شفاف‌سازی درباره باگ‌های فیلم «متری شیش و نیم» و مجموعه «بوی باران»/ سومین پلیس سایبری دنیا هستیم/ نمایش پلیس «کم هوش» به نفع هیچ کس نیست

به گزارش ایلنا، مجتبی رشوند، مدیرعامل «ناجی هنر» وابسته به نیروی انتظامی؛ همزمان با نمایش هفت فیلم تولیدی که به مناسبت هفته ناجا تا پایان هفته هرشب از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود، به ارائه توضیحاتی در رابطه با جزییات این پروژه‌ها، نمایش پلیس در آثار و حواشی فیلم «متری شیش و نیم» و سریال «بوی باران» پرداخت.

رشوند درباره مسائل نشان دادن پلیس در مجموعه‌های تلویزیونی که هفته جاری روی آنتن تلویزیون می‌رود، گفت: هرچند که از نظر ما پلیس یک آدم عادی است که دارای خطا و ضریب اشتباه هم هست اما برخی از ضعف‌ها در حوزه کارهای پلیسی به خاطر عدم آگاهی از این شغل و جزییات آن است. به همین خاطر ما در تولید این آثار علاوه بر آنکه مشاور انتظامی در پروژه‌ها داشته‌ایم، خیلی از این گروه‌ها را بردیم تا پلیس را از نزدیک ببینند و با جزییات پرونده‌ها در کنار بالاترین پلیس‌های تخصصی آشنا شوند. مثلا ما برای پلیس اقتصادی  پیش فرمانده پلیس تخصصی رفتیم یا برای فیلم دیگری پیش رییس پلیس فتا و پلیس پیشگیری رفتیم که اتفاقا عوامل سازنده آثار هم بسیار استقبال کردند. به طور کلی در ناجی هنر این کار را برای پروژه‌ها انجام دادیم تا فاصله بین پلیس و هنرمندان را کمتر کنیم و تاکنون نتیجه مثبتی از آن گرفته‌ایم.

پلیس نباید متافیزیک و غیرواقعی باشد

مدیرعامل موسسه «ناجی هنر» با تاکید بر اینکه در تولید فیلم‌های جشنواره پلیس از چهره‌های جوان و کمتر شناخته شده استفاده شده است، ادامه داد: هنوز تعریف سلبریتی را نمی‌دانم! افرادی بودند که چهره‌های درجه دو تلویزیونی محسوب می‌شدند اما دستمزدهای عجیب و غریبی از ما طلب کردند. خیلی از ما هنوز نمی‌دانیم که مبنای این دستمزدها چیست و چرا اینقدر زیاد است؟ به هرحال ما هم برای جوان گرایی و هم برای صرفه جویی در هزینه‌ها سعی کردیم در گروه بازیگران اغلب کارهای جشنواره فیلم پلیس به جوان‌ها و تازه نفس‌ها یا کسانی که مجال کمتری داشتند فرصت بدهیم و از نتیجه راضی هستیم.»

وی همچنین معتقد است نباید پلیس را غیرواقعی و سفارشی نشان داد و اظهار داشت: یک برهه‌ای در آثار صرفا اکشن و زد و خورد بالا دیدیم و گاهی در آثار در حوزه انتظامی اغراق آمیز شده بود و مخاطب وقتی چیزهای متافیزیک و بعضا غیرواقعی از پلیس می‌دید فکر می‌کرد پلیس این شکلی است و وقتی فردای آن روز با یک پلیس مواجه می‌شد و می‌دید او شکل دیگری است باورهایش به هم می‌ریخت و به همه چیز شک می‌کرد.

با معصوم نشان دادن پلیس مخالفیم

رشوند ضمن بیان اینکه با معصوم نشان دادن پلیس مخالف است، گفت: ما پلیسی را معصوم و دارای ابعاد الهی مطلق جلوه ندادیم. به هرحال پلیس ما سومین پلیس سایبری دنیا است اما نمی‌تواند که به یقه همه مردم رادار وصل کند. ناگزیر، جرم اتفاق می‌افتد اما طبق آمار بیشتر از ۹۰ درصد تصمیمات پلیس در تشخیص مجرم درست بوده و ناآگاهی مردم باعث این حجم از جرم شده است باید این تفکر را اصلاح کرد.

شکاف‌ها و باگ‌های سیستماتیک فیلم «متری شیش و نیم»

یکی از حواشی پررنگ جشنواره فجر سال گذشته درباره فیلم «متری شیش و نیم» اتفاق افتاد. رشوند در پاسخ به درخواست شفاف‌سازی پیرامون این موضوع که چرا همکاری عوامل «متری شیش و نیم» و «ناجی هنر» اتفاق نیفتاد توضیح داد: من معتقدم فیلم «متری شیش و نیم» فیلم شریف و محترمی است فقط ایراداتی دارد که غیرقابل کتمان است. ایرادات فیلم لابه لای پروپاگاندای زیاد برای آن گم شد. مثلا به عنوان یک مخاطب می‌گویم نه کسی که در این حوزه کار می‌کند.

وی افزود: روایت این فیلم جوری پیش می‌رود که تا نیمه داستان قهرمان پلیس است و در نیمه دوم همان شخصیت ضدقهرمان می‌شود. نیروی انتظامی با فیلم مشکلی نداشت که نشود حلش کرد و حتی خود سعید روستایی؛ کارگردان این فیلم هم شاهد بود که من از فیلم دفاع هم کردم و گفتم تا فلان دقیقه قصه خوب پیش می‌رود یا به‌طور نمونه گفتم که این فیلم مصائب یک پلیس از جمله استرس‌ها، سختی‌ها، لحظات سخت تصمیم‌گیری و مواردی از این دست را خیلی خوب نشان می‌داد.

رشوند در ادامه بیان کرد: اما اگر بخواهید این فیلم را از منظر نیروی انتظامی ببینید، فیلم چند خطای سیستماتیک داشت که پیام بدی را منتقل می‌کرد. مثلا اگر ما زجر دادن زن رضا مرادی، وقتی سگ به سراغش می‌آید را نمی‌دیدیم، بهتر بود. یا نباید بد شدن حال بچه‌ها را در همان پلان می‌دیدیم. بچه آینده کشور است و گناهی ندارد. چرا تصویر او را باید از پلیس خراب کنیم، پلیس باید حافظ خانواده باشد و ما در آن صحنه‌ها کنار خانه رضا مرادی استرس و عذاب یک زن و بچه را از حضور پلیس می‌بینیم که تصویر همه بچه‌ها از پلیس را بهم می‌زند. رفتار پلیس برای یک کودک می‌شود ایجاد ارعاب و ترس و بهم زدن آرامش یک خانواده. درحالی که ماجرا از این قرار است که پلیس تا وقتی درصد زیاد و نزدیک به یقین مطمئن نباشد وارد خانه کسی نمی‌شود که آن خانه را بهم بزند و دنبال مواد بگردد.

وی ادامه داد: مورد دیگر اینکه ما اصلا بازداشتگاه این چنینی که در فیلم تصویر می‌شود، نداریم. بازداشتگاه رده سنی دارد و نمی‌تواند یک بچه، قاتل و قاچاقچی همه در یک بازداشتگاه باشند یا مثلا در هیچ بازداشتگاهی شما نمی‌توانید دستشویی پیدا کنید. این حجم از آدم را در هیچ زندانی در بازداشتگاه با این ابعاد نگه نمی‌دارند و معمولا به محیط‌های باز با انواع نگهداری‌های بهداشتی می‌برند تا احیانا بیماری بین این افراد منتقل نشود. شما همه این موارد را کنار هم بگذارید و ببینید این باگ‌های سیستمی قطعا برای ما به عنوان «ناجی هنر» طوری نیست که بتوانیم از آن عبور و توافق کنیم.

وی با عنوان اینکه همکاری لازم تا همان زمانی که ارتباط فیلم با «ناجی هنر» برقرار بود به صورت کامل انجام شده است، بیان کرد: آنها اینجا رفت و آمد کردند و امکانات لجستیک و چیزهای زیادی در اختیارشان قرار دادیم اما در نهایت این همکاری بنا به همین دلایل شکل نگرفت.

وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه پلیس حق ندارد هیچ فردی را ولو اینکه مجرم هم باشد، به سمت دستگاه بادی اسکنر هول بدهد. این موضوع منع قانونی دارد. فقط می‌تواند از او بخواهد که اگر انجام نداد ۱۲ ساعت او را نگه دارد تا اگر چیزی در معده‌اش است، تخلیه کند. اما اینجا برعکس اتفاق افتاده و اگر این پلان را یک فرد خارجی ببیند، می‌تواند بگوید این اقدام ناقض حقوق بشر است. یا مثلا در جایی دیگر فردی به نام رضا ژاپنی وجود دارد که بردن این اسم با این لقب کار اشتباهی است و اگر در یکی از نمایش‌های خارج از کشور یک ژاپنی فیلم را ببیند حق اعتراض دارد. آن هم کشوری که ۱۳ سال است که یک گرم شیشه نه به آن وارد و نه صادر شده است.  به هرحال وقتی ما خودمان نسبت به فیلم‌هایی که به کشورمان توهین می‌کنند موضع منفی داریم نباید خودمان هم در فیلممان کشوری را ولو با یک اسم زیر سوال ببریم و ملاحظات را باید رعایت کنیم. هر خبرنگاری دلش بخواهد ما می‌توانیم برای ورود به هر بازداشتگاهی در سطح کشور به او مجوز بدهیم تا ببیند آیا بازداشتگاهی شبیه آنچه در فیلم «متری شیش و نیم» وجود داشت دیده می‌شود یا نه؟

رشوند با بیان اینکه واقف به این است که در هر کار نمایشی، سهم تخیل و واقعه پردازی سهم بسزایی دارد، اظهار داشت: نویسنده و کارگردان ممکن است به خاطر وجه دراماتیک کار چیزی را اضافه کرده باشند، ما این را متوجه می‌شویم اما بالاخره وقتی بعضی از اتفاقات این فیلم می‌تواند باعث تغییر ذهنیت یک فرد عادی از پلیس و مجموعه او بشود، وجهه پلیس را برای مخاطب زیر سوال ببرد، احساس ناامنی برای او به وجود بیاورد و یا تصویر ذهنی نسل آینده را بهم بریزد، ما مجبور می‌شویم حداقل در این فیلم حاضر نشویم. مثلا ما در همین ۷ کار جشنواره پلیس که در حال پخش است، پلیس واقعی نشان داده می‌شود. پلیسی که متافزیک و غیرواقعی نیست و حتی اشتباه هم می‌کند.

نشان دادن پلیس کم هوش به نفع هیچ کس نیست

 رشوند در پایان درباره سریال «بوی باران» نیز اینطور گفت: اعتیاد بحث مهمی است و باید درباره آن فیلم و سریال ساخته شود اما باید با هوشمندی هم آسیب اجتماعی را نمایش بدهیم و هم پلیس را. در «بوی باران» همه چیز اغراق شد آقای ضیایی قرار بود پلیس باشد که تبدیل شد به بازپرس که بازپرس اساسا این حیطه اختیارات را ندارد چون یک آدم پشت میزنشین است. در کل می‌خواهم بگویم اینکه پلیس کم هوش نشان داده شود درست نیست؛ چون اساسا پلیس این چنینی به نفع هیچ کس نیست.