بیکاری، عمر سینماگران را کم کرده/روزنامه‌نگاران به اهالی سینما بیشتر توجه کنند+تصاویر

به گزارش خبرنگار ایلنا، منوچهر شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما) طی سخنانی در این مراسم گفت: این لحظات، لحظات دردناکی است و در چنین مراسم‌هایی قطعا گلایه‌هایی وجود دارد اما باید این گلایه‌ها را به جان خرید.

وی ادامه داد: ما باید به همه سینماگران به یک چشم نگاه کنیم. رتبه‌بندی در روابط انسانی شرم‌آور‌ترین روشی است که برخی به کار می‌گیرند. تولید یک فیلم نیازمند مشارکت جمعی است بنابراین باید شادی‌ها و غصه‌ها درباره یک فیلم نیز جمعی باشد.

فریدون جیرانی در ادامه گفت: گروهی از بازیگران در سینما هستند که داستان‌های سرگرم‌کننده در سینما را تکمیل می‌کردند و حسین شهاب جزو این دسته بود و بدون حضور آنها داستان‌ها تکمیل نمی‌شد.

وی با اشاره به ظهور سینمای حادثه‌ای ایران در پایان دهه 30 گفت: همزمان با اوج‌گیری سینمای حادثه‌ای و علاقه‌مندی مخاطبان به فیلم‌هایی همچون کُشتی کج؛ گروهی از بازیگران ایرانی شروع به انجام ورزش کُشتی کج کردند که حسین شهاب، یدالله محمدی‌نژاد معروف به یدی، ستار هریس داداش‌پور معروف به فیروز و علی آزاد جزو این دسته از بازیگران بودند.

جیرانی افزود: سینمای حادثه‌ای ایران متکی شد به نسلی که خودش را فدا کرد و به اصطلاح در فیلم‌ها کتک خورد و بدون بدلکار بازی کرد تا این سینما زنده بماند. متاسفانه درباره این نسل بسیار کم صحبت شده است و حتی در موزه سینما نیز اثری از آنها نیست. آنها بسیار آدم‌های مهمی بودند اما متاسفانه مهم دیده نشدند.

علی دهکردی سپس با ابراز تاسف از درگذشت حسین شهاب گفت: بعید می‌دانم کسی از حسین شهاب خاطره‌ای تلخ یا ناراحت‌کننده‌ به یاد داشته باشد. حسین شهاب جزو گروهی از بازیگران بود که از بدنه سینمای قبل از انقلاب به سینمای بعد از انقلاب منتقل شد و توانست خودش را با سینمای بعد از انقلاب منطبق کند.

وی ادامه داد: حسین شهاب هنرپیشه‌ای واقعی بود که از بدنه و میانه واقعی مردم وارد سینما شده بود و جزو گروهی از هنرمندان بود که نه مانند ستاره‌های پرطمطراق روی جلد مجلات قرار گرفت و نه در سینما رهگذر بود.

دهکردی با اشاره به اینکه باید خاطرات افرادی همچون حسین شهاب ثبت شود، گفت: از دوستان و همکاران مستندساز، اهالی مطبوعات و نویسندگان تاریخ می‌خواهم که به چنین افرادی که در سینما و قبل از انقلاب فعالیت می‌کردند بیشتر توجه کنند و زندگی واقعی و ملموس آنها را ثبت کنند.

حبیب ‌اسماعیلی (تهیه‌کننده و بازیگر سینما) نیز گفت: نباید فقط زمانی که یک هنرمند را از دست می‌دهیم دور هم جمع شویم و درباره خوبی‌های او صحبت کنیم یا از او یاد کنیم بلکه باید در زمان زنده بودن هنرمندان شرایطی را فراهم کنیم که آنها بتوانند کار و فعالیت کنند.

وی ادامه داد: شرایط بیکاری در سینما این روزها بسیار وضعیت را برای سینماگران سخت کرده است. همین بیکاری عمرها را کوتاه کرده و اگر کسی بتواند کار کند قطعا می‌تواند بیشتر زنده بماند.

عزت الله رمضانی‌فر (بازیگر سینما و از دوستان حسین شهاب) در ادامه گفت: حسین شهاب در سینما بسیار بی‌حاشیه و مهجور بود و همزمان با بازی من در فیلم «گاو» او نیز در فیلم «گردش روزگار» ایفای نقش می‌کرد. او برای ورود به سینما درس خود را رها کرد و به کشتی کج روی آورد و از همان زمان به عنوان بازیگر فیلم‌هایی شناخته شد که اصطلاحا اکشن گفته می‌شدند.

وی ادامه داد: بسیاری از بازیگران قبل از انقلاب همچون رضا بیک‌ایمان‌وردی در هنگام عقد قرارداد تاکید داشتند که حتما باید نقش روبه‌روی آنها حسین شهاب باشد اما شهاب بعد از انقلاب رویه خود را عوض کرد و حتی به تئاتر آمد و در چند اثر کمدی نیز ایفای نقش کرد.

محمد شیری، از دوستان حسین شهاب نیز گفت: امروز حال ما خوب نیست زیرا ما یک دوست را بدرقه می‌کنیم. علی‌رغم همه کسانی که درباره ویژگی‌های حسین شهاب حرف می‌زنند باید بگویم که حسین شهاب در این اواخر از زندگی و سینما به دلیل مشکلاتی که داشت، متنفر شده بود.

وی ادامه داد: امروز بسیاری از کارگردان‌ها درباره درگذشتگان صحبت می‌کنند اما زمانی که باید از آنها حمایت کنند یا مثلا نقشی به آنها در فیلم بدهند هرگز به یاد بازیگران پیشکسوت نیستند. ما فقط شعار می‌دهیم و منتظر هستیم که یک نفر فوت کند و دور هم جمع شویم و او را دفن کنیم و برویم.

حبیب‌ اللهیاری و فرامرز امینی، از دوستان حسین شهاب نیز درباره خصوصیات اخلاقی وی صحبت کردند و مژگان شهاب (دختر حسین شهاب) نیز طی سخنانی از سازمان سینمایی، خانه سینما و همه کسانی که در زمان بیماری حسین شهاب کنار وی بودند و همچنین از حاضران تشکر کرد.

بعد از اقامه نماز بر پیکر حسین شهاب توسط حجت‌الاسلام محمود دعایی، پیکر وی به قطعه هنرمندان منتقل شد.