در نشست رسانه‌ای فیلم مطرح شد؛
محمدرضا اردلان: «فریاد» در فضایی ناتورالیسمی روایت می‌شود
نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «فریاد» امروز ۲۰ بهمن در سینمای رسانه چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در ابتدای این نشست، محمدرضا اردلان کارگردان اثر اظهار کرد: قصه این فیلم اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد را روایت می‌کند؛ در واقع در اوایل دوران سازندگی قصه روایت می‌شود و قهرمان قصه، خودش را در خطر می‌بیند و ناگزیر به دفاع از خودش می‌شود. به نظر من پایان‌بندی این اثر سینمایی بسیار امیدبخش است. داستان این اثر سینمایی از جایی وام گرفته نشده و مخصوص به خودش است.
وی افزود: ایده کار روشن است. اما این که من بخواهم تعبیر و تفسیری را به روایت انضمام دهم را درست نمی‌دانم. معتقد هستم که فیلم باید خودش مفهوم خودش را بیان کند. در این روند یا موفق است و یا از آن باز می‌ماند؛ اما توضیح‌دادنش را درست نمی‌دانم.
بهمن اردلان، تهیه‌کننده ضمن تشکر از اهالی رسانه، اطهار کرد: وقتی فیلمنامه را محمدرضا اردلان پیشنهاد دادند من فکر کردم این فیلم، کار سختی خواهد شد. سیاه بودن اثر و حجم بالای تلخی آن را من به‌مثابه چالشی می‌بینم که کارگردان برای خودش در نظر گرفته است. فیلمنامه کار را دوست داشتم و در ابتدا قرار بود که من نقش صداگذار را در این فیلم داشته باشم؛ اما وقتی تهیه‌کننده قبلی فیلم نتوانست ادامه دهد من به‌عنوان تهیه‌کننده به کار پیوستم.
یاسین طلوعی، بازیگر نیز اظهار کرد: من از طریق رسول علیزاده با کارگردان آشنا شدم. در دفتر فیلم، کارگردان را دیدم و با هم صحبت کردیم. از آنجا که من به چالش کشیدن خود را دوست دارم ایفای نقشی که دیالوگ‌های کمی دارد و بیشتر حسی است برایم جالب بود.
مهرداد ضیایی، بازیگر نیز اظهار کرد: حضور در این فیلم برای من خوشایند بود. سه ماه تولید این اثر سینمایی بسیار سخت بود، اما در عین حال لذت می‌بردیم. من در تمام مدت فیلم‌برداری سعی کردم نفس‌کشیدن، غذاخوردن، راه‌رفتن و… را شبیه به نقش کنم و به‌عنوان بازیگر در لحظاتی هیچ ابزاری برای تکیه‌کردن به آن نداشتم. درنهایت باید بگویم که خودم از بازی خودم لذت بردم و امیدوارم مخاطب نیز با تماشای آن لذت ببرد.
محمدرضا اردلان گفت: مخاطب بر اساس چارچوب مضمون و ساختار کار خودش می‌تواند انگیزه و هدف کار را بیان کند. اما من نمی‌توانم ایده‌ای را به مخاطب اجبار کنم. طرح این فیلم سینمایی، پایان‌نامه مقطع ارشد من در دانشگاه بود.
وی افزود: من پیش‌تر کارهای رسول علیزاده را دیده بودم و دوست داشتم صحنه‌ای چرک و کثیف داشته باشیم که در خدمت فیلم‌برداری پر کنتراستی باشد که احسان کفاش آن را رقم می‌زند. فیلم، در فضایی ناتورالیسمی روایت می‌شود.
بهزاد دورانی گفت: تلخی این فیلم، لازمه آن است. اصلاً فیلم درباره همین تلخی است و بدون آن بی‌معنا خواهد بود.
احسان کفاش گفت: ما یک سینه‌موبیل نور داشتیم و نور را از بالا بر مرغداری می‌تاباندیم. نورپردازی در شب چالش‌های خاص خودش را داشت. هدف ما این بود که فضایی مستندگونه داشته باشیم که درعین‌حال در خدمت قصه باشد و تصویری کنتراست را به ما ارائه کند.
رسول علیزاده، طراح صحنه نیز گفت: ما نمی‌توانیم سنگ را وارد دنیایی کاهگلی کنیم. در بحث رنگ و لعاب باید بگویم که هر شخصیتی رنگ خاص خودش را دارد، اما مهم این است که هیچ‌کدام از این رنگ‌ها از یکدیگر بیرون نزند.
