رضا فرهمند: «لولی» حاصل تجارب من در سینمای مستند است

به گزارش خبرنگار ایلنا، رضا فرهمند کارگردان این اثر در ابتدای این نشست اظهار کرد: این فیلم بخش زیادی حاصل تجارب من در سینمای مستند است، صداقت و عمیق بودن خود را از زمانی وام گرفته که در سینمای مستند بوده و فعالیت داشته‌ام. در زمان ساخت قطعا به این فکر نکردم که  مخاطب عام یا خاص دارد و این فیلم با قلب ساخته شده و قطعا به سینمای تجاری نگاه نکردم. ما فکر می‌کردیم که این فیلم سختی برای مخاطب عام باشد که جریان سینما آن را از سینمای ایرانی دور کرده است.

ژیلا آل رشاد بازیگر این فیلم نیز مطرح کرد: نقش را بسیار دوست داشتم و از همان ابتدا احساس کردم که دست من به عنوان بازیگر باز خواهد بود. تلاش کردم ابعاد مختلف زن را به درستی پیش ببرم. امیدوارم که در این امر موفق بوده باشم.

داریوش امینی دیگر بازیگر این فیلم توضیح داد: من لکنت دارم. چون نقصی دارم همیشه سعی در پنهان کردن آن داشتم اما در این فیلم می‌خواستیم همه بفهمند که این عیب نیست و صرفا یک نقص است و نیاز نیست چنین چیزی را پنهان کرده و می‌توان به خوبی زندگی کرد.

رامین محمدیان درباره طراحی صحنه فیلم مطرح کرد: در برخورد اول با جهانی مواجه شدیم که ما به ازا نداشت و باید آن را خلق می کردیم و به این نتیجه رسیدیم که به اندازه لازم خلق کنیم.

اکبری صحت تهیه‌کننده فیلم نیز گفت: ما از تیغ منتقدان هراسی نداریم و هر کس می‌تواند تمام مختصات آن را نقد کند، دوست داشته باشد یا نداشته باشد. از طرف خودم می‌گویم که یک فیلم هنری و روشن‌فکری‌ست و ترسی از گفتن آن ندارم.

در ادامه این نشست علی شاهیده مدیر فیلمبرداری این فیلم بیان کرد: این فیلم خاص بود و رسیدن به قاب‌های این چنینی حاصل صحبت‌ها و مشورت‌های زیاد ما بود. تلاش کردیم قاب ما ایستا باشد و مرعوب فضای معماری نشویم. تلاش کردیم فیلمبرداری در خدمت فیلم باشد.

حسن مهدوی صداگذار درباره کار خود در این اثر گفت: در صداگذاری ما چالش‌های زیادی داشتیم و برای رساندن مفاهیم فیلم به گونه‌ای که آزاردهنده نباشد و مفهوم را به مخاطب ارائه دهد، با اتود زدن‌های مختلف به این مدل رسیدیم. امیدوارم با صداهای خارج از قاب به رساندن مفاهیم فیلم کمک کرده باشیم.

رضا فرهمند در ادامه این نشست گفت: آنچه در اتمسفر فیلم وجود دارد بسیار مقدس است. درست است که امامزاده در طبقات مختلف تقسیم‌بندی می‌شود، ولی چیزی که در امامزاده می‌بینیم زیبایی‌ست. حس نمی‌کنم جایی از فیلم فضایی سرد داشته باشد و فیلم سرشار از رنگ است.

وی افزود: چیزی که من در ساخت و تولید در نظر داشتم این بود که فیلم خود را در مواجهه با فرهنگ، تمدن و تقدس سینمای ایرانی و شرقی می‌سازم و اصلا به واکنش‌های ممکن در اکران فکر نکردم.

این کارگردان بیان کرد: این فیلمنامه در پروسه دو ماه نوشته و چند بار بازنویسی شد. همه فکر می‌کنیم در چنین کارهایی ارگان‌های مختلفی حضور دارند ولی این فیلم با سرمایه‌گذاری شخصی من در مستندسازی بوده و هیچ سفارشی در تولید فیلم نبوده و هیج ارگانی در کنار ما نبوده است.

فرهمند درباره تجربه مستندسازی خود مطرح کرد: من از دنیای مستند می‌آیم و به ریشه‌های مستند خود وفادار بودم و از تجارب خود در این فیلم استفاده کردم.

جلیل اکبری صحت نیز در پایان خاطرنشان کرد: سینمای ملی یک فرد و یکی دو ژانر نیست. کسی که در چابهار یا شمال فیلم می‌سازد تا کسانی که در تهران فیلم می‌سازند تمام این‌ها سینمای ملی است. سینمای هالیوود رنگ و روی سینمای ما را عوض کرده است. در تولید خودرو باید از آن‌ها تقلید می‌کردیم که نکرده‌ایم ولی در تولید فیلم به اشتباه از آن‌ها تقلید کرده‌ایم. سرزمین سینما تنها جایی است که با تقلید به جایی نمی‌رسیم.