چه کسانی در سال ۸۸ به بیضایی اجازه کار ندادند؟

مهدی کریمی (تهیه‌کننده سینما) که قرار بود تهیه‌کنندگی این دو فیلم را برعهده داشته باشد؛ بعداز سال‌ها  درباره دلایل ساخته نشدن این دو فیلم به خبرنگار ایلنا گفت: سال 88 بعداز تغییر و تحولات مدیریت سینمایی و آمدن جواد شمقدری، تقاضای پروانه ساخت فیلم سینمایی «مقصد» را براساس فیلمنامه‌ای از بهرام بیضایی ارائه کردیم. در کمتر از چند روز به ما پروانه ساخت دادند اما بعداز صدور پروانه ساخت و جلسه‌ای که در ارشاد برگزار شد و در آن بیضایی را بسیار احترام کردند و تحویل گرفتند؛ به مرور گفتند باید چند بخش  فیلمنامه تغییر کند که مورد موافقت من نبود.

وی ادامه داد: بیضایی نیز با این تغییرات موافق نبود و گفت: احساس من این است با این شرایط ارشاد بعداز ساخت فیلم به من پروانه نمایش نمی‌دهد و من هم در شرایطی نیستم که انرژی بگذارم و فیلمی را بسازم و بعد توقیف شود یا در کتابخانه بگذارم.

کریمی افزود: فیلمنامه «مقصد» یک داستان جاده‌ای بود. من یک سفر اولیه به کاشان رفته بودک تا بعضی لوکیشن‌ها را ببینم و چند جلسه نیز با بیضایی برگزار کردیم اما کار از این مرحله جلوتر نرفت و حتی وارد پیش‌تولید نیز نشد. در همان زمان معاون وقت سینمایی اصرار کرد متن دیگری از بیضایی به شکل فیلم ساخته شود و خیلی علاقه داشت که نمایشنامه «اشغال» را بیضایی تبدیل به فیلم کند اما بیضایی قبول نکرد.

تهیه‌کننده فیلم «از رئیس جمهور پاداش نگیرید» افزود: بیضایی این دعوت‌ها را باور نمی‌کرد و معتقد بود مخالفت با ساخت فیلم اشغال بسیار بیشتر از  فیلمنامه مقصد است.

وی ادامه داد: آن زمان معاونت سینمایی می‌گفت بعضی نهادهای امنیتی مخالف ساخت فیلم هستند و بهانه‌هایشان برای جلوگیری از ساخت فیلم توسط بیضایی را اینگونه مطرح می‌کردند اما دلیل هرچه بود؛ امکان ساخت هیچیک از فیلمنامه‌ها فراهم نشد.  

 کریمی افزود: مدیران آن زمان سازمان سینمایی؛ معانی خاصی را از این دو فیلمنامه بیرون کشیده بودند که آنها را با هرکس درمیان می‌گذاشتیم؛ باور نمی‌کرد. ما هرگز آن تفسیرها را قبول نداشتیم. بعدها متوجه شدیم  هدف رئیس سازمان سینمایی وقت؛ فقط یک شو و نمایش بود تا مثلاً نشان بدهد ما با فیلمسازان مشکلی نداریم. مثلاً برای دو فیلمنامه مقصد و اشغال دو روزه پروانه ساخت دادند ولی بعدا مشکلاتی به وجود آوردند که نه تنها ساخت فیلم را غیرممکن کرد بلکه به کلیت سینما لطمه زد و بهرام بیضایی نیز از ایران رفت و حسرت ساخت این دو فیلم و ادامه‌ی کار بیضایی در ایران باقی ماند.