امروز نمی‌توان به آمریکایی بودن افتخار کرد/ صد سال است که آمریکا می‌خواهد ایران جور دیگری باشد/ برای اسکار ارزشی قائل نیستم

به گزارش خبرنگار ایلنا، پل جوزف شریدر با تمجید از جشنواره جهانی فیلم فجر و دعوتی که از وی انجام شد تا در این جشنواره حضور پیدا کند، گفت: این جشنواره به اندازه جشنواره تورنتو و نیویورک بزرگ است و من اینجا هستم تا از این جشنواره تعریف کنم و خیلی شگفت‌زده شدم وقتی تعداد مهمان‌ها و فیلم‌های این جشنواره را دیدم.

وی با اشاره به جایگاه سینمای ایران در دنیا گفت: درباره جایگاه سینمای ایران در دنیا تردیدی نیست در 15 سال گذشته سه نهضت ملی سینما شکل گرفت که ایران، آرژانتین و رومانی پرچمدار این نهضت بودند و در هر فستیوالی که می‌رویم انتظار داریم یک فیلم ایرانی حضور داشته باشد و سینمای ایران بعد از جوایزی که اصغر فرهادی گرفت پررنگ‌تر شده است.

شریدر درباره وضعیت آینده سینما گفت: به نظر می‌رسد هرچه در صد سال گذشته آموختیم در آینده خیلی به کار ما نمی‌آید و ما نمی‌دانیم امروز تعریف یک فیلم درست چیست و چطور باید به لحاظ اقتصادی آن را عرضه کنیم و امروز دیگر ایده فرهنگ هالیوود به شکل سابق وجود ندارد.

وی ادامه داد: امروز دیگر مخاطب بسیاری از فیلم‌های آمریکایی مردم آمریکا نیستند بلکه چینی‌ها هستند امروز هرکسی می‌تواند یک فیلم‌ساز باشد اما به نظر می‌رسد هیچکسی نمی‌تواند از این راه به خوبی امرار معاش کند.

 وی با اشاره به تفاوت سانسور در سینمای ایران و امریکا گفت: مقوله سانسور مساله حساسی است و انواع مختلفی دارد. شما نوع رسمی آن را تجربه می‌کنید اما سانسور دیگری مربوط به بازار است یا دیگری خودسانسوری است مثلا فیلمی را نمی‌سازید زیرا ممکن است همسرتان از دیدنش روی پرده ناراحت شود. آنچه دردسرساز است این است که افرادی در یک اتاق تصمیماتی می‌گیرند که نمی‌دانید برای چه است. نیروهایی در کشورهای مختلف دنیا سعی در محدود کردن آزادی بیان دارند و این امر اصلا منحصر به خاورمیانه نیست و وقتی کلیسا و حکومت‌ها ترکیب می‌شوند معمولا چنین مشکلی ایجاد می‌شود.

شریدر در پاسخ به اینکه آیا شما فکر می‌کنید در سال‌های اخیر آکادمی اسکار بیشتر به فیلم‌های مستقل توجه می‌کند، گفت: من احترام زیادی برای اسکار و جایزه اسکار قائل نیستم و به نظرم رقابت شایسته‌سالاری نیست. درست است که امسال من نامزد بودم ولی واقعا نمی‌دانم اگر جایزه می‌بردم از دست کسانی که قبولشان ندارم و جایزه‌ای که برایش ارزشی قائلی نیستم چه احساسی داشتم. اسکار نوعی از اولویت‌بندی کاذب است و در این سال‌ها کمتر شاهد انتخاب درست بودیم و در اکثر مواقع مردم انتخاب‌های اسکار را فراموش می‌کنند.

او ادامه داد: در مورد سینمای مستقل در بازار سینمای غرب بدین شکل است که هر سال حدود 10، 12 فیلم مستقل در سال عرضه می‌شوند یعنی هر ماه حدود یک فیلم ولی توجه داشته باشید این فیلم‌ها از بین 10 هزار تا 15 هزار فیلمی است که ساخته می‌شوند. برای همین جشنواره‌های بسیاری ساخته شده‌اند تا این فیلم‌ها کشف شوند ولی باید بدانید که اگر انتظار دارید بدون اینکه بودجه تبلیغاتی در نظر گرفته باشید فیلم موفقی بسازید، احتمال آن بسیار کم است.

وی افزود: نمی‌توانم بگویم شاهد تغییر نگاه در اسکار هستیم. جمعیت رای‌دهندگان در حال تغییر است مثلا امسال فیلمی آلمانی کاندیدای دریافت جایزه فیلمبرداری شد اما جایی که 15 هزار جمعیت رای دهنده داشته باشد همیشه نازلترین‌ها انتخاب می‌شوند.

وی در پاسخ به اینکه تحریم‌های آمریکا علیه ایران درحالیکه سینمای ایران سینمایی انسانی است چقدر به روابط سینماگران دو کشور آسیب می‌زند، بیان کرد: در حال حاضر دورانی است که نمی‌توان به آمریکایی بودن افتخار کرد. من در گذشته و حتی در دوران جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما اکنون نه. دولتی در آمریکا خواهان تغییر رژیم ایران و دستیابی به منافع نفتی شماست؛ این برنامه 100 سال گذشته است که می‌خواهد ایران جور دیگری باشد.

این نویسنده و منتقد ادامه داد: تاثیری که یک هنرمند می‌گذارد قابل مقایسه با تاثیر بزرگ ماشین پروپاگاندا و حکومت‌ها نیست. کاری که از دست ما بربیاید انجام می‌دهیم اما وضعیت سخت و عذاب‌آور است.

شریدر درباره هشتگ MeToo که جریان سینمای هالیوود را هم تحت‌تاثیر قرار داده است، گفت: سوال بسیار بزرگی به عنوان سوال آخر پرسیدید. باید عرض کنم که این اتفاقی که افتاده و موجی که ایجاد شده مانند پاندولی است که فعلا دارد می‌رود و بعد بازمی‌گردد. فعلا باید صبور باشیم و بعد قضاوت کنیم ولی مساله سوء‌استفاده از بانوان چیزی است که از ابتدای خلقت بشر وجود داشته است. این هشتگ، اتفاق خوبی است که باعث می‌شود تعادل موجود را بهم بزند.