میهن و جنگ در نمایشگاه «خانه اگر هست...»
بیژن اخگر، هنرمند تجسمی در بازدید از نمایشگاه «خانه اگر هست...» گفت: در بازدید از این نمایشگاه، اولین چیزی که برایم تداعی شد، مفهومی عمیق‌تر از جنگ؛ مفهوم میهن بود.
به گزارش ایلنا، نمایشگاه نقاشی‌های علی اکبر جهانگرد با عنوان «خانه اگر هست» در گالری ساربان افتتاح شد.
این نمایشگاه شامل آثار نقاشی جهانگرد با موضوع خانه و ویرانی‌ها است که در دوره‌های مختلف فعالیت هنری خود آن را دنبال کرده است. وی متولد سال ۱۳۵۵ و دارای مدرک دکتری تاریخ هنر است و نقاشی‌های خود را با عنوان قصری امضا می‌کند. او پیش از این چندین نمایشگاه انفرادی در شیراز برگزار کرده و در نهمین دوره بینال نقاشی تهران، چهارمین دوره بینال جهان اسلام، چهارمین دوره بینال پکن و نمایشگاه معرفی هنر ایران در کره‌جنوبی شرکت داشته‌است.
ایرج اسکندری (مدرس و نقاش) درباره آثار به نمایش درآمده در نمایشگاه «خانه اگر هست...» می‌گوید: نقاشی‌های علی جهانگرد نگاهی به سرزمین مادری‌اش قصرشیرین دارند. از عنصر سوختن و آتش به عنوان یک نماد استفاده کرده و به نظر می‌رسد می‌توان این تابلوها را به وضعیت کنونی جامعه تعمیم داد.
بیژن اخگر (هنرمند دیگری) که از نمایشگاه بازدید‌کرده معتقد است: اولین چیزی که برایم تداعی شد، مفهومی عمیق‌تر از جنگ بود؛ مفهوم میهن. ما در زبان کردی دو کلمه داریم که هر دو در سطوح متفاوت وطن را معنی می‌کنند؛ نیشمان و باوان. نیشمان بیشتر دلالت بر آب و خاک دارد. اما یک سطح بالاتر در واقع دلالت بر مام وطن دارد که آن باوان است. توفیق اساسی این نقاشی‌ها به زعم من در این بخش است.
جهانگرد در استیتمنت نمایشگاه خود آورده است: «بلندای تپه‌ای در قصرشیرین به عنوان سرزمین مادری و خانه‌ی‌من در سال ۵۹ فرو ریخت. چنین است که خانه برای من هیچگاه مفهوم یا مکانی موجود و ملموس نیست. بلکه همیشه ایده خانه به مثابه نوعی «فقدان» موجودیت خود را به من یادآوری کرده‌است. مفهوم و موجودیتی مهم که هویت و ماهیت مرا به همان نسبت در فقدان خود تعریف می‌کند. خانه برای غیرمهاجر، امری ممکن و بدیهی است، چیزی که برای یک مهاجر در آرزوی «آن جایی دیگر» همواره به تعویق می‌افتد.»
عیسی جباری (نقاش) درباره آثار می‌گوید: این دوره از کارهای جهانگرد شروع، میانه و پایان خوبی دارد. جاهایی که باید فاصله می‌گرفته به درستی فاصله گرفته و در کل کارها دارای نوعی واقع‌گرایی هستند که به شخضه آن را می‌پسندم.
همچنین هلن دشت‌گل (هنرمند تجسمی) که در روز افتتاحیه از آثار بازدید کرده معتقد است: موضوعی که نقاش به آن اشاره کرده موضوعی‌ست که در آن دهه خاص اهمیت داشته، خصوصا که ایشان نیز قصرشیرین هستند. استفاده از رنگ آبی در بی‌کران آسمان نشان‌دهنده امید و خط افق که حاصل از ان ویرانی‌ها است نشان‌دهنده تناسبات درست کارهای ایشان است. عناصری که در جای‌جای آثار به عنوان دود و خاکستری دیده می‌شوند در متن ذهن نقاش به عنوان یک عنصر دیرین حضور داشته و در هر ترکیب‌بندی حرف تازه‌ای از خرابی‌ها می‌زند. زنده بودن رنگ اتش در تابلوها نشان می‌دهد این آتش، نشان غم و اندوه نیست بلکه نشان‌دهنده روح و ادامه‌داشتن زندگی در آینده است. تک تک عناصر و خاکستری‌ها و همه سیاهی‌ها بسیار خوب کار شده اند. فکر‌می‌کنم ایشان به عنوان یک نقاش از توانایی بالایی برخوردار است و موضوع را به زیبایی وارد نقاشی و هنرهای تجسمی کرده‌است.
این نمایشگاه تا روز دوشنبه بیست و ششم شهریور ماه ادامه خواهد‌‌داشت. علاقمندان می‌توانند برای تماشای آثار همه روزه به جز سه شنبه‌ها به گالری ساربان مراجعه کنند. این گالری در خیابان سهروردی شمالی، هویزه غربی، نبش خیابان شهید‌یوسفی، پلک۱۳۰ واقع شده است.
