آموزش دیده را و کدام امکانات را در اختیار داریم؟ تنها رویاپردازی کرده‌ایم و به خیال خودمان در عرصه‌های مختلف موفق بوده‌ایم. این درست است که چشم‌انداز 20 ساله و برنامه 5 ساله داریم اما دولت‌ها تکالیفشان را به دستی انجام نداده‌اند و سلیقه‌ای عمل کرده‌اند. مجلس‌ها هم در تعارض با دولت‌ها بوده‌اند و قانونی جدی در خصوص ورزش تصویب نکرده‌‌اند و بیشتر در حال تعارف کردن بوده‌اند و دستگاه های نظارتی هم بر اعمال قوانینی که وجود داشته، ضعیف عمل کرده‌اند.
رئیس پیشین فدراسیون دوچرخه‌سواری در ادامه گفت: ما باید به این موضوع توجه داشته باشیم که تنظیم روابط اجتماعی مناسب در کنار ورزش است که به وجود می‌آید. با ورزش هزینه‌های درمان، کاهش پیدا می‌کند و به بهداشت کمک می‌شود و در سبد اقتصادی مردم، به جای تهیه دارو، ورزش و تفریح جایگزین می‌شود.
واعظ‌آشتیانی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: ما نیازمند مطالعه جامع و کاملی در خصوص فرهنگ و ورزش هستیم و باید به جای اینکه ارگان‌های مختلف هرکدام یکسری امکانات ورزشی داشته باشند و بگویند ما به ورزش کمک می‌کنیم، در یک مجاری قرار بگیریم و به توسعه ورزش همگانی در کشور کمک کنیم تا از پراکندگی‌ها جلوگیری شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا جمع شدن تمام نهادها و یکسان‌سازی آنها، مشکلی با خصوصی‌سازی ورزش ندارد، گفت: این موضوع خودش عامل جذب سرمایه‌گذار می‌شود. ما در قانون اساسی چیزی به نام خصوصی‌سازی ورزش نداریم و عنوان شده باید تلاش شود که سرمایه‌گذار به حضور در ورزش و آموزش و پرورش علاقه‌مند شود و اختیارات را در اختیار مدارس قرار دهد. من به تازگی شنیدم که عنوان شده می‌خواهند مدارس را واگذار کنند اما این موضوع به هیچ عنوان قانونی نیست چرا که دولت حق واگذاری کردن امکانات خود را ندارد اما این اتفاق متاسفانه در گذشته صورت گرفته و سیاستمداران در حال معامله در این خصوص هستند. ما باید به این موضوع توجه داشته باشیم که ورزش عامل پیوند ملت‌ها و رفع کدور‌ت‌ها در کشورهای توسعه یافته است و 5درصد از تولید ناخالص ملی کشورهای بزرگ به بخش ورزش اختصاص دارد.
واعظ‌آشتیانی درباره این صحبت وزیر ورزش و جوانان که عنوان کرده دولت برای تکمیل پروژه‌های خود در سراسر کشور نیاز به 8 هزار میلیارد تومان بودجه دارد و تکمیل این پروژه‌ها 40 سال به طول می‌انجامد، اما در دولت گذشته به تناوب اخبار مختلفی در خصوص افتتاح پروژه‌های ورزشی به گوش می‌رسید، گفت: متاسفانه این کارها با فشارهای سیاسی صورت گرفته است. من زمانی که معاون وزیر صنایع بودم، یکی از نمایندگان به من گفت بیا در فلان منطقه کلنگ بزن و شهرک صنعتی افتتاح کن اما من با این پیشنهاد او مخالفت کردم و گفتم من تا وقتی که آن منطقه امکانات مناسب برای ایجاد شهرک صنعتی نداشته باشد و بودجه مناسبی برایش در نظر گرفته نشود، به هیچ عنوان این کار را انجام نمی دهم. با این حال برخی فشارها از سوی افراد مختلف باعث می‌شود تا چنین پروژه‌هایی افتتاح شده و بعد به صورت ناقص رها شود.
وی عنوان کرد: چه اشکالی دارد که دولت‌ها به جای کارهای تبلیغاتی، بگویند ما در طول این چند سال که در مسند کار هستیم، تنها می‌توانیم بخشی از کار را انجام دهیم. به جای 8هزار میلیارد تومان، هزار میلیارد تومان هزینه کنند و برنامه‌ای را به جای دو سال، در چهار سال به اتمام برساند و بقیه کارها را به دولت‌های دیگر واگذار کنند. منتها کار دولت‌ها این شده که وقتی می‌آیند دنبال فرار از مسئولیت هستند و تنها مدیران قبلی را محکوم می‌کنند که این کار تزویر است.
مدیرعامل اسبق باشگاه استقلال یادآور شد: در زمان بازی‌های المپیک 2012 لندن ما شاهد بودیم که در تمام استادیوم‌ها، یک نماد فراماسونری با ظرافت خاصی کار شده بود و در همان زمان داشتند مسلمانان میانمار را می‌کشتند. در جام‌جهانی تمام تیم‌های بزرگ جهان با یکدیگر رقابت می‌کردند اما رژیم صهیونیستی در حال جنایت در فلسطین بود. آنها این موضوع را استفاده صحیح از ورزش برای اینکه افکار عمومی را از کاری که انجام می‌دهند دور کنند تلقی می‌کنند و ما استفاده غلطی از ورزش می‌کنیم. قبل از جام‌جهانی 2014 برزیل، خبرهایی از اعتصاب‌ها و اعتراض‌های مردم این کشور و راهپیمایی‌های خیابانی در این کشور شنیده می‌شد. اما حالا می‌بینید اوضاع در برزیل آرام شده است و این نشان می‌دهد که بودجه حاصله از برگزاری جام‌جهانی باعث بهبود اقتصادی مردم این کشور شده و هم اینکه امکانات ورزشی و استادیوم‌های شان رشد بسیار خوبی پیدا کرده است. شما قبل از بازی‌های آسیایی نامی از گوانگجو و یا اینچئون نشنیده بودید اما این شهرها امروز در آسیا شناخته شده هستند و محلی برای جذب جهانگرد در آینده به شمار می‌روند.
رئیس پیشین فدراسیون دوچرخه‌سواری خاطرنشان کرد: ورزشکاران بزرگ در سراسر دنیا، برای خودشان برند شده‌اند. شما اوسین بولت دونده مشهور را می‌بینید که سالیانه 25 میلیون دلار درآمد دارد همین‌طور لیونل مسی سالی 25 میلیون یورو از اسپانسر خود می‌گیرد و یا رونالدو سالی 22 میلیون دلار اما بهداد سلیمی قهرمان وزنه‌برداری المپیک و جهان از ایران تنها ماهی 3 میلیون تومان درآمد دارد. ارزش کار سلیمی با ورزشکاری مثل بولت چه تفاوتی دارد؟ این موضوع نشان می‌دهد که ما کار در ورزش را بلد نیستیم و ورزش ما به یک بیماری لاعلاج و مزمن دچار شده است.
واعظ‌آشتیانی در پایان گفت: ورزش ما نیازمند این است که از فکر کارشناسان و نیروهای توانمند خود به درستی استفاده کند. ما نیروهای تحصیلکرده، جوان و خوبی داریم که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم. مانند هشت سال جنگ تحمیلی که جوان‌ها آمدند و جنگ را اداره کردند و یا در دولت‌هایی مثل دولت شهید رجائی و یا مقام معظم رهبری ریاست آن را بر عهده داشت، شاهد بودیم جوان‌هایی 25ساله، 28 ساله، 32 ساله و جوان مسئولیت‌های مهمی را برعهده داشتند. البته تنها تحصیلکرده بودن ملاک این نیست که ما از عده‌ای در شغل‌های مهم استفاده کنیم. ما باید یاد بگیریم که از هر کسی سر جای خودش استفاده کنیم تا به موفقیت برسیم.
گفت‌وگو: حامد جیرودی