دیرباز: اگر فقط به فکر مهار مسی باشیم، بدبخت می‌شویم!

بازیگر سینما و تلویزیون کشورمان معتقد است اگر در جام جهانی استرس نداشته باشیم و با تمرکز کافی مقابل حریفان به میدان برویم، صعود ما از این گروه چندان هم دور از دسترس نیست، اما همه چیز به بازی اول مقابل نیجریه بستگی دارد و برای تیم ملی ایران بسیار تعیین کننده است.

گفتگوی کامبیز دیرباز با خبرنگار ایلنا را در زیر بخوانید:

حضور تیم ملی در جام‌جهانی چه تاثیری روی مردم و جامعه دارد؟
نیاز به گفتن ندارد چون ما آن بازی‌های معروف تیم ملی مقابل استرالیا، آمریکا و کره‌جنوبی را تجربه کرده‌ایم و از عکس‌العمل مردم مشخص است که از راهیابی تیم ملی به جام جهانی چقدر خوشحال هستند. این قضیه فقط مختص به ایران نیست و در همه کشورهای صاحب فوتبال در جهان شاهد هستیم که با یک برد ملی یا باشگاهی مردم آنها در خیابان‌ها هستند و خوشحالی می‌کنند و انگار حال جامعه خوب می‌شود. جام جهانی هم بزرگ‌ترین فستیوال فوتبالی است و چه بهتر که ما با آرژانتین و نیجریه همگروه هستیم که تیم‌های خوبی هستند، هر چند بوسنی هم تیم دست و پا بسته‌ای نیست.

انتظار داریتیم ملیاز گروهش صعود کند؟
انتظاری نباید داشت. با آن بضاعتی که داشتیم و امکانات کمی که فدراسیون فراهم کرد، همین که به جام جهانی رفتیم پرچم بچه‌ها بالا است، اما وقتی وارد جام‌جهانی می‌شوی، دوست داری تیمت از گروهش صعود کند و وقتی تیم وارد مرحله حذفی می‌شود، اعتماد به نفس بچه‌ها بالا می‌رود و انگار وقتی غول مرحله گروهی رد می‌شود، بازیکنان روحیه و اعتماد به نفس می‌گیرند. اگر می‌خواهیم واقع‌بینانه به مسائل نگاه کنیم، در بازی اول خیلی چیزها مشخص می‌شود و اگر مقابل نیجریه ببازیم، باید چمدان‌ها را ببندیم و منتظر بازگشت باشیم، اما اگر یک مساوی از نیجریه بگیریم، می‌توانیم امیدوار باشیم.

در مورد بازی با آرژانتین و شخص مسی که اینقدر در مورد آن صحبت شده، چه نظری دارید؟
این به خاطر بزرگی مسی است که این همه در موردش صحبت می‌شود. مسی آنقدر بزرگ و حرفه‌ای است که همه آرژانتین را با مسی می سنجند، اما آنقدر که ما به مسی فکر می‌کنیم، مسی به ما فکر نمی‌کند. برای او بازی با ایران مثل بقیه بازی‌ها است. ما باید بدانیم آن روز آرژانتین ۱۱ مسی دارد و تیم بزرگی است و اشتباه است که تمام تمرکزمان را فقط روی مسی بگذاریم. روزی که پیشکسوتان میلان به ایران آمدند، همه دوست داشتند سمت مالدینی بروند تا با او عکس داشته باشند. آن بازی چون دوستانه و نمادین بود، ایرادی نداشت و بامزه هم بود، اما اگر در بازی رسمی چنین کاری کنیم و همه بخواهند سمت مسی بروند، ‌ بدبخت می‌شویم و ۱۰ تا می‌خوریم.

اگر تیم ملی از گروهش صعود کند، ‌ چقدر شگفت‌زده می‌شوی؟
صعود از این گروه کار خیلی بزرگی است و اگر صعود کنیم، فوتبال ما رشد می‌کند. اگر خوشبینانه نگاه کنیم، بازیکنانی مثل دژاگه، ‌ قوچان‌نژاد و نکونام یا خود کی‌روش که میدان‌های بین‌المللی زیادی دیده‌اند، می‌توانیم امیدوار باشیم چون آن‌طور که مسی برای مردم ایران گنده است، برای بازیکنان با تجربه ما نیست چون جلوی او و امثال او زیاد بازی کرده اند. اگر بچه ها ریلکس باشند و تمرکز کنند، می شود نتیجه گرفت و مشکل ما فقط استرس است که خودمان به آن دامن می زنیم.

شما چرا همراه با هنرمندان به برزیل نمی‌روید تا کنار تیم ملی باشید؟
من همان روز اول انصراف دادم چون دخترم به دنیا آمده و نرفتم. ترجیح می‌دهم دخترم نیاز را بغل کنم و بازی‌ها را ببینیم.

گفت‌وگو: مهدی نوری