پسرِ نجیبِ تئاترِ بروجرد تشییع شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، میکائیل شهرستانی که اجرای برنامه را برعهده داشت با بیان اینکه هرگز فکر نمی‌کردم روزی فرا برسد که بالای جسم بی جان برادرم مصطفی بایستم و گردانده همچین مجلسی باشم؛ گفت: در انتهای فیلم مسیر سبز شخصیتی که با معجزه موفق شده سال‌ها عمر کند؛ می‌گوید این معجزه برایم اتفاق افتاد اما من در این سال‌ها متاسفانه شاهد از دست دادن دوستانم بوده‌ام. جهانی که زیستن در آن خیلی ارزشی ندارد؛ با رنج‌هایی همراه است.

این هنرمند ادامه داد: مصطفی رنج کشید اما راضی بود و تا آخرین لحظات کار کرد و از پا ننشست. بیماری را بهانه کار نکردن قرار نداد و به هر ترتیب سعی کرد حضور داشته باشد و وظایف انسانی خود را انجام دهد.

شهرستانی خاطرنشان کرد: وقتی در بیمارستان از او پیشنهادی برای نمایشش می‌خواستند با اینکه در بیهوشی بود؛ چشمانش گشوده می‌شد و به هوش می‌آمد. تئاتر برای ما هم درد است و هم درمان.

بازیگر نمایش مک‌ول با بیان اینکه من دلتنگ می‌شوم اما غصه نمی‌خورم؛ بیان کرد: همه جا اعلام کرده‌ام در کنار او فردی حضور داشت که دشواری مبارزه با بیماری را برایش قابل تحمل می‌کرد. بانو ناهید کنار مصطفی بود و اگر پشتیبانی او نبود ما خیلی‌ پیش‌تر مصطفی را از دست می‌دادیم اگرچه معتقدم امروز او را از دست نداده‌ایم بلکه تولدی دوباره دارد.

شهرستانی گفت: صد حیف که وقتی کار آخرش نمایش در اعماق روی صحنه رفت؛ به هوش نبود تا به سالن بیاید اما می‌دانست کار آماده شده و درحال اجراست.

علی مرادخانی(معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) سپس در جایگاه حاضر شد و گفت: در اولین روز هفته خیلی متاسفم که برای عزیزی جمع شده‌ایم که دوست داشتیم کارش و خودش را با هم در صحنه ببینیم. قرار ما با آقای عبداللهی همین بود.

او ادامه داد: وقتی روزی با یکدیگر دیدار کردیم و او فضا را برای من ترسیم کرد؛ قرار ما بر این شد بدون توجه به دشواری‌های ناشی از بیماری؛ کارش را پیگیری کند و البته صادقانه قول داد و به قولش عمل کرد.

معاون هنری خاطرنشان کرد: باید از همسر ایشان؛ کسی که در هر شرایط پای او ایستاد و سختی این سال‌ها را برایش قابل تحمل کرد؛ تشکر کنیم. همچنین فرزندانش که در محنت و دشواری این سال‌ها پایداری کردند.

مرادخانی در انتها گفت: امیدارم که شما در بزرگداشت‌های هنرمندان و زمان حیات آنها حضور پیدا کنید. هنگامی که می‌بینند مردم قدر تلاش‌هایشان را می‌دانند.

دکتر قطب‌الدین صادقی مدرس دانشگاه و دوست قدیمی مصطفی عبداللهی با خواندن ابیات فردوسی بعد از مرگ رستم و شاهنامه اظهار کرد: می‌خواهم در مورد دوستی صحبت کنم که سه دهه با او همکار بودم دانشجوی باهوشی که در عرض این سی سال هفتاد نمایش با هم کار کردیم و مصطفی تنها یک دانشجوی نخبه نبود بلکه یک هنرمند طراز اول و دوستی والامقام به شمار می‌رفت.

او ادامه می‌داد: آنچه او را بین ما دوستانش والامقام کرده تنها هنرش نیست. آنچه مصطفی را همچون اسمش برگزیده کرد؛ اخلاق انسانی و ارزشمند او بود. انسانی راست‌گو پاک و متواضع.

صادقی تصریح کرد:  مصطفی یک تشخص ذاتی و غرور باطنی داشت. او ارزش‌های والایی داشت و مانند شاهزاده‌های هزار و یک شب بود علو طبع مثال‌زدنی به‌رغم دشواری‌های مالی؛ یکی دیگر از ویژگی‌های شخصی او به شمار می‌رفت.

این مدرس دانشگاه سپس به اخراج مصطفی عبداللهی و 59 هنرمند دیگر در دولت گذشته  اشاره کرد و افزود: دولت با اینکه می‌دانست 6 نفر از این 60 نفر مبتلا به بیماری سرطان هستند خدمات دولتی را بر آنها قطع کرد اما مصطفی هیچ گاه تکدی‌گری نکرد گرچه مطالبات برحقی داشت چون 50 سال به فرهنگ این مملکت خدمت کرده بود اما هرگز کار سفارشی نکرد و برای تامین نیازهایش پشت در اتاق مدیران نرفت.

دوست سی ساله مصطفی عبداللهی گفت: ما این مبارزه جانانه مصطفی را دوست داشتیم. به‌رغم این همه گرفتاری‌های مالی و جسمی دمی از تلاش بازنایستاد. تا آخرین دقایق عمر وفادارانه به کارش عشق ورزید و همه اینها موجب شد که مصطفی برای همه یک درس بزرگ از هنرمند بودن داشته باشد.

صادقی با تاکید بر اینکه باید به کار کردن فکر کنیم و تسلیم نشویم؛ گفت: نباید به مدیران کوچولویی که هر وقت میز کوچکی به دست می‌آورند تنها کارشان جلوگیری از کار کردن ماست؛ وقعی بنهیم. یک چیز را هم نباید فرانموش کنیم درگذشت‌گانمان را دوست بداریم. من جز بزرگی و خلاقیت از مصطفی چیزی به یاد ندارم. مصطفی و میکائیل  برایم مثل برادر هستند و ابایی ندارم که بگویم مصطفی عبداللهی را حتی بیشتر از برادرانم دوست داشتم.

پس از صحبت های قطب‌الدین صادقی، میکائیل شهرستانی در جایگاه حاضر شد و ضمن اشاره به اجرای نمایش در اعماق از وضع کنندگان قانون 15 خواست اجرا در سالن اصلی تئاتر دراین تصمیم تجدیدنظر کنند.

شهرستانی گفت: زمانی دوستان ما نمایش روی صحنه می‌آوردند و کارشان ماه‌ها روی صحنه می‌ماند اما به مصطفی فقط 15شب اجرا دادیم.

ایرج راد(مدیرعامل خانه تئاتر) نیز در مراسم تشییع پیکر مصطفی عبداللهی تاکید کرد: امروز می‌خواهم از شرافت تئاتری، هنرمند تئاتر و احساس مسئولیت و وظیفه‌شناسی هنرمند تئاتر حرف بزنم که به دور از ادا و اطوارها کار فرهنگی می‌کند. از هنرمندی که به دور از حاشیه‌ها به زندگی هنری خود ادامه می‌دهد و مصطفی عبداللهی شاخصه‌ای از این دست هنرمندان بود.

او ادامه داد: با تمام رنج بیماری؛ با عشق به مردم در راه عشق به مملکت کوشید و تا آخرین لحظه کوشا بود. کسانی با کمترین بیماری به استراحت می‌روند و خودشان را بازنشسته می‌کنند اما او تا آخرین نفس به فکر کار و  زندگی بود.

راد به دیگر هنرمندان درگذشته تئاتر طی یک سال گذشته اشاره کرد و گفت: مجید بهرامی و بهرام ریحانی مدت‌ها به مرگ خندیدند و تئاتر کار کردند.  مصطفی عبداللهی 14 سال به مرگ قهقهه زد و با شرافت کار کرد. اوست که به ما می‌آموزد که چگونه از لحظه لحظه زندگی استفاده کنیم و خدمتگزار باشیم.

میکائیل شهرستانی بعد از صحبت‌های مدیرعامل خانه تئاتر بار دیگر در جایگاه حاضر شد و گفت: برای شما خبر دیگری دارم فرشید صمدی پور دوست مصطفی و یکی از همراهانش در اجرای جشنواره متاسفانه دچار بیماری سرطان شده و به همین دلیل از او خواستیم بنابر شرایط دشوار جسمی در مراسم حضور نداشته باشد از شما خواهش می‌کنم برای سلامتی او دعا کنید.

این هنرمند ادامه داد: در جمع چهره‌هایی را می‌بینم که فقط در مراسم سوگواری ظاهر شدند و این گناه ماست که فقط در چنین مواقعی به یاد یکدیگر هستیم و از همدیگر خبری نداریم این فاصله موجب رنج بیشتر می‌شود.

اجرای قطعه‌ای توسط رسول نجفیان بر پیکر مصطفی عبداللهی پایان بخش مراسم تشییع پیکر این هنرمند به سوی قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) بود.

همچنین میکائیل شهرستانی خبر درگذشت گوینده خوش‌صدای رادیو  ایران مهران دوستی را اعلام کرد و تسلیت گفت.