نویسنده سریال عروس تاریکی مطرح کرد؛
۶۰ درصد سریال‌های دنیا معمایی و پلیسی هستند/ در سینما و تلویزیون تنوع ژانر نداریم/ یک چهارم جمعیت جهان حاشینه‌نشین هستند
عباس نعمتی با بیان اینکه ۶۰ درصد سریال‌های دنیا معمایی و پلیسی هستند، گفت: متاسفانه در سینما و تلویزیون ما تنوع ژانر کمی وجود دارد و به آثار پلیسی_جنایی خیلی کم پرداخت می‌شود.
عباس نعمتی نویسنده سریال بوی باران(عروس تاریکی) در خصوص همکاری با محمود معظمی در سمت کارگردان و اینکه تا چه اندازه از به تصویر درآمدن این مجموعه رضایت دارد، به خبرنگار ایلنا گفت: قبل از این مجموعه با آقای معظمی در سریال "تکیه بر باد" و "شاید برای شما اتفاق بیفتد" همکاری داشتیم و این مجموعه سومین همکاری ما به شمار می‌آید. تجربه این سال‌ها یک همزبانی خوب ایجاد کرده که حال و هوا و زبان هم را می‌فهمیم. علاوه بر این بازیگرهایی که در این مجموعه حضور دارند، بازیگران خوب و با تجربه‌ای هستند، از جمله رضا کیانیان، رویا نونهالی، نرگس محمدی و حدود بیست بازیگر با تجربه. خوشبختانه تا به حال بازخوردها از سریال خوب بوده و انشا‌الله در ادامه بیش از این نیز مردم از کار رضایت پیدا کنند.
وی همچنین درباره صحنه به قتل رسیدن عروس در شب عروسی‌اش که با توجه به نمایش آن در قسمت دوم توقعاتی را برای دیدن اتفاق‌های بیشتر در قسمت‌های آینده ایجاد کرده، توضیح داد: در ادامه داستان، حادثه‌ها و داستان‌های خیلی بیشتری رخ خواهد داد و بینندگان با ورود شخصیت‌های دیگر و خطوط داستانی جدید، اتفاقات متعدد و متنوعی را خواهند دید و امیدوارم رضایتشان جلب شود. مثلا از یکی دو قسمت دیگر تازه داستان نرگس محمدی و حمیرا ریاضی شروع می‌شود و امیدوارم کشش‌های داستانی بیشتر هم بشود.
این نویسنده در پاسخ به این پرسش که چرا در تلویزیون کمتر با ژانر معمایی جنایی مواجه‌ایم، پاسخ داد: متاسفانه ما چه در سینما و چه تلویزیون خیلی تنوع ژانر نداریم. در تلویزیون غالبا با ملودرام اجتماعی مواجه‌ایم و یک مقدار هم سریال طنز. در سینما هم فیلم‌ها یا کمدی هستند یا اجتماعی. ژانرهای جنایی و معمایی، فانتزی، کودک، تاریخی، ورزشی، ترس و... خیلی به ندرت در سینما دیده می‌شود. به نحوی که سینمای ما یک سینمای اجتماعی شده که یک موقعیت اگزوتیک و اجتماعی خاص را پیدا می‌کند و بسطش می‌دهد یا فیلم‌های کمدی که براساس بازیگران بفروش ساخته می‌شوند. تقریبا ۶۰ درصد سریال‌های دنیا معمایی و پلیسی هستند. ولی نویسنده‌ها و کارگردانان ما کمتر به این ژانر می‌پردازند. این ژانر هم جذاب است هم به جامعه احساس امنیت و آرامش خاطر می‌دهد؛ چون عکس فیلم‌های اجتماعی که صرفا با فرد آسیب دیده همراه شده از زاویه دید کسی روایت می‌شود که در حال رفع یا بررسی بزه و آسیبی است. برای همین تخیلش گزنده نیست و آن حس دلسوزی و پیگیری حس آرامش به جامعه منتقل می‌کند.
نعمتی همچنین درباره انتخاب موضوع این سریال و چگونگی پرداخت آن توضیح داد: من چند سالی درگیر موضوع آسیب‌های اجتماعی در پژوهشگاه فرهنگ و هنر و پژوهشگاه آسیب‌های اجتماعی وزارت کشور بودم. به نوعی محصول آن دوره مطالعه، پژوهش و مستندهایی درباره آسیب‌های اجتماعی است. از همان زمان خیلی دوست داشتم که درباره آسیب‌های اجتماعی یک سریال کار کنم. اینکه ریشه‌های آن چه چیزهایی است؛ از کجا آمده و چه پیامد‌هایی را می‌تواند همراه داشته باشد و چطور این آسیب‌ها درهم تنیده و در پنجاه، شصت سال گذشته به این صورت مزمن شده است.
وی افزود: البته این مسایلی است که همه دنیا درگیر آن هستند و تنها ما نیستیم که با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم. حاشیه‌نشینی، اعتیاد، طلاق و مسایلی از این دست در جهان وجود دارد و بیش از دو میلیارد نفر در دنیا که بیش از یک چهارم جمعیت جهان را شامل می‌شوند، حاشیه‌نشین هستند. بر همین اساس پرداختن به حاشیه‌نشینی و دیدن مسائل آنها مسئله فردای جهان است. به این ترتیب در این مجموعه تلاش کردم، بحث اعتیاد، حاشیه‌نشینی و طلاق و درهم تنیدگی این موضوعات و نقش حمایتی خیریه‌ها و مراکز حمایتی را نشان بدهم و تلاش کنم یک حس مشارکت عمومی در مواجه با آسیب‌ها را در مردم ایجاد کنم. به نوعی در این مجموعه می‌خواستیم نشان دهیم که جامعه ایران واقعا یک جامعه پویا است که همه در آن به هم کمک می‌کنند و به این صورت نیست که اگر کسی مشکل داشته باشد مردم به هم کمک نکنند. مثال بارز این موضوع را در همین ماجرای سیل دیدیم که جامعه چقدر زنده است.
نویسنده سریال «اولین شب آرامش» در ادامه بیان کرد: در مسئله آسیب‌های اجتماعی خیریه‌ها و مراکز حمایتی متعددی وجود دارد و اگر تلخی آسیب هست این شیرینی کمک و همدلی مردم هم هست. هرکس به زندگی شخصی خود یا اطرافیانش نگاه کند، بالاخره می‌بیند که به طریقی و در جایی در حال کمک به کسی است که می‌تواند اعضای خانواده، دوستان، فامیل، همسایه و یا افراد دیگری باشد. این موارد نشان می‌دهد که جامعه ما زنده است. این واقعیت جامعه است اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که تصور مردم با این واقعیت تفاوت دارد و بر این اساس بخشی از جامعه باور ندارند که دیگران در مشکلات به آنها کمک می‌کنند. ما در این سریال تلاش کردیم، زنده بودن جامعه و دست خیر داشتن مردم را به جامعه یادآور شویم و شکاف تصور ذهنی و واقعیت عینی را کم کنیم.
وی افزود: ما وقتی از آسیب‌های اجتماعی صحبت می‌کنیم، عموما فقط وجه تلخ آن را می‌بینیم ولی در کنار این وجه تلخ قسمت شیرینی وجود دارد که معمولا مغفول می‌ماند و آن هم این است که مردم نسبت به این قضایا بی‌تفاوت نیستند و از کنار آن نمی‌گذرند. برعکس احساس ناامیدی که اکنون به شدت در حال تبلیغ است، واقعا جامعه نسبت به این موارد فعال است و این موضوع در خانواده‌ها و اجتماع دیده می‌شود.
نعمتی با بیان اینکه در چند سالی که با این موضوع درگیر بوده، بیشتر از آسیب‌های اجتماعی، اهمیتی که مردم به هم می‌دهند، برایش جذابیت داشته است، گفت: در این مدت بیشتر از اینکه خود حاشیه‌نشینی، اعتیاد یا طلاق را ببینم، آن بخشی برایم مهم بود و جذابیت داشت که آدم‌ها چقدر به یکدیگر کمک می‌کنند و ما از آن غافل هستیم. تصور اغلب افراد در جامعه این است که با بردن فرد معتاد به کمپ و ترک او همه چیز تمام می‌شود، در صورتی که مواد مخدر ابعاد بسیاری دارد. از ابعاد روانشناختی تا آثار اجتماعی در خانواده، ابعاد درمانی، انتظامی، امنیتی و پیوند مواد مخدر با تروریسم. ابعاد اقتصادی و نقش مواد مخدر در پولشویی و اقتصاد سیاه. تلاش کردیم در این داستان این پیچیدگی موضوع و سختی مواجهه با این پدیده در دنیای جدید را نشان دهیم.
وی در پایان گفت: در حقیقت ابعاد نشان داده نشده آسیب‌های اجتماعی و پیچیدگی موضوع ساختار داستانی پیچیده و معمایی با خطوط مختلف داستانی را طلب می‌کرد که در این سریال تلاش شده به ثمر برسد.
