در نشست «حقوق مخاطبان سینمای ایران» مطرح شد:
مخاطب به شکل شگفت‌انگیزی از سینما رفتن رویگردان شده‌اند
اکبر نبوی معتقد است که امروز ما با سینمایی مواجه هستیم که رشد آن کاریکاتوری و تولیدات هم افزایش داشته اما در این میان آسیب‌ها متوجه مخاطبان است.
به گزارش ایلنا، آخرین نشست تخصصی جایزه پژوهش سال سینمای ایران با موضوع «حقوق مخاطبان سینمای ایران» با حضور محمدعلی حسین نژاد و اکبر نبوی عصر روز گذشته (سه‌شنبه 13 آذر) در دانشکده سینما- تاتر دانشگاه هنر برگزار شد.
محمدعلی حسین نژاد با بیان اینکه مفهوم مخاطب با تماشاگر در سینما و دیگر صحنه‌های هنری متفاوت است، گفت: در سینمای تجاری و صنعتی دنیا بیشتر در تلاش هستند تا با مطالعه روی روش‌های مختلف و موثرتر تماشاگران بیشتری را جذب کنند و بازده اقتصادی هرچه بیشتری برای سرمایه‌گذاری خود پیدا کنند. زمانی که پژوهش‌های سینمایی را مرور می‌کنیم، متوجه می‌شویم که برخی از آنها از سوی دست‌اندرکاران و کمپانی‌های فیلمسازی سفارش و پشتیبانی می‌شوند. نتیجه‌ای که از اینگونه مطالعات انتظار دارند، این است که نه فقط راه‌های ترغیب تماشاگران را به دیدن فیلم بشناسند بلکه دیدن فیلم تا چه حد مورد پسند و خوشامد بیندگان فیلم بوده یا نبوده را نیز پیدا کنند.
تهیه‌کننده «طهران- تهران» در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه شمار مخاطبان بالقوة فیلم و سینما در ایران کم نیست و نسبت به خیلی از کشورهای دیگر بالاتر است، گفت: اگر سینمای ایران نمی‌تواند با شمار بیشتری از مخاطبان بالقوة خود در داخل و خارج از کشور ارتباط برقرار کند، نشانة این است که در پاسخگویی به حقوق و انتظارات اولیة امروز مخاطبان بالقوة خود متناسب با شرایط جدید و تحولات اخیر دنیا غفلت کرده است.
وی یادآور شد: باید به بخش مهمی از حقوق پایه و انتظارات اصولی مخاطبین سینمای ایران پاسخ داده شود و این امر در درجة اول از وظایف دست‌اندرکاران و فعالان سینماست و اگر همتی از سوی آنها بود دولت نیز باید حمایت کند. سینمای ایران مخاطبان زیادی حتی در خارج از ایران دارد. شناخت مخاطب، دسترسی مخاطب، و رشد و توسعة سینما بر پایة مشارکت مخاطب از موضوعات مهمی است که باید به آنها پرداخته شود.
اکبر نبوی با بیان اینکه هنوز به تعریف مشترکی از سینما نرسیده‌ایم، گفت: سینمای ایران در طی سال‌های گذشته در حوزه مدیریت دولتی و خصوصی بیش از آنکه به شکل موازی به حقوق و تکالیف توجه کرده باشند، بیشتر به حقوق خودشان پافشاری کردند و آسیب‌های آن متوجه مخاطب شده است.
وی یادآور شد: اگر مجموعه گفتارهای اصناف سینمایی (فیلمنامه، تهیه‌کننده و کارگردان) را در 30 سال گذشته مطالعه کنیم، متوجه می‌شویم که همه آنها بر حقوق خودشان تاکید می‌کنند و حال سؤال این است که پس تکالیف آنها چیست؟ اگر سینمای ایران در مواجه با مخاطب دچار مشکلاتی است دلیلش این است که نسبت به موضوع حق دچار سوءتفاهم شده‌ایم.
نبودی خاطرنشان کرد: امروز ما با سینمایی مواجه هستیم که رشد آن کاریکاتوری و تولیدات هم افزایش داشته اما در این میان آسیب‌ها متوجه مخاطبان است.
وی یادآور شد: در سال 75 با جمعیت 60 میلیونی نزدیک به 53 میلیون بلیت سینما پاره شد، در سال 81 تعداد بلیت‌ها به 17 میلیون و در سال 83 این عدد به 13 میلیون رسید و امروز که جمعیت ایران از مرز 80 میلیون عبور کرده است تا رسیدن به تعداد بلیت پاره شده در سال 75 فاصله زیادی دارد، یعنی مخاطب به شکل شگفت‌انگیزی نسبت به سینما رفتن رویگردان شده است.
نبوی ادامه داد: در چنین شرایطی ابتدا مردم ضرر کردند و با نرفتن مخاطب به سینما بخش دولتی و خصوصی نیز متحمل ضررهایی شده‌اند.
وی با بیان اینکه بخش عمده‌ای از بودجه تولیدات سینما از منابع عمومی تأمین می‌شود و به همین دلیل مردم دارای حق می‌باشند، گفت: یکی از مهمترین حقوقی که در سینمای ایران نادیده گرفته شده تنوع ژانر است. در مجموع سه حق برای مخاطبین وجود دارد.
