کج‌راهه‌های المپیک پاریس: نگاهی به ناکامی‌های بزرگ ایران در ۱۴۰۳ (گزارش)
المپیک پاریس ۲۰۲۴ برای ورزشکاران ایرانی، فرصتی برای درخشش و آزمونی سخت بود. اگرچه برخی از چهره‌های مطرح موفق به نمایش شایسته‌ای شدند، اما ناکامی‌های تلخ و شکست‌های پیش‌بینی‌ناپذیر نیز در این میدان تجربه شد.
به گزارش ایلنا، المپیک پاریس ۲۰۲۴، مرحله‌ای پرتنش و در عین حال فرصت‌ساز برای ورزشکاران ایرانی بود. جایی که برخی از ستارگان ورزش ایران به بلندای آسمان رسیدند، اما برای دیگران، این مسیر به بن‌بست ختم شد. در این میان، تعدادی از چهره‌های برجسته ایران نتواستند انتظارات را برآورده کنند و با شکست‌هایی که حتی برای خودشان هم پیش‌بینی‌ناپذیر بود، به ناکامی‌های تلخی دچار شدند. در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به این شکست‌ها و عواملی که این ورزشکاران را در پاریس از رسیدن به افتخار بازداشت.
فرصتی که برای سابر ایران دود شد
اگرچه شاگردان پیمان فخری در بخش انفرادی و دوئل رودررو با رقبای سرشناس خود، حرفی برای گفتن نداشتند و همان ابتدای کار همگی حذف شدند. اما دربخش تیمی سابریست‌ها، شرایط متفاوتی داشتند. شرایطی که حسرت علاقه‌مندان به این رشته نیز به‌واسطه همان آمادگی و انگیزه بالای آنها بود. شاگردان فخری آمده بودند تا با فراموش کردن خاطره تلخ شکست برابر ایتالیا در توکیو، نخستین مدال المپیک را به نام خود سند بزنند. اما درحالی‌که پیروزی‌های شیرین و تاریخی ما مقابل قدرت‌های برتر شمشیربازی جهان یعنی امریکا و مجارستان می‌رفت تا برای نخستین بار موفقیتی بزرگ را برای سابریست‌های ایران سند بزند، با ناکامی مقابل کره‌جنوبی برای فینالیست شدن و سپس باخت ناامیدکننده مقابل فرانسه میزبان در دیدار رده‌بندی، حسرت به دل ماند و دستش از مدال خوشرنگی که فقط یک قدم مانده بود دور گردنش حلقه بزند کوتاه ماند. قطعاً شمشیربازی ایران اسیر حواشی و رفت‌وآمدهای غیرکارشناسی کادرفنی‌اش شد.
بازنده‌ای با کتف در رفته
حسن یزدانی سال 1403 را با اتفاقات عجیبی پشت‌سر گذاشت اما با این‌حال نام او در بین بازنده‌ها قرار می‌گیرد. یزدانی در ابتدای سال به دلیل جراحی کتف در آستانه حذف از المپیک بود. نام کامران قاسمپور برای وزن 86 کیلوگرم مطرح شد اما شکست دیوید تیلور در انتخابی تیم ملی کشتی آزاد امریکا و انتخاب بروکس به یزدانی انگیزه داد تا هر جور شده به المپیک بیاید. مثل روز برای همه مشخص بود که یزدانی با وضعیتی که کتفش دارد، نمی‌تواند به مدال طلا برسد. با وجود این یزدانی اصرار کرد و با اصرار او کامران انصراف داد تا یزدانی به المپیک برود. کتف یزدانی در مسابقه فینال از جا درآمد تا همانی شود که همه پیش‌بینی می‌کردند.
طلای گمشده در یک غفلت
اینکه کشتی‌گیری با مدال نقره المپیک بازنده نام بگیرد، خیلی کار سختی است اما باید نام امیرحسین زارع را در بین بازنده‌های بزرگ قرار داد. امیرحسین زارع در حالی شانس اصلی مدال طلا بود که در دیدار فینال مقابل گنوپتریاشویلی مثل آب خوردن امتیاز از دست داد. زارع در جهانی 2023 مثل آب خوردن مقابل این کشتی‌گیر باتجربه گرجی به برتری رسیده بود تا مدال طلا بگیرد اما با اشتباهات فاحش در این فینال از حریفش عقب افتاد و بعد برای جبران این شکست چند ثانیه کم آورد تا بعد از برنز توکیو، این‌بار با نقره پاریس به انتظار طلای لس‌آنجلس بنشیند البته انتظاری که شاید بی‌نتیجه باشد.
عموزاد؛ بی‌رحمی که در فینال مهربان شد
لقب بی‌رحم گرفته بود و تا فینال وزن 65 کیلوگرم المپیک هم بی‌رحمانه پیش رفت. تا قبل از فینال زین ردتفورد، موسکایف و دودایف را بدون اینکه امتیازی بدهد با ضربه فنی شکست داد تا به فینال برسد. این رحمان بی‌رحم در فینال بشدت رحیم شد و در یک کشتی پر انتقاد 11 بر 3 شکست خورد تا مدال طلا را از دست بدهد. کسب مدال نقره وزن 65 کیلوگرم المپیک برای رحمان ارزشمند بود اما او هم بازنده نام گرفت چراکه مسیر سخت را با قدرت رفته بود و فینال را به خودش باخت. او حریفانی را شکست داد که دو طلا و یک برنز جهان را داشتند اما به کسی باخت که تازه‌وارد بود.
پایان یک راه؛ یونس امامی و خداحافظی در پاریس
12 سال از خداحافظی صادق گودرزی می‌گذرد اما بعد از صادق، کشتی ایران فقط یک سال در 74 کیلوگرم کشتی‌گیر مطمئن داشت، آن‌هم عزت‌الله اکبری بود که در سال 2013 به مدال نقره جهان دست پیدا کرد. بعد از عزت‌الله اکبری، تنها یونس امامی بود که در چند دوره پیاپی قهرمانی جهان توانست دوبنده تیم ملی را به تن کند ولی هیچ‌وقت نتوانست به مدال طلا برسد. در المپیک هم او فرانک چامیزو را شکست داد اما قرعه سختی داشت و در دور بعد به کایل دایک باخت. با شکست دایک در نیمه نهایی، یونس از دور مسابقات خداحافظی کرد و حالا شاید پاریس آخرین نمایش یونس و خداحافظی همیشگی او باشد.
تفتیان؛ بر باد رفته با دویدن‌های بی‌سرانجام
حسن تفتیان در دوره‌ای کوتاه نامش را بر سر زبان‌ها انداخت تا در دوی سرعت بتواند برای ایران بدرخشد. اگرچه کار بسیار سختی بود اما با این‌حال درخشش‌های او باعث شد تا نام و نشانی پیدا کند. برای پاریس هم با سر و صدای زیادی راهی شد و در نهایت با رکوردی ضعیف و دور از انتظار به کارش پایان داد تا او هم به انتهای خط رسیده باشد. شاید سرنوشت تفتیان نشان‌دهنده این باشد که برای بزرگ شدن فقط تبلیغات کافی نیست. باید تلاش کرد و باید در مسابقات بین‌المللی مهم نتیجه این تلاش‌ها را دید.
فصیحی؛ همسفر تفتیان در ناکامی
تفتیان در نمایش‌های خود البته هیچ وقت تنها نبوده و یک همتای خانم هم داشته. فرزانه فصیحی هم مانند حسن تفتیان تا دلتان بخواهد لقب به خودش اختصاص داد اما خروجی این القاب چی بوده؟ در المپیک پاریس هم با سر و صدای زیاد حاضر شد اما نمایشی ناامیدکننده داشت. همین رفتارها بوده که حالا احسان حدادی تصمیم گرفته تا برای مسابقات قهرمانی جهان وایلد کارت را برای این دو نفر هدر ندهد و یک اسم جدید را انتخاب کرده است. فرزانه فصیحی پتانسیل خوبی داشت تا بتواند بسیاری از عناوین را به نام خودش بزند اما از این فرصت استفاده نکرد و مشخص نیست که فرصت دیگری نصیب او می‌شود یا نه؟
جوادی؛ اسیر حاشیه و ناکامی
مصطفی جوادی وزنه‌بردار دسته ۸۹ کیلوگرم ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس بی‌شک یکی از ناکام‌ترین ورزشکاران اعزامی به این دوره از بازی‌ها بود. جوادی بعد از حواشی فراوانی که با رقیب پرمدال داخلی‌اش یعنی «کیانوش رستمی» داشت، به هر ترتیب با حذف رستمی مسافر المپیک شد و پرامیدترین وزنه‌بردار ایران در نخستین تجربه حضورش در این آوردگاه بزرگ برای کسب مدال لقب گرفته بود. اما او دریک قدمی مدال برنز المپیک، گوی و میدان را به رقیب ایتالیایی خود (پیزولاتو) واگذار کرد تا ناکام بزرگ کاروان وزنه‌برداری و ورزش کشور باشد.
علیپور؛ سریع اما ناکام
رضا علیپور سریع‌ترین مرد عمودی جهان در بخش سنگنوردی سرعت را شاید بتوانیم ناکام سربلند بازی‌های المپیک فرانسه بدانیم. سریع‌ترین سنگنوردی که بهترین‌های دنیا همواره مقابل قدرت، توانمندی و افتخارات او سر تعظیم فرود آوردند. المپیک فرانسه اما برای علیپور خوش‌یمن نبود. زیرا برخی کم‌توجهی‌ها و کمبود امکانات موجب شد تا این ستاره قزوینی در مصاف واتسون سنگنورد امریکا و رکورددار جهان با ثبت ۴ ثانیه و ۸۸ صدم ثانیه ناکام مانده و حسرت مدال برنز فرانسه در دلش جاودانه شود. حریف امریکایی علیپور با ۴ ثانیه و ۷۴ صدم ثانیه برنزی شد تا بغض و حسرت جایش را به اشک شوق دهد.
پرچم‌داری با وداع زودهنگام
ندا شهسواری کاپیتان تیم ملی تنیس روی میز که در المپیک پاریس پرچمدار کاروان ایران بود، وداعی زودهنگام با این رقابت‌ها داشت. او که تک‌سهمیه زنان پینگ‌پنگ‌باز را در پاریس کسب کرده بود، در این رقابت‌ها عملکرد خوبی از خود به‌جا نگذاشت و در همان دور اول مقابل ریتیکا پاواده فرانوسی نفر 18 رنکینگ دنیا شکست خورد تا هنوز نیامده از گردونه المپیک حذف شود. عجیب‌تر از حذف او اما بهانه‌جویی‌ها بعد از این باخت بود که سرمربی این بازیکن دلیل باخت کاپیتان تیم ملی ایران، با سابقه 3حضور در المپیک را جو سنگین سالن مسابقه دانست!
تیرهایی که هرگز به هدف نخوردند
یکی از رشته‌هایی که عملکرد قابل دفاعی در المپیک پاریس و سال 1403 نداشت، تیراندازی بود. در شرایطی که تیراندازی ایران در المپیک توکیو با 6سهمیه حاضر بودند، در پاریس تنها 4تیرانداز موفق به حضور در المپیک شدند. همچنین درحالی‌که تیراندازی توسط جواد فروغی در توکیو به طلا رسیده بود، در المپیک پاریس با افتی فاحش روبه‌رو شده و دستش به مدال نرسید تا تیرها به خطا برود. شرمینه چهل‌امیرانی و فاطمه امینی در تفنگ بادی 10متر به ترتیب یازدهم و بیست‌وششم شدند و از رسیدن به فینال بازماندند. همچنین محمد بیرانوند جوان‌ترین عضو کاروان ایران در پایان این رقابت‌ها هم 24ام شد و به گفته خود به‌خاطر برنامه غلط مربی‌اش از کسب نتیجه خوب بازماند.
قایق‌هایی که به گل نشستند
قایق قایقرانان ایرانی در المپیک پاریس فرسنگ‌ها دور از ساحل مقصود به گل نشست. در شرایطی که قبل از المپیک هنوز خبری از جداسازی روئینگ از فدراسیون قایقرانی نبود، تیم ملی آب‌های آرام با ترکیب علی آقامیرزایی در کایاک و محمدنبی رضایی در کانو و مهسا جاور و زینب نوروزی در روئینگ دونفره و فاطمه مجلل در روئینگ تک‌نفره راهی المپیک پاریس شدند. فارغ از نتایج قایقرانان آب‌های آرام که با توجه به عدم اردوی مناسب خارجی و امکانات لازم نتایجی نسبتاً معقول را به‌دست آوردند، عملکرد روئینگ‌بازان در آب‌های پاریس چیزی فراتر از فاجعه بود. تیم ملی روئینگ از همان ابتدای ورود به دهکده حواشی زیادی داشت و افرادی مثل مهسا جاور با پرسه در فضای مجازی آن هم قبل از مسابقه، به حواشی البسه کاروان ورود کرده و تمرکز تیم را برهم زدند که در پایان دودش به چشم تیم ملی رفت.
بوکس ایران؛ غرق در باتلاق
بوکس ایران که بعد از انقلاب در تمامی ادوار المپیک حضور داشته است، در مسابقات انتخابی المپیک 2024 دستش به سهمیه نرسید تا از پرواز پاریس جا بماند. بی‌شک در سریال ناکامی‌های اخیر بوکس ایران، مسئولان فدراسیون نقش اصلی را بازی کرده‌اند، چرا که قبل از این با توجه به عملکرد نامطلوب بوکسورها در بازی‌های آسیایی هانگژو زنگ خطری بلند برای بوکس ایران به صدا در آمده بود؛ زنگ خطری که گوش مسئولان فدراسیون به آن بدهکار نبود تا ناقوس مرگ بوکس ایران در المپیک پاریس شود. با تحویل گرفتن صندلی ریاست فدراسیون توسط روح‌الله حسینی، همه بر این باور بودند که باتوجه به اینکه او از جنس این رشته است، می‌تواند کارهای بزرگی برای بوکس انجام دهد اما تا به اینجای کار پیش‌بینی‌ها غلط از آب در آمده.
عالمیان‌ها؛ برادران شکست خورده
تیم ملی تنیس روی میز ایران با وجود حضور نفرات باتجربه‌ای همچون نوشاد و نیما عالمیان، برادران سرشناش و پرافتخار این رشته ورزشی، باز هم نتوانست در المپیک پاریس به موفقیت دست یابد و بازیکنان ایرانی در همان مراحل ابتدایی و درعین ناباوری از دور مسابقات حذف شدند. این نتیجه، تکرار تلخ شکست‌های زودهنگام پینگ‌پنگ‌بازان ایران در ادوار گذشته المپیک است. یکی از اتفاق‌های تلخ و ناکامی‌های دردآور، شکست‌های سنگین برادران عالمیان (نیما و نوشاد) بود. 2 ملی‌پوشی که درخشش آنها در بازی‌های آسیایی هانگژو موجب شده بود تا روی عملکردشان حساب ویژه‌ای باز شود. اما هر دو برادر نهایتاً با دست خالی و بی‌مدال، برادران مدعی ولی ناکام بازی‌های المپیک فرانسه لقب گرفتند. ناکامی و تلخی عملکرد آنها در پاریس همچنان ادامه دارد و هنوز دست از سر این دو برادر برنداشته است. باید دید سال آینده هم برای آنها همین‌گونه خواهد بود یا ورق برای عالمیان‌ها برمی‌گردد؟ نوشاد و نیما در آخر دوره قهرمانی خود قرار گرفتند و حالا چند جوان تازه‌نفس به تیم اضافه شده‌اند. تلفیق نیروی جوانی نفراتی مثل بنیامین فرجی با تجربه ارزشمند نوشاد و نیما عالمیان می‌تواند روزهای خوبی را برای تنیس روی میز ایران رقم بزند. البته یک نکته مهم دیگر هم وجود دارد و آن هم این است که درخشش بنیامین می‌تواند موتور محرکی برای برادران عالمیان باشد. بازی‌های ناگویا خیلی دور نیست و برای این بازی‌ها باید به نحوی کار کرد که تک مدال برنز تنیس روی میز با رنگ بهتری تکرار شود.
