مستندنگاری (نقشه برداری) محوطه تاریخی گندی‌شاپور
مدیر پایگاه میراث فرهنگی گندی‌شاپور و ایوان کرخه از مستندنگاری (نقشه‌برداری) این محوطه باستانی و تاریخی خبر داد.
به گزارش ایلنا، یعقوب زلقی (مدیر پایگاه میراث فرهنگی گندی‌شاپور و ایوان کرخه) اظهار کرد: در راستای اهمیت مستنندگاری آثار و بناهای تاریخی، کاهش آسیب‌ها و... عملیات نقشه‌برداری محوطه گندی‌شاپور به وسیله دوربین توتال استیشن درحال انجام است.
او با اشاره به اهم اهداف این طرح عنوان کرد: تعیین نقاط چی پی اس (بنچ مارک) در سرتاسر محدوده به منظور تعیین عرصه وحریم و ایجاد نقاط بنچ مارک ثابت با نصب دال بتونی به منظور آشنایی کشاورزان و جلوگیری از ورود آسیب‌های احتمالی ناشی از فعالیت‌های کشاورزی و ... به درون محدوده عرصه وحریم از جمله اقداماتی است که در این طرح در دستور کار قرار گرفته است.
مدیر پایگاه میراث فرهنگی گندی‌شاپور و ایوان کرخه در ادامه افزود: ایجاد نقاط بنچ مارک ثابت با نصب دال بتونی در نقاط مختلف محدوده عرصه (حداقل به تعداد 10 عدد) در راستای تعمیم به کل محدوده و فراهم ساختن زیرساخت لازم در پروژه‌های بعدی این محوطه، ثبت و ضبط بناها و آثار شاخص محوطه که درمعرض آسیب احتمالی هستند و نیز تهیه نقشه در مقیاس‌های مختلف از همه داده‌های مستندشده متناسب با شرح خدمات مدنظر، از دیگر اهدافی است که این طرح دنبال می‌کند.
او با بیان این که کار مستندنگاری محوطه باستانی گندی‌شاپور اولین بار در سال 1395 انجام شد و طی آن تپه‌ها و بخش‌های مختلف محوطه باستانی مشخص شدند و اطلاعات آنها ثبت و ضبط شد اضافه کرد: یکی از مهمترین اولویت‌های محوطه‌های باستانی تهیه نقشه است که در تکمیل مطالعات پایه و دیگر برنامه‌های میدانی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و اقدامی ماندگار برای فعالیت‌های باستان‌شناسی در این منطقه در آینده است.
او خاطرنشان کرد: این مهم باهمکاری بخشداری شهر چغامیش درحال انجام است.
گفتنی است، شهر باستانی گندی‌شاپور (جندی‌شاپور) با ۸۰۰ هکتار وسعت در ۱۲ کیلومتری شهر دزفول در مجاورت روستای اسلام‌آباد واقع است. دانشگاه جندی‌شاپور واقع در محوطه باستانی شهر جندی شاپور دزفول که اکنون تنها بقایایی از آن برجا مانده، نخستین مرکز علمی جهان در زمان ساسانیان بود که به دستور شاپور اول ساسانی در حدود 1800 سال قبل در این شهر تأسیس و رشته‌های پزشکی، فلسفه و نجوم در آن تدریس می‌شد. این دانشگاه در عصر خود معتبرترین مرکز علمی جهان بود که رشته‌هایی چون پزشکی و نجوم در آن تدریس می‌شد. آثار برجا مانده این شهر در ۲۴ شهریور سال ۱۳۱۰ به شماره ۴۶ در ردیف آثار ملی به ثبت رسید.
