پیکر منوچهر لشگری تشییع شد/گلایه از غیبت دست‌اندرکاران خانه موسیقی و مسئولان +صوت و عکس
مراسم تشییع پیکر منوچهر لشگری (آهنگساز و نوازنده ویولن) صبح امروز در حالی از مقابل خانه هنرمندان انجام شد که هیچیک از مسئولان موسیقی و دست‌اندرکاران خانه موسیقی در آن حضور نداشتند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مراسم تشییع زنده‌یاد منوچهر لشگری، صبح امروز (چهارشنبه 13 دی) از ساعت 10 صبح از مقابل خانه هنرمندان برگزار شد.
در ابتدای این مراسم فرامرز امینی (کارگردان) پشت تریبون قرار گرفت و درباره منوچهر لشگری گفت: متاسف هستیم که امروز برای بدرقه یک هنرمند دیگر از خانواده بزرگ لشگری گرد هم آمده‌ایم؛ خانواده‌ای که به واسطه حضور جواد، بزرگ، حسن و منوچهر لشگری خدمات بزرگی به موسیقی ایران انجام داده و همواره در هنر این مرز و بوم تاثیرگذار بوده است.
امینی در ادامه افزود: من چند باری منوچهر را در خانه جواد لشگری دیده بودم و به ایشان گفتم که چرا آثارتان را دوباره منتشر نمی‌کنید؟ اما ایشان با تواضع و فروتنی خاصی همواره از این کار خودداری کردند. من متاسفم که اینجا بگویم روز گذشته وقتی به یکی از همین دوستان اهالی موسیقی و دست‌اندرکاران گفتم منوچهر لشگری فوت شده با تعجب پرسید مگر ایشان هم موزیسین بوده است؟ منوچهر لشگری آثار زیادی برای بسیاری از هنرمندان ساخته که در اینجا یکی از قطعات ایشان را با عنوان «به یادت بودم» با شعر سیمین بهبهانی و خوانندگی کوروس سرهنگ‌زاده و شعر مصطفی کسروی برای حاضران پخش می‌کنیم.
قطعه «به یادت بودم» را از اینجا می‌توانید بشنوید:
در بخش دیگری از این مراسم منوچهر سهیلی (آهنگساز و نوازنده ویولن) پشت تریبون قرار گرفت و گفت: منوچهر لشگری یکی از الگوهای کاری من بودند و امروز واقعا قلبم به درد آمد وقتی آقای امینی گفتند یکی اهالی و دست‌اندرکاران موسیقی اصلا نمی‌دانسته ایشان آهنگساز هستند. این بدرقه در شان هنرمندی چون منوچهر لشگری نیست و من واقعا از این رفتار مسئولان و اهالی موسیقی بسیار متاسف هستم. منوچهر لشگری و بسیاری دیگر از موزیسین‌ها به دلایل تاریخی به سرنوشتی دچار شدند که دیگر نتوانستند فعالیت کنند و امروز ناراحت‌کننده است که برخی از همین دست‌اندرکاران موسیقی آنها را نمی‌شناسند. حتی اگر تاریخ در آینده هم به سراغ زندگی و هنر این افراد برود قطعا دیگر نمی‌تواند آنچه را که حق مطلب است بیان کند.
این آهنگساز همچنین عنوان کرد: امیدوارم دست از این تاریخ‌نگاری‌های سهل انگارانه برداشته شود و به سمت تاریخ‌نگاری جدی برویم تا هر چیزی و هر فردی جایگاه واقعی‌اش مشخص شود. من این سئوال را مطرح می‌کنم که وقتی هر کدام از شماها تنها می‌شوید و آهنگی را زمزمه می‌کنید آیا در میان زمزمه‌هایتان هیچ اثری از آهنگ‌های دوره تاریخی چند دهه اخیر دیده می‌شود؟ خودتان قضاوت کنید.
در ادامه؛ منوچهر سهیلی از حاضران خواست تا به احترام زنده‌یاد منوچهر لشگری بایستند و یک دقیقه سکوت کنند. سپس دختر مرحوم منوچهر لشگری پشت تریبون قرار گرفت و در مورد پدرش گفت: استاد منوچهر لشگری در 1314 در تهران و در خانواده‌ای اهل هنر و موسیقی متولد شد. او در 10 سالگی نوازندگی نی‌لبک را نزد پدرش که نوازنده تار بود آموخت و در 12 سالگی نیز نزد دایی خود به فراگیری فلوت مشغول شد. بعدها در سال 1333 به عنوان نوازنده فلوت به استخدام رادیو در آمد و همکاری‌های بسیاری را با هنرمندانی چون مرتضی محجوبی، فرهاد فخرالدینی و بسیاری دیگر انجام داد. او همچنین آثار بسیاری را برای خوانندگانی چون بنان و مسعودی و کوروس سرهنگ‌زاده و بسیاری دیگر ساخت. این در حالی بود که او 14 جلد کتاب در زمینه موسیقی ردیف دستگاهی برای سازهای مختلف تالیف کرد که امروزه در آموزشگاه‌های موسیقی تدریس می‌شود.
فرامرز امینی نیز ضمن گلایه از حضور نیافتن اهالی موسیقی و دست‌اندرکاران موسیقی گفت: برای مراسم عروسی کارت دعوت ارسال می‌شود ولی برای بدرقه کسی را دعوت نمی‌کنند و جای تاسف دارد که یکی از هنرمندان بدون جایگزین‌مان را اینگونه بدرقه می‌کنیم. گمان نمی‌کنم دیگر از این گونه کارها خلق شود چراکه دیگر امثال بیژن ترقی، معینی کرمانشاهی، رهی معیری، یگانه، نواب صفا، تجویدی، خرم، یاحقی و این چنین بزرگانی را نداریم. امروزه دیگر شاهد کارهای ماندگار نیستیم و شرایط و جو روزگار هم ظاهرا اینگونه ایجاب کرده که دیگر شاهد آثار ماندگار نباشیم.
