ماجرای جالب حمایت طرفداران سلتیک از ایرلند
طرفداران تیم سلتیک پیش از بازی امشب پرچم ایرلند را در ورزشگاه ایجاد کردند.
به گزارش ایلنا، در چارچوب مسابقات نیمه نهایی جام حذفی باشگاه‌های اسکاتلند امشب تیم سلتیک میزبان گلاسکو رنجرز بود. این مسابقه با برتری دو بر یک تیم میهمان به پایان رسید تا گلاسکو راهی مرحله فینال شود.
پیش از این مسابقه، طرفداران سلتیک با گازهای رنگی پرچم ایرلند را در ورزشگاه ایجاد کردند. در حالیکه این مسابقه در کشور اسکاتلند برگزار می‌شود، تشکیل این پرچم کمی عجیب به نظر می‌رسید اما با بررسی یک داستان قدیمی، این علامت سوال برطرف می‌شود.
قحطی بزرگ کشور ایرلند در سال‌های ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۲ و مشکلات اقتصادی فراوان باعث شد مهاجرت ایرلندی‌ها در قرن نوزدهم میلادی به شدت افزایش پیدا کند. در پی این مهاجرت، جمعیت ایرلندی‌های شهرهای بزرگ اسکاتلند مثل گلاسکو رشد قابل توجه‌ای داشت. اما مشکلی وجود داشت: ایرلندی‌ها که عمدتا از مسیحیان کاتولیک بودند توسط جامعه پروتستان اسکاتلند آن طور که باید مورد پذیرش قرار نمی‌گرفتند. از نظر اسکاتلندی ها آنها چیزی بیشتر از کارگران طبقه فقیر جامعه نبودند، حتی با وجود اینکه تعدادی از آنها به جایگاه مورد احترامی رسیده بودند. ایرلندی‌ها هم دل خوشی از پروتستان‌ها نداشتند. در زمان قحطی شکاف طبقاتی بی داد می‌کرد. در دوبلین روزانه ده‌ها ایرلندی کاتولیک می‌مردند و از آن سو پروتستان‌های انگلیس و شمال ایرلند که از ثروتمندان جامعه بودند هنوز جشن‌های بزرگ برگزار می‌کردند. آنها بخش کاتولیک را نادیده گرفتند، به درخواست کمک هایشان آنگونه که باید جواب ندادند و اینگونه بود که شکاف بین این دو گروه مذهبی در ایرلند بیش از پیش عمیق شد.
آندرو کرینز با نام مذهبی برادر ولفرید متولد ایرلند بود که بعد از سال‌ها تحصیل در مدرسه Marist Brothers در فرانسه برای خدمت به جامعه ایرلندی اسکاتلند به گلاسکو مهاجرت کرده بود. ولفرید در سال ۱۸۸۸ باشگاه سلتیک را با هدف جمع‌آوری کمک مالی برای کودکان کاتولیک ایرلند احداث کرد. حالا شاید ارتباط بین سلتیک و ایرلند برای شما کمی روشن‌تر شده باشد. لوگوی باشگاه برگرفته از گیاه ملی ایرلند (شبدر ) بود و رنگ سبز نیز این هویت ایرلندی را بیش از پیش نمایان می‌کرد.
ملی‌گرایان ایرلند جزو طرفداران سلتیک هستند. آنها برخلاف سلطنت‌طلب‌ها و پروتستان‌ها، در رسانه ها قدرت خاصی ندارند؛ بنابراین کجا بهتر از زمین فوتبال برای نشان دادن اعتراضات و بیان عقاید خود؟ سکو‌های ورزشگاه سلتیک برای آنها به یک تریبون خبرپراکنی تبدیل شد. با گسترش تلویزیون و پخش‌زنده برنامه های فوتبالی، آنها به یک رسانه قدرتمند دست پیدا کردند؛ چیزی که همیشه دنبالش بودند. خبرنگارهای فوتبالی همه جا حاضر بودند: بیرون از ورزشگاه، درون بار های شهر، هنگام بازی، درون ورزشگاه، روی سکو ها، هر جایی که فکرش را بکنید... آنها خواسته یا ناخواسته به رسانه ایرلندی‌ها و جمهوری‌خواهان تبدیل شده بودند.
این جریانات سیاسی و مذهبی و رگه‌های ایرلندی در تاریخچه سلتیک ریشه دوانده است. سلتیک با این جریانات و با این ویژگی‌ها شناخته شده و در ادامه هم همین‌گونه شناخته می‌شود. برایان مک‌گویرک نویسنده کتاب Celtic FC - the Ireland Connection می‌گوید:
سلتیک باشگاهی است که ما ایرلندی‌ها با افتخار می‌توانیم آن را باشگاه خود بنامیم. سلتیک میراث ما است، میراثی که توسط مردان ایرلندی شجاع و با بصیرتی نظیر برادر ولفرید، پت ولش و جان گلس به ما سپرده شده است. بسیاری از مردان بزرگی که در شکل‌گیری سلتیک نقش داشتند، از مهاجران ایرلندی بودند؛ ایرلندی که در آن دوره به دلیل قحطی و ناآرامی‌های سیاسی فلج شده بود. ما فقط از سلتیک حمایت نمی‌کنیم؛ سلتیک جزئی از ما است. سلتیک برای ما چیزی بیشتر از یک باشگاه فوتبال است. سلتیک یک مکتب، یک هویت و یک جشن برای ایرلندی بودن یا بودن در ایرلند است.»
